Της Μαρίας Φράγκου
Ούτε συνεννοημένοι να ήταν… Αλλά τι την θέλουν τη συνεννόηση, αφού κοινός είναι ο στόχος και κοινή η επιδίωξη: το τουμπάρισμα των συνομιλιών και όσο γίνεται πιο μακριά από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Και μέρος αυτής της κουστωδίας, δυστυχώς, και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και συνεργάτες του, που από την ημέρα του αιφνιδιασμού από τον Μουσταφά Ακιντζί βάλθηκαν, για πολλοστή φορά, να τον εκθέσουν απέναντι στους Ε/κ. Κι αντί να απαντούν στον Τ/κ ηγέτη και να σχολιάζουν αυτά για τα οποία προκαλεί την πλευρά μας, απαντούν στην Άγκυρα… Ε, να μην πουν και να χαϊδέψουν τα αυτιά του ΕΔΕΚίτη, του ΕΛΑΜίτη, του ΔΗΚΟϊκού, του συναγερμικού και του κάθε φουστανελά, πως «εγκάθετος της Άγκυρας» και «φερέφωνο της Τουρκίας» είναι ο Ακιντζί; Κι επειδή ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θέλει να διασφαλίσει τη στήριξη όλων τούτων στα θέματα της εσωτερικής διακυβέρνησης, θέλει τη συνεργασία τους στη Βουλή, τους προσγελά… Τους βλέπουμε πώς βγαίνουν ένας – ένας από το Προεδρικό όταν συναντούν τον κ. Αναστασιάδη. Και το Κυπριακό ας μπει ξανά στο χρονοντούλαπο, ας περιμένει κι άλλο… Αμάθητο είναι;
Κι αντί, λοιπόν, η πλευρά μας να βοηθήσει τον Ακιντζί, τον στοχοποιεί ακόμα περισσότερο, δίνοντας λαβή στους Τ/κ απορριπτικούς, οι οποίοι τον «πυροβολούν» γιατί αποδέχεται το πλαίσιο Γκουτέρες και δηλώνει ετοιμότητα επιστροφής στις διαπραγματεύσεις. Όπως ο Έρογλου, για παράδειγμα, που νουθετεί τον Ακιντζί πως η εγκατάλειψη των ενεργών εγγυήσεων της Άγκυρας σημαίνει να τεθεί σε κίνδυνο η ασφάλεια, το μέλλον της Τουρκίας, του ψευδοκράτους, του τουρκικού έθνους και πάει λέγοντας. Και προειδοποιεί πως η τελευταία πρόταση του Μουσταφά Ακιντζί προς την ε/κ πλευρά δεν μπορεί να στηριχθεί ούτε από τον τ/κ «λαό» ούτε από την Τουρκία και πως με αυτό που έκανε θέτει σε κίνδυνο «τα εδάφη μας, την κοινωνικο-οικονομική μας δομή που έχει επιτύχει το να κρατηθούμε σε αυτά τα εδάφη, την ισότητα, την ασφάλεια, την ελευθερία μας».
«Η Τουρκία χάνει την Κύπρο», λοιπόν, με την κίνηση Ακιντζί, λένε οι από εκεί απορριπτικοί της λύσης. Και οι από εδώ απορριπτικοί ξιφουλκούν πως αν «τσιμπήσει» ο Πρόεδρος είναι ως να παραδίδεται στις ορέξεις της Άγκυρας. Πώς διάολο γίνεται να συμβαίνει και το ένα και το άλλο; Και η μια κινδυνολογία να κονταροχτυπιέται με την άλλη; Μα ίδια είναι η αγωνία των απορριπτικών της λύσης και των εκπροσώπων της άγονης γραμμής και στη μια και στην άλλη πλευρά. Ως εκ τούτου, ο πανικός και ο εκφοβισμός βρίσκει κοινό έδαφος ανάμεσα στις δυο κοινότητες.
Ο Μουσταφά Ακιντζί αποδέχεται, λέει, το πλαίσιο Γκουτέρες. Και η δική μας πλευρά το ίδιο. Και αποδέχονται και οι δύο το ίδιο πλαίσιο. Αυτό που κατατέθηκε προφορικά στις 30 Ιουνίου και αποσαφηνίστηκε στις 4 Ιουλίου. Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε… Και σημασία δεν έχει η ημερομηνία αλλά το περιεχόμενο. Αυτή είναι η ουσία και γι’ αυτή την ουσία καλείται να τοποθετηθεί η πλευρά μας. Ένα είναι το πλαίσιο, το οποίο μας οδηγούσε πολύ κοντά στη λύση. Αλλά λιποτακτήσαμε κ. Αναστασιάδη, γιατί είχαμε εκλογές… Και προείχε το συμφέρον της μισής και όχι όλης της Κύπρου. Για το πλαίσιο το οποίο προνοούσε τερματισμό της Συνθήκης Εγγύησης και των επεμβατικών δικαιωμάτων και αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων. Ας απαντήσει σε αυτό ο Πρόεδρος.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
