Της Μαρίνας Κουμάστα
«Πάνω από 630 πρόσφυγες μετανάστες το τελευταίο τριήμερο στο Αιγαίο». «Διασώθηκαν 46 πρόσφυγες πάνω σε λέμβο ανοικτά της Σάμου».
«Αίσιο τέλος για ακυβέρνητο σκάφος με πρόσφυγες». Πρόκειται για τίτλους ειδήσεων σε εφημερίδες και ιστοσελίδες τις τελευταίες τρεις μέρες. Το προσφυγικό δράμα δεν κοπάζει… Είναι συνεχές, καθημερινό.
Είναι μια τραγωδία που εκτυλίσσεται κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Φωτογραφίες και εικόνες… Πρόσωπα όλο απόγνωση. Παιδιά να κλαίνε, άνθρωποι να ανασύρονται νεκροί από τη θάλασσα. Χιλιάδες αυτοί οι οποίοι άφησαν όνειρα και ελπίδα στο βυθό της θάλασσας.
Εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί οι οποίοι παίζοντας κορώνα γράμματα την ίδιά τους τη ζωή κατάφεραν να φτάσουν σε μια γωνιά της Γης όπου -αν μη τι άλλο- δεν κοιμούνται και ξυπνούν με τον ήχο των πυρομαχικών, των αεροπλάνων, του θρήνου από την απώλεια ανθρώπινων ζωών… Το δράμα των προσφύγων δεν μπορεί να ξεχαστεί.
Είναι μια πραγματικότητα που ορθώνεται μπροστά μας, είναι μια αλήθεια-χαστούκι στη συνείδηση όλων όσοι πολεμούν ανελέητα αυτούς τους ανθρώπους και όχι τις αιτίες που προκάλεσαν και προκαλούν τον ξεσπιτωμό και την ανθρώπινη δυστυχία.
Γιατί τα αίτια της προσφυγιάς είναι γνωστά. Όσο λοιπόν οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ εξαπολύουν πολέμους για να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, όσο εξοπλίζουν δυνάμεις όπως είναι οι ισλαμιστές του ISIS με μοναδικό σκοπό να προωθούν τα δικά τους σχέδια, οι πρόσφυγες θα αυξάνονται και θα πληθύνονται. Όταν ο πόλεμος γίνει ένα με τη ζωή σου, όταν δεν ξέρεις εάν την επόμενη ώρα θα ζεις εσύ ή το παιδί σου τότε ναι, ρισκάρεις. Τη δική σου ζωή, του παιδιού σου. Και στριμώχνεσαι σε μια βάρκα πληρώνοντας μια περιουσία για να σωθείς από το σίγουρο θάνατο. Ρίχνεις μαύρη πέτρα πίσω σου, φεύγεις από την πατρίδα σου για να γλιτώσεις.
Για να έχεις ως άνθρωπος μια καλύτερη (υποθέτεις τουλάχιστον) τύχη, ένα πιο ασφαλές μέλλον. Δυστυχώς όμως μέσα σ’ αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα υπάρχει από τον κατά τα άλλα φιλειρηνικό κόσμο μια χλιαρή αντιμετώπιση και αντίδραση.
Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με απάθεια το προσφυγικό δράμα, την ίδια ώρα που η ΕΕ με τους περιβόητους κανονισμούς της εμποδίζει τους πρόσφυγες να φτάσουν στις χώρες που οι ίδιοι επιθυμούν.
Και ενώ αρκετός κόσμος έχει αγκαλιάσει αυτούς τους ανθρώπους και τους έχει αποδεχτεί στη γειτονιά του, στα σχολεία των παιδιών του, υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας που εξακολουθούν να τους «πυροβολούν», να τους υποτιμούν, να τους λοιδορούν.
Βεβαίως, για το προσφυγικό ο κάθε ένας μπορεί να έχει τις δικές του απόψεις. Λογικό είναι. Ωστόσο, άνθρωπος προς άνθρωπο μόνο ανθρώπινα μπορεί να συμπεριφέρεται.
Ας μην ξεχνούμε πως ως λαός έχουμε ζήσει την προσφυγιά… Ξέρουμε τι εστί πόλεμος, ακόμη βιώνουμε στο πετσί μας τις συνέπειές τους.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
