Ο πόλεμος της έδρας και τα αδιέξοδα στη δημοκρατία

Του Σπύρου Σωτηρίου

Ποιος είπε ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα; Μάλλον αυτός που το είπε δεν υπολόγιζε το δικό μας παράδειγμα εδώ στην Κύπρο. Η Βουλή έμεινε με 55 βουλευτές αντί 56 και είναι δυσοίωνες οι προβλέψεις εάν θα καταφέρει να συμπληρωθεί σύντομα η έδρα. Και όλο αυτό το μπάχαλο διότι κάποιοι είναι άπληστοι και πράττουν κατά το δοκούν, ό,τι και όπως τους συμφέρει.

Η ιστορία με τις βουλευτικές έδρες πάει πολύ πίσω, αλλά ας περιοριστούμε στο κοντινό παρελθόν.

Η Ελενάρα Θεοχάρους Fuego εκλέχθηκε το 2014 ευρωβουλευτής με τον ΔΗΣΥ και λίγους μήνες αργότερα αποχώρησε από το κόμμα και έφτιαξε δικό της πολιτικό σχηματισμό για να κατέλθει στις βουλευτικές εκλογές. Κράτησε όμως την έδρα στην ευρωβουλή με το επιχείρημα ότι ο κόσμος έδωσε σε αυτήν την έδρα και όχι στον ΔΗΣΥ.

Στις βουλευτικές του 2016 η Αλληλεγγύη της Θεοχάρους κέρδισε τρεις έδρες με τη δύναμή της να συγκεντρώνεται κυρίως στη Λεμεσό όπου η ίδια έλαβε 3.788 σταυρούς προτίμησης (συγκριτικά να πούμε ότι ο δεύτερος βουλευτής της Αλληλεγγύης και νυν Πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Συλλούρης έλαβε στη Λευκωσία μόλις 2.432 ψήφους). Η Ελενάρα όμως παραχώρησε την έδρα της στον Γιώργο Παπαδόπουλο που έλαβε μόνο 767 ψήφους, θεωρώντας ότι σε αυτή την περίπτωση δεν ισχύει η «προσωπική» έδρα, αλλά η κομματική!

Η εκλογή του κ. Παπαδόπουλου ακυρώνεται τελικά από το Ανώτατο και ψάχνουμε τώρα να βρούμε τη λύση. Ο ΔΗΣΥ που μέχρι πρόσφατα διαμαρτυρόταν -δικαίως- για τη μη επιστροφή της έδρας στην ευρωβουλή από τη Θεοχάρους, ισχυρίζεται σήμερα, σε αντίθεση με αυτά που έλεγε μέχρι πρόσφατα, ότι η υπό συζήτηση έδρα της Λεμεσού δεν ανήκει στην Αλληλεγγύη και ζητά αναπληρωματική εκλογή! Ο ΔΗΣΥ βρήκε μάλιστα σύμμαχο τον Γιώργο Λιλλήκα που το 2016 εξέλεξε τρεις βουλευτές και στο τέλος έμεινε μόνος του αφού αποχώρησαν οι Παύλος Μυλωνάς και Άννα Θεολόγου. Ζητά, μαζί με τον ΔΗΣΥ, να υπάρξει αναδρομικότητα στο νόμο που εισηγείται ο Γενικός Εισαγγελέας και να μπει ρήτρα έτσι ώστε να ανακτήσει τις δύο του έδρες και ο ΔΗΣΥ να πάρει πίσω την έδρα στην ευρωβουλή. Ο κ. Λιλλήκας όμως «ξέχασε» ότι το νεοσύστατο τότε κόμμα του τον Ιούνιο του 2013 απέκτησε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, καθώς ο βουλευτής Νίκος Κουτσού που εκλέχθηκε με το ΕΥΡΩ.Κ.Ο. προσχώρησε στη Συμμαχία Πολιτών. Με λίγα λόγια η Συμμαχία βρέθηκε με βουλευτή χωρίς να είχε κατέλθει καν σε εκλογές αφού ιδρύθηκε μόλις τον Απρίλιο του 2013!

Για αυτό λοιπόν το απλό πολιτικό ζήτημα (διότι το νομικό θέμα επιλύεται με πολιτική βούληση στη βάση της εισήγησης του Γενικού Εισαγγελέα) δεν καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε επειδή κάποιοι προτάσσουν τα δικά τους κομματικά συμφέροντα. Τα αδιέξοδα λοιπόν στη δημοκρατία υπάρχουν… όταν τα βάζουμε εμείς.