Ο Νικόλας και ο κάθε Νικόλας έχουν δικαιώματα

Της  Μαρίνας Κουμάστα

Toν Νικόλα τον γνώρισα στο Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας για άτομα με αυτισμό στη Λευκωσία πριν τρία χρόνια περίπου.

Τότε ήταν 25 χρονών… Ενας νέος με μυαλό-υπολογιστική μηχανή, που με πάσα ευκολία- και χρησιμοποιώντας τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο- μπορούσε να δώσει αποτελέσματα μαθηματικών πράξεων σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Αυτός ο νέος, με το μυαλό-ξυράφι, που μπορούσε να υπολογίσει τετραγωνικές ρίζες τετραψήφιων και πενταψήφιων αριθμών, βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού.

Μόνιμη κατοικία του, εδώ και λίγο καιρό, το γηροκομείο, όπου μεταφέρθηκε μαζί με τους ηλικιωμένους γονείς του. Ενας νέος μαζί με υπερήλικες, ένα νεαρό παιδί που το κράτος τού γύρισε την πλάτη…

Ο Νικόλας και ο κάθε Νικόλας στερείται των πιο βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων σε ένα «ανάπηρο» από κάθε έννοια κράτος, το οποίο δεν έχει μεριμνήσει γι’ αυτά τα άτομα.

Ατομα που αφήνονται μόνα και αβοήθητα, οικογένειες που δεν ξέρουν από πού να κρατηθούν και οικογένειες που ψάχνουν το δίκαιό τους παλεύοντας για την ένταξη των ανθρώπων με αναπηρίες στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Εν έτει 2017 άτομα με αυτισμό κλείνονται σε γηροκομεία επειδή δεν έχουν πού αλλού να πάνε.

Στην ευρωπαϊκή Κύπρο άτομα με νοητική στέρηση διαβιούν στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας, σε ψυχρά και άχαρα δωμάτια, με τους συγγενείς τους να αναλαμβάνουν όλες τις εργασίες -από το μπογιάτισμα μέχρι την επισκευή της φθαρμένης επίπλωσης- για να μπορούν, αν μη τι άλλο, αυτά τα άτομα να ζουν αξιοπρεπώς.

Οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες περιορίζονται στα «θα»… Θα γίνει το ένα, θα γίνει το άλλο. Θα ενεργοποιηθεί η στρατηγική για τα άτομα με αναπηρία, η οποία έχει εκπονηθεί το 2010 και έκτοτε έχει κλειδωθεί στα συρτάρια από τις πιο νέες αποφάσεις που λήφθηκαν.

Μέχρι όμως τα «θα» να πάρουν σάρκα και οστά (εάν ποτέ τα λόγια γίνουν πράξεις) τα άτομα με αυτισμό και νοητική στέρηση δεν μπορούν να κλείνονται στα γηροκομεία και στο ψυχιατρικό νοσοκομείο.

Δεν μπορεί -και δεν γίνεται- το κράτος να παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα τους δικαιώματα… Το κράτος οφείλει να προστατέψει τα δικαιώματά τους τηρώντας κατά γράμμα όλα όσα αναφέρονται στη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα άτομα με αναπηρίες, η οποία, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζει την υποχρέωση των κρατών να προάγουν, προστατεύουν, διασφαλίζουν την πλήρη και ισότιμη απόλαυση όλων των δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών σε όλα τα άτομα με αναπηρίες, καθώς και το σεβασμό για την έμφυτη αξιοπρέπειά τους.

Εστω και καθυστερημένα, ας δείξει το κράτος πως δεν έχει χάσει την ανθρωπιά του βγάζοντας από την απομόνωση τα άτομα με αναπηρία, δίνοντάς τους μια δεύτερη ευκαιρία αξιοπρεπούς ζωής…

Υ.Γ.: Η περίπτωση του Νικόλα βρίσκεται στο Υπουργείο Εργασίας, το οποίο υποσχέθηκε ότι θα προωθήσει τη μεταφορά του Νικόλα στο πατρικό του, υπό την επίβλεψη ειδικών. Θα δείξει…