Ο χαμένος των εκλογών

Της Νίκης Κουλέρμου

Έντονη αντιπαράθεση μέχρι και εσωκομματικές αναταράξεις προκαλεί η συζήτηση για το μεγάλο χαμένο των εκλογών. Έχω την ταπεινή άποψη ότι ένας ήταν ο χαμένος των εκλογών και όσο πιο νωρίς το αντιληφθούν οι πολιτικοί ηγέτες τόσο το καλύτερο για τον τόπο. Γιατί αυτός ο μεγάλος χαμένος από την εκλογική αναμέτρηση των Προεδρικών του 2018 δεν ήταν άλλος από τον τόπο και το λαό μας. Όχι μόνο γιατί για άλλη μια πενταετία θα ζήσουμε πολιτικές για τους λίγους και όχι τους πολλούς, για το σήμερα και όχι το αύριο, για το κεφάλαιο και όχι για τους εργαζόμενους, αλλά γιατί για χάρη των εκλογών, ο τόπος βρίσκεται ένα βήμα πριν τη διχοτόμηση!

Μπορεί να νομίζουν κάποιοι ότι ακόμα βρισκόμαστε σε προεκλογικό κλίμα, αλλά η προσπάθεια να επανεκκινήσουν οι συνομιλίες δείχνει ήδη τα τραγικά λάθη που έγιναν και τα οποία δυστυχώς ο Πρόεδρος και οι συνεργάτες του δεν έχουν ακόμα αναγνωρίσει.

Πρώτον, ο Πρόεδρος έχει αφήσει «ανοικτούς λογαριασμούς» με το ΑΚΕΛ που ήταν το μοναδικό κόμμα της αντιπολίτευσης που στήριξε την προσπάθεια για λύση ανεξάρτητα από το όποιο πολιτικό κόστος. Μάλιστα η αντιπολίτευση του απορριπτικού μετώπου επιχείρησε να εκμεταλλευτεί πολιτικά και προς όφελός της αυτή τη στήριξη ως ταύτιση του ΑΚΕΛ με το ΔΗΣΥ. Αυτή τη στήριξη ο κ. Αναστασιάδης δεν φρόντισε να «κεφαλαιοποιήσει» για σκοπούς της ενδεχόμενης επανεκλογής του. Αντίθετα επέφερε τη ρήξη με το ΑΚΕΛ με τα ψέματα που είπε προεκλογικά επισφραγίζοντας αυτό που του καταλόγιζαν οι πάντες: Την αναξιοπιστία λόγω μεταλλάξεων, αντιφάσεων και παλινδρομήσεων σε θέσεις και χειρισμούς, αλλά και λόγω σκοπιμοτήτων που έβαλαν το Κυπριακό σε δεύτερη και τρίτη μοίρα σε σχέση με την παραμονή στην εξουσία. Άλλωστε η ηγεσία του ΑΚΕΛ διεμήνυσε από το βράδυ της περασμένης Παρασκευής ότι ο Πρόεδρος αποδείχθηκε «αναξιόπιστος και δεν τον εμπιστευόμαστε». Άρα είναι ένα στοίχημα για τον Πρόεδρο αν θα καταφέρει να ανακτήσει τη χαμένη του αξιοπιστία για να έχει και τη στήριξη του ΑΚΕΛ στην επίτευξη του στόχου για λύση ΔΔΟ.

Βέβαια είναι και η χαμένη του αξιοπιστία απέναντι στη διεθνή κοινότητα και την τ/κ πλευρά. Ιδιαίτερα προς την τ/κ πλευρά η οποία τώρα θέτει άλλα ζητήματα στο τραπέζι, αφού απέσυρε το χάρτη για το Εδαφικό για «παν ενδεχόμενο». Φοβάται κάτι ή περιμένει να πάρει περισσότερα αυτή τη φορά η τ/κ πλευρά και έκανε αυτή την κίνηση; Ποιος της έδωσε αυτό το δικαίωμα; Όποιες και αν είναι οι απαντήσεις δεν θα τις έχουμε τώρα, αλλά μετά τη νέα προσπάθεια αν και εφόσον επανεκκινήσουν οι συνομιλίες. Η ψευδαίσθηση που έχει η ε/κ πλευρά ότι έχουμε το σύμπαν μαζί μας, όπως τους «5» του Συμβουλίου Ασφαλείας, δείχνει να βρίσκεται σε προεκλογικό κλίμα.

Και ακόμα κάτι: Η πολεμική που δέχθηκε η λύση της ΔΔΟ σ’ αυτή την προεκλογική εκστρατεία άφησε επίσης μια τεράστια πληγή στην προσπάθεια των δύο ηγετών, που -είναι αλήθεια- έφθασε ένα βήμα πριν τη λύση. Μια πληγή, η οποία θα κακοφορμίζει για πολύ καιρό, αν οι ηγέτες του «ενδιάμεσου» δεν πήραν τα μηνύματα του εκλογικού σώματος και αν δεν αντιληφθούν ότι «έπαιξαν και έχασαν» με τη «νέα στρατηγική» που παρέπεμπε σε ακόμα πιο δύσκολους ατραπούς το εθνικό μας θέμα.

Όλες αυτές οι πληγές μπορούν να κλείσουν σύντομα για να διευκολυνθεί η επανεκκίνηση των συνομιλιών;