Προτεραιότητες… μιας άλλης εποχής!

Του Κώστα Α. Κωνσταντίνου

Συνήθως με την ολοκλήρωση μιας συνηθισμένης κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας ακολουθεί το «Δι’ Ευχών των Αγίων».

Έλα όμως που κάποιες λειτουργίες έχουν ασυνήθιστο τέλος. Προσωπικά βρέθηκα πρόσφατα σε ιερό ναό για οικογενειακό μνημόσυνο. Με την ολοκλήρωση της Θείας Λειτουργίας, μας ήρθε και ο λογαριασμός.

Ολίγον αλμυρός! Και για να γινόμεθα πιο διευκρινιστικοί, η λυπητερή θλίψις -που έλεγε κάποτε ο μακαρίτης ο Αθηνόδωρος Προύσαλης- ήταν 250 χιλιάρικα και αφορούσε, που λέτε φίλες και φίλοι, την αγιογράφηση του ιερού ναού. Μπορεί για τον φίλτατο ιερέα του ιερού ναού να μην φοβίζει ο αριθμός, ωστόσο για αρκετό κόσμο –περιλαμβανομένου και εμού προσωπικά- υπάρχει προβληματισμός για το πού ξοδεύονται και ποιες είναι οι προτεραιότητες του κλήρου, την ώρα που το χάσμα ανάμεσα στους φτωχούς και κατέχοντες διευρύνεται, την ίδια ώρα που η Σκύλλα της ανεργίας και η Χάρυβδη των mini jobs μπήκαν σχεδόν σε κάθε νοικοκυριό μισθωτών.

Δεν λέω, ο καθένας δικαιούται να συνεισφέρει είτε από το υστέρημά του είτε από το πλεόνασμά του εκεί και όπου νομίζει, λογοδοτώντας, πολύ απλά, στη συνείδησή του. Ίσως όμως θα προσφέραμε, εάν έχω άδικο διορθώστε με, μια καλύτερη υπηρεσία στην κυπριακή κοινωνία, εάν αυτά τα 250 χιλιάρικα ξοδεύονταν «υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών». Ακόμη, πόσα κοινωνικά παντοπωλεία θα μπορούσαμε να στήσουμε στον οποιονδήποτε δήμο με αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο κονδύλι;

Μήπως να το σκεφτόμασταν πάλιν για μια οικονομική ένεση σε κάποια Μη Κυβερνητική Οργάνωση; Με τα 250 χιλιάρικα υπάρχουν πάρα πολλά που μπορούν να γίνουν προς την κατεύθυνση της αρωγής σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη και, πιστέψετε με, στο συγκεκριμένο δήμο είναι αρκετοί.

Εξάλλου, φίλες και φίλοι, ένας ιερός ναός μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί κάλλιστα και χωρίς τις αγιογραφίες. Όπως μια κοινωνία μπορεί να λειτουργήσει και χωρίς τις «απαραίτητες» κατηχήσεις από τα σχολεία, τα οποία άρχισε να προετοιμάζει από τις αρχές του Σεπτέμβρη ο Μακαριότατος σε νηπιαγωγεία, παιδικές λέσχες και άλλους χώρους, που του παραχωρήθηκαν ως μια ευγενική χορηγία!

Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου προφανώς έχει τους δικούς της στόχους –τους οποίους δεν είναι της παρούσης να αναλύσω- και αυτό είναι, που λέτε, κάτι το σεβαστό και fair, που λένε στη νεοελληνική αστικίζουσα διάλεκτο. Το κράτος στην περίπτωση αυτή οφείλει να διασφαλίζει ότι στα σχολεία θα προάγεται η ισότητα και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα. Διότι, όπως έλεγε κάποτε ο μακαρίτης ο Στράτος, «όσο υπάρχει η τράπουλα θα βγαίνουνε ρηγάδες. Κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες».