Του Δημήτρη Χατζηιωσήφ
Ο ένας δεν φταίει, ο άλλος δεν φταίει, εγώ δεν φταίω, εσύ δεν φταις, αυτός δεν φταίει. Και τότε ποιος φταίει; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη του για μία φορά στον τόπο τούτο; Πότε επιτέλους το σύστημα δικαιοσύνης θα ασκήσει πράγματι δικαιοσύνη χωρίς να εθελοτυφλεί;
Η συγκάλυψη, η αδιαφορία και η ανέχεια του συστήματος τόσο από τα διάφορα κέντρα εξουσίας όσο και από την ίδια την κοινωνία γύρω από τον άδικο θάνατο της 29χρονης Έλενα Φραντζής, δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά. Ερωτηματικά επίσης δημιουργεί η αδιαφορία που επέδειξε για το γεγονός ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, όχι μόνο με τα πρόσφατα γεγονότα, αλλά και κατά τη διάρκεια της Ιεράς Συνόδου όταν και αποφασίστηκε από την Εκκλησία η αθωότητα του ιερέα που σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου κρίθηκε ένοχος σε μια κατηγορία η οποία αφορούσε το αδίκημα της άσεμνης επίθεσης. Δημιουργεί ακόμη περισσότερα ερωτηματικά το γεγονός πως η Ιερά Σύνοδος ενώ είχε στην κατοχή της τις δύο εκθέσεις-«καταπέλτες» του ψυχολόγου που εξέταζε την Έλενα, πήρε την απόφαση να αθωώσει έναν καταδικασθέντα με τη «βούλα» δικαστηρίου για ένα από τα σοβαρότερα και απαράδεκτα εγκλήματα.
Η ιστορία αυτή βέβαια έρχεται να συμπληρώσει όλες αυτές τις ιστορίες ανά το παγκόσμιο με παιδόφιλους ιερείς. Κάνοντας την αρχή από το “Spotlight”, μία αληθινή ιστορία βασισμένη στην ομάδα των δημοσιογράφων της εφημερίδας Boston Globe που το 2002 είχαν αποκαλύψει χιλιάδες περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων από 70 ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας. Η έρευνά τους δεν άργησε να εξαπλωθεί κατά μήκος των ΗΠΑ, μέχρι την Ευρώπη και την Αυστραλία. Πρόσφατα μάλιστα, ο Πάπας Φραγκίσκος παραδέχθηκε στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica», πως από τα στοιχεία που κατέχει, το 2% των καθολικών κληρικών είναι παιδόφιλοι. Επίσης, το βιβλίο «Lussuria» (Ακολασία) του Ιταλού δημοσιογράφου και συγγραφέα Εμιλιάνο Φιτπάλντι, πραγματεύεται μερικές από τις πάνω από 1.200 καταγγελίες για σεξουαλικές κακοποιήσεις ανηλίκων από κληρικούς που έφτασαν στο Βατικανό από το 2013 μέχρι το 2015. Αυτά τα παραδείγματα δεν αφορούν όλους τους ιερείς βέβαια, δείχνουν όμως τη διαχρονική συγκάλυψη τέτοιων περιστατικών από την Εκκλησία.
Δεν πρέπει να ξεχαστεί αυτή η ιστορία, ακόμη και αν ήρθε στην επιφάνεια κατόπιν εορτής. Όσο η Εκκλησία και το κράτος απολαμβάνουν την εξουσία ανεξέλεγκτα χωρίς κανείς να μπορεί να τρίξει τα θεμέλιά τους, άλλο τόσο θα πρέπει να μας βαραίνει η ευθύνη σαν πολίτες για ιστορίες σαν κι αυτήν της Έλενας Φραντζή.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
