Πολιτική υποκρισία Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ για το Φάκελο της Κύπρου

Του Νεόφυτου Νεοφύτου

 

Σε λίγους μήνες έχουμε προεδρικές εκλογές και βασικός στόχος παραμένει η αλλαγή και απαλλαγή από τη διακυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ. Δεν ήταν, όμως, πρόθεσή μου σε αυτό το άρθρο να αναφερθώ στην ανάγκη απομάκρυνσης του κ. Αναστασιάδη από την εξουσία. Όμως, στη συνάντηση Αναστασιάδη με τον Πρόεδρο της ελληνικής Βουλής, Ν. Βούτση, και με τις αναφορές που έγιναν για το Φάκελο της Κύπρου, είδα στο πρόσωπο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας μια πολιτική υποκρισία. Συνεπώς, ο λαός καλείται με την ψήφο του να τον απομακρύνει από την εξουσία!

Πριν 43 χρόνια, στις 15 Ιουλίου 1974, η ΕΟΚΑ Β και η χούντα έστρεψαν τα όπλα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Χθες ο κ. Βότσης παρέδωσε στην κυπριακή Βουλή έντεκα κιβώτια με αρχειακό υλικό για το Φάκελο της Κύπρου.

Τι σχέση έχουν αυτά με τη διακυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ;  Η μνήμη μας δεν είναι κοντή. Η παράταξη του ΔΗΣΥ είναι εκείνη που στέγασε και δικαίωσε τους πραξικοπηματίες. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι ο δικηγόρος, ο οποίος υπερασπίστηκε ανθρώπους της ΕΟΚΑ Β.

Αλήθεια, πόσο άνετα νιώθει ο κ. Αναστασιάδης με το μαρτυρικό υλικό που έφθασε από την Ελλάδα και αναφέρεται στο ρόλο της ΕΟΚΑ Β και της χούντας στο προδοτικό πραξικόπημα; Καθόλου.

Ο πρώην πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδης, μαζί με τους βουλευτές του κόμματός του και με το ΕΥΡΩΚΟ τον Μάρτιο του 2011 ψήφισαν εναντίον του πορίσματος για το Φάκελο της Κύπρου που ετοίμασε η ad hoc Επιτροπή της Βουλής. Η απόφαση υιοθετήθηκε με 32 ψήφους υπέρ και 15 κατά. Υπέρ ψήφισαν οι παρόντες βουλευτές ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ο βουλευτής των Οικολόγων και εναντίον οι παρόντες βουλευτές του ΔΗΣΥ και του ΕΥΡΩΚΟ. Αντιλαμβάνεστε ποια θα είναι και τώρα η ειλικρινής πολιτική θέση τόσο του Προέδρου Αναστασιάδη όσο και του ΔΗΣΥ κι άλλων ακροδεξιών δυνάμεων για το αρχειακό υλικό που έφθασε από την Ελλάδα…

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η συναγερμική παράταξη θα μας πουν ότι παρελθοντολογούμε και διχάζουμε. Δεν συμφωνούμε. Όταν μιλάμε για την ιστορική αλήθεια, δεν είναι παρελθοντολογία. Αντίθετα, είναι ιστορική υποχρέωση έναντι των νέων γενιών. Να τους μιλήσουμε για την προδοσία και για τους προδότες, κοιτάζοντας βέβαια μπροστά για το πώς εργαζόμαστε για την απελευθέρωση της πατρίδας μας.