Πολλά τα ερωτήματα, πολλά και τα γιατί

Της Μαρίνας Κουμάστα

Ανεπάρκειες, κενά, ελλείψεις. Και ένα σύστημα υγείας που βρίσκεται, εδώ και χρόνια, στον αναπνευστήρα. Τα προβλήματα στα νοσοκομεία δεν είναι διαπιστώσεις ούτε συμπεράσματα που εξάγει κάποιος.

Είναι η θλιβερή πραγματικότητα, είναι γεγονότα που ορθώνονται μπροστά μας σε μια και μόνο επίσκεψή μας στα δημόσια νοσηλευτήρια. Ο τραγικός θάνατος του 10χρονου αγοριού έφερε ξανά στην επιφάνεια αυτά τα προβλήματα.

Ίσως με τρόπο που να μην υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για τη διαιώνισή τους. Το αν βεβαίως είναι ιατρική αμέλεια ή όχι, ποιος φταίει και γιατί, δεν είμαι η αρμόδια να το διαπιστώσω. Ούτε θεωρώ πρέπον να στήνονται άνθρωποι στον τοίχο όταν μια υπόθεση έχει ήδη πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης.

Η κραυγή ωστόσο της μάνας αυτού του παιδιού προσωπικά με έχει σημαδέψει. Μια φωνή που βγήκε από την ψυχή της για να πει «εγώ τώρα δεν έχω γιο, αλλά ας μη συμβεί σε άλλον άνθρωπο αυτό το κακό». Δεν ξεχνιέται αυτή η κραυγή.

Δεν μπορεί να μην έχει «αγγίξει», δεν μπορεί να μην έχει προκαλέσει οργή, αγανάκτηση, απελπισία. Στη θέση της θα μπορούσα να ήμουν εγώ, εσύ. Στη θέση αυτής της μάνας θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε. Μια ψυχούλα χάθηκε. Από ιατρική αμέλεια; Λόγω του συστήματος υγείας που καταρρέει;

Δεν επιστρέφει πίσω ο Σταύρος και ο κάθε Σταύρος που έφυγε λόγω της ανεπάρκειας (απ’ όπου κι αν προέρχεται).

Είναι πολλά τα ερωτήματα που αναφύονται. Είναι πολλά τα γιατί. Καμία απάντηση δεν μπορεί να ικανοποιήσει αυτή την οικογένεια. Καμία, γιατί δεν υπάρχει πιο μεγάλος θρήνος από την απώλεια του παιδιού σου. Δεν υπάρχει πιο μεγάλη συμφορά.

Από μια τέτοια περίπτωση είναι λογικό να υπάρχουν ευθύνες. Δεν χάνεται έτσι απλά μια ανθρώπινη ζωή. Κάπου υπάρχουν «τρύπες».

Κάπου, ενδεχομένως, να έχουν γίνει λάθη, να έχουν σημειωθεί παραλείψεις, να υπάρχουν αδυναμίες. Έχουν εντοπιστεί αυτές οι αδυναμίες; Tηρούνται τα πρωτόκολλα στα νοσοκομεία; Πώς γίνεται όλοι οι γιατροί να είναι άριστοι; Ποια μέτρα λαμβάνει το Υπουργείο Υγείας όταν ένας λειτουργός κριθεί ανεπαρκής; Μέχρι σήμερα, έχει κριθεί κάποιος ως ανεπαρκής;

Ερωτήματα, που δεν έχουν απαντηθεί. Από κανέναν υπεύθυνο, όποιο «καπέλο» κι αν φοράει. Όσο οι υπεύθυνοι θα ψάχνουν τις απαντήσεις, όσες έρευνες και να γίνουν και ό,τι αυτές καταδείξουν, για τη μάνα αυτή η ζωή έχει σταματήσει το απόγευμα της Παρασκευής. Γιατί ο Σταύρος της δεν είναι πια μαζί της.

Γιατί το παιδί της άνοιξε πρόωρα τα φτερά του… Δικαιοσύνη. Να την βρεις πού μέσα στο χάος που επικρατεί στην Κύπρο σε όλους τους τομείς; Να την ψάξεις, πού; «Εγώ τώρα δεν έχω γιο», είπε η μάνα και μέσα στον αβάστακτο πόνο βγήκε να καταγγείλει τραγικές καταστάσεις. Ας είναι αυτό το αγγελούδι η αφορμή να σταματήσουν τα λάθη και οι παραλείψεις, από όποια κατεύθυνση κι αν προέρχονται.