Να μην είναι αργά…

Έτοιμος ακόμα και να αφήσει στη μέση τη συνέντευξη και να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου, εάν αυτό του ζητηθεί, δήλωσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο αραβικό δίκτυο Αλ-Τζαζίρα. Στην ίδια συνέντευξη παραδέχθηκε ότι κάθε φορά που αποτυγχάνει ο διάλογος αυξάνεται η απογοήτευση και η δυσπιστία μεταξύ των πολιτών, ενώ υπογράμμισε ότι υπάρχει μόνο ένα σχέδιο, κι αυτό είναι η επανένωση του νησιού με μια βιώσιμη και λειτουργική λύση. Αυτό όμως που είπε ο κ. Αναστασιάδης και δεν «έπαιξε» πουθενά, ούτε καν στο κρατικό κανάλι, είναι η δήλωσή του ότι: «Είμαι πάντα έτοιμος να συνεχίσω τις διαπραγματεύσεις από το σημείο που έμειναν στο Κραν Μοντανά» (www.aljazeera.com/programmes/talktojazeera/2018/03/nicos-anastasiades-cyprus-turkey-gas-standoff-180316093537586.html).

Μια δήλωση που έπρεπε να γίνει εδώ και καιρό και να γίνει δημόσια και γραπτώς στις όποιες επιστολές με τις οποίες απευθύνθηκε ο Πρόεδρος στον ΓΓ του ΟΗΕ για τη λύση.

Η δήλωση ωστόσο δεν έγινε έγκαιρα ούτε και «έπαιξε» γιατί δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος στο εσωτερικό. Ως εάν και «λογοκρίθηκε» από τα ΜΜΕ που τον στήριξαν στην προεκλογική περίοδο. Γιατί ο Πρόεδρος δεν συνήθισε το ακροατήριό του στο εσωτερικό με αυτή τη ρητορική. Απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι αυτή τη ρητορική γιατί δεν βόλευε τη δεξιά πέραν της δεξιάς… Βλέπετε δεν είναι τυχαίο που ανεβαίνουν τα ποσοστά του ΔΗΣΥ και του ΕΛΑΜ, ενώ συρρικνώνεται ο κομματικός χώρος του λεγόμενου «ενδιάμεσου» που αναμετρήθηκε στις εκλογές με τον κ. Αναστασιάδη και τη ρητορική/λογική του απορριπτισμού.

Άρα, σ’ αυτό το ζήτημα ο κ. Αναστασιάδης ό,τι έσπειρε, θερίζει. Βολεύτηκε προεκλογικά και τώρα θα είναι δύσκολο να επιστρέψει στην πολιτική του ρεαλισμού που επαγγελλόταν μέχρι πριν τις εκλογές.

Ελπίζουμε να μην επαληθευτεί η ρήση -να θερίσουμε ό,τι έσπειρε ο κ. Αναστασιάδης- και για τις συνομιλίες, την επανέναρξή τους και την προοπτική λύσης. Γιατί τότε θάναι το τέλος του Κυπριακού, η εδραίωση της διχοτόμησης.

Η τ/κ ηγεσία, με τη «βοήθεια» της Τουρκίας, «κόλλησε» στη ρητορική του διαμοιρασμού του φυσικού αερίου. Παρ’ όλο που διεθνείς αναλυτές επιμένουν ότι η Τουρκία δεν έχει ανάγκη το φυσικό αέριο της Κύπρου, παρ’ όλο που υπήρξε σύγκλιση για την αρμοδιότητα και το διαμοιρασμό του φυσικού πλούτου, παρ’ όλο που δίνονται διαβεβαιώσεις για το Ταμείο Υδρογονανθράκων και την εξυπηρέτηση και προς όφελος των επόμενων γενιών της Κύπρου, εντούτοις ο μέσος Κύπριος, Ελληνοκύπριος και Τουρκοκύπριος, ψυχανεμίζεται νέα παρατεταμένη στασιμότητα και επικίνδυνο αδιέξοδο. Το πολύ να καλλιεργηθούν νέες ψευδαισθήσεις.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης ένθεν και ένθεν του συρματοπλέγματος δηλητηριάζει τις σχέσεις επαναπροσέγγισης των δύο κοινοτήτων, αποδομεί την ηγετική ικανότητα για λύση με την οποία εμπιστεύθηκε κόσμος τους κ.κ. Αναστασιάδη-Ακιντζί.

Άλλα πράγματα έχουν μεσολαβήσει από το ναυάγιο του Κραν Μοντανά και ουδείς γνωρίζει αν και πώς θα επανεκκινήσουν οι συνομιλίες. Από ποιο σημείο ακριβώς και αν θα υπάρξουν «απώλειες» από αυτό που ονομάστηκε κεκτημένο των διαπραγματεύσεων.

Γι’ αυτό ελπίζουμε να μη θερίσουμε ό,τι έσπειρε ο Πρόεδρος. Ελπίζουμε να μην είναι αργά για επανέναρξη του διαλόγου «από κει που μείναμε στο Κραν Μοντανά»…