Πού είναι οι θέσεις;

Της  Μαρίας Φράγκου

 

Διάβασα μία προς μία τις 1.694 λέξεις της ψεσινής ομιλίας του Νικόλα Παπαδόπουλου. Για να βρω την πρόταση, τη θέση. Πέρα από το ανάθεμα των συνομιλιών, πέρα από το «κατηγορώ» για τα όσα έχουν συμφωνηθεί τα τελευταία χρόνια στο Κυπριακό, πέρα από την αποδόμηση της λύσης διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, τίποτε άλλο.

Καμία θέση. Καμία πρόταση. Μόνο για νέα στρατηγική. Ποιο περιεχόμενο έχει αυτή η νέα στρατηγική, δεν είδα και δεν διάβασα. Μόνο συνθήματα. Αυτή η νέα στρατηγική που θα βασίζεται σε μια άλλη θεώρηση. Στο ότι η Τουρκία είναι αυτή που δεν θέλει λύση και είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες των Ε/κ. Ακούσατε ποτέ κανέναν να πει το αντίθετο; «Η Νέα Στρατηγική που προτείνουμε βασίζεται στην αρχή ότι η Τουρκία είναι αυτή που δεν θέλει λύση και συνεπώς πρέπει να πιεστεί, ή, να πειστεί ν’ αλλάξει τις θέσεις της». Ποιος είπε κάτι διαφορετικό; Και ποιος δεν καλεί την Τουρκία να μετακινηθεί από τις θέσεις της για να μπορέσει να υπάρξει λύση; «Μια Νέα Στρατηγική, αποτρεπτική των τουρκικών σχεδιασμών και όχι νομιμοποίησής τους. Μια Νέα Στρατηγική, με την οποία να αξιοποιούμε τα στρατηγικά μας πλεονεκτήματα και όχι να τα αναιρούμε.

Μια Νέα Στρατηγική με την οποία θα διεκδικούμε τους δικούς μας στόχους και δεν θα συζητούμε απλά τις απαιτήσεις της Τουρκίας. Μια Νέα Στρατηγική διεκδίκησης και όχι συνθηκολόγησης. Μια Νέα Στρατηγική, που δεν θα φέρνει συνεχώς την μια ταπείνωση μετά την άλλη, τον ένα εξευτελισμό μετά τον άλλο, αλλά θα βασίζεται στη διεκδίκηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας». Ποιος απορρίπτει αυτά που προτείνει ο τάχα μου, πατριωτικός χώρος; Γιατί δεν μας λέει ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος πώς θα πετύχουμε αυτά που προτάσσει; Με το να διακηρύττει πως «οι δυνάμεις της αλλαγής» μπορούν να φέρουν αυτή τη νέα στρατηγική, ξόφλησε; Πώς θα το πετύχει, γιατί δεν μας λέει; Γιατί δεν μας λέει με ποιον τρόπο θα προκαλέσουμε κόστος στην Τουρκία; Γιατί κι αυτό είναι ένα από τα συνθήματά του. Προτάσεις μπορείς να καταθέσεις, κ. Παπαδόπουλε; Και όχι μόνο συνθήματα;

Όσο για τη συνεχή πολεμική του στο ΑΚΕΛ, ένα να πούμε. Μόνο απαξίωση, ίσως, θα ταίριαζε στα όσα αισχρά, κακόβουλα και πολλές φορές ακατανόητα εκστομίζει κατά του ΑΚΕΛ. Το ΔΗΚΟ και η σημερινή ηγεσία του έπρεπε να σέβεται περισσότερο και να ξεχνά λιγότερο. Γιατί στα χρόνια παρουσίας του στα πολιτικά δρώμενα, δεν είδε ποτέ κακό από το ΑΚΕΛ. Αντιθέτως και στήριξη είχε και υποστήριξη, πολλές φορές σε βάρος του ίδιου του, του εαυτού. Να θυμίσουμε μόνο πως τον Τάσσο Παπαδόπουλο και την κυβέρνησή του στήριξε περισσότερο το ΑΚΕΛ παρά το ίδιο του το κόμμα και δεν είναι της ώρας να απαριθμήσουμε γεγονότα. Όταν όμως το ΔΗΚΟ φοβόταν το κόστος και τη φθορά, το ΑΚΕΛ τολμούσε και υπερασπιζόταν επιλογές τής τότε κυβέρνησης. Ματαιοπονούν όσοι νομίζουν πως «κτυπούν» το ΑΚΕΛ, ταυτίζοντάς το μάλιστα με τον οποιονδήποτε.

Το ερώτημα είναι άλλο και αφορά τη δική του αρνητική και απορριπτική στάση στο Κυπριακό. Τι εισηγείται το ΔΗΚΟ για αναχαίτιση της τουρκικής αδιαλλαξίας; Και προπάντων ποιες προτάσεις καταθέτει για λύση του Κυπριακού και επανένωση της πατρίδας μας, πέρα από την απόρριψη και το φόβο; Γιατί δεν προβληματίζεται το ΔΗΚΟ για την παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής; Γιατί δεν ανησυχεί για το χρόνο που διαρρέει και λειτουργεί αρνητικά στην υπόθεση της λύσης; Πότε μια πρόταση λύσης ήταν καλύτερη από την προηγούμενη; Γιατί πριν από τη γέννηση μιας λύσης πρέπει να την θανατώνει το ΔΗΚΟ;

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy