Σταύρος Μαλάς: Η πολιτική αξιοπιστία είναι το συμβόλαιό μου

Η αληθινή αλλαγή, το διακύβευμα των επικείμενων προεδρικών εκλογών

Συνέντευξη στη Μαρία Φράγκου

Δεν μπήκε στην πολιτική εκμεταλλευόμενος οποιεσδήποτε πολιτικές συγκυρίες. Προέρχεται από την κοινωνία των πολιτών, η οποία του έδωσε τα εχέγγυα, αλλά και την πολιτική σκέψη, να ενεργεί και να προσφέρει στην πολιτεία. Δεν προέρχεται από το πολιτικό κατεστημένο κι επομένως δεν φέρει τα βαρίδιά του. Αυτά προτάσσει ως στοιχεία που κάνουν και τη διαφορά από τους συνυποψηφίους του στις προεδρικές εκλογές ο Σταύρος Μαλάς. Ο υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας αναλύει στη συνέντευξη που ακολουθεί το όραμά του για τον τόπο και το λαό, εξηγεί το διακύβευμα των επικείμενων εκλογών και αποκαλύπτει τι ήταν αυτό που συνέβαλε στην επαναδιεκδίκηση της προεδρίας της Δημοκρατίας.

         Απευθύνομαι σε ολόκληρη την κοινωνία, τις ανησυχίες της οποίας θέλω να απαντήσω μέσα από μία κυβέρνηση που θα αποτελείται από άτομα ικανά και δεν με ενδιαφέρει από πού προέρχονται

Αν το ζητούμενο για τους κυρίους Παπαδόπουλο και Λιλλήκα είναι η μη εκλογή Αναστασιάδη, τότε εύχομαι αυτό να εκφραστεί και στο δεύτερο γύρο

Τι νέο φέρνει σήμερα η υποψηφιότητά σας, που δεν το είχε το 2013;

Το 2013 διεκδίκησα τις προεδρικές εκλογές με το σύνθημα ότι η χώρα μας χρειάζεται ένα αξιόπιστο Πρόεδρο. Προβληματιζόμενος αν θα έπρεπε να κατέλθω ξανά υποψήφιος, διερωτήθηκα αν μπορώ σήμερα να κοιτάζω τον κόσμο στα μάτια και να διεκδικώ ξανά την ψήφο του, ως ένας αξιόπιστος πολιτικός. Το 2013 ήμουν πολύ ξεκάθαρος και για το Κυπριακό, τη διαχείριση της Τρόικας και το μνημόνιο, την οικονομία γενικότερα, το θέμα του ΓεΣΥ και πολλά άλλα. Ο χρόνος και οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν αυτές τις θέσεις. Αυτό που ευελπιστώ να φέρω είναι ένα νέο τρόπο κοινωνικής συγκρότησης και πρωτίστως νέα πρότυπα πολιτικής κουλτούρας.

 

Και η απάντηση ήταν θετική…

Σίγουρα η απάντηση είναι καταφατική, γιατί ούτε υποσχέθηκα κάτι το οποίο σήμερα να μην μπορώ να στοιχειοθετήσω, αλλά, κυρίως, οι προβλέψεις τις οποίες είχα κάνει, τότε, έχουν επαληθευθεί. Άρα αυτό το οποίο φέρνω σήμερα στην πολιτική είναι ένα μήνυμα, ότι η πολιτική αξιοπιστία του καθενός που διεκδικεί την ψήφο του λαού πρέπει να είναι το συμβόλαιό του. Κι αυτό είναι το κυριότερο. Από εκεί και πέρα, η δική μας πρόταση είναι η πρόταση της αληθινής αλλαγής. Όλοι μιλούν για αλλαγή. Το διακύβευμα των εκλογών είναι η αληθινή αλλαγή. Ανάπτυξη και ευημερία για όλους τους Κυπρίους.

Αν το 2013 το στοίχημα του Προέδρου που θα αναλάμβανε την εξουσία ήταν η διαχείριση της οικονομικής κρίσης, σήμερα ποιο είναι;

Το 2013 το διακύβευμα ήταν όντως η διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Και το 2018 θα είναι το θέμα της οικονομικής κρίσης ψηλά στην ατζέντα, γιατί αγγίζει πολλά στρώματα της κοινωνίας. Και η διαχείριση του Κυπριακού, όμως, δεσπόζει στις επικείμενες προεδρικές εκλογές. Σε ό,τι αφορά την οικονομία, αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι όντως μια ανάκαμψη κάποιων τομέων της οικονομίας, αλλά μεγάλο κομμάτι της κυπριακής κοινωνίας βρίσκεται εκτός οικονομικής ανάπτυξης. Κι αυτό το καταγράφουν και οι ίδιοι οι αριθμοί.

Σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό, είμαστε στην τραγική θέση, ενώ προσπαθούμε να αποδείξουμε μεταξύ μας πόσο αδιάλλακτη είναι η Τουρκία, να έχουμε απομονωθεί στη διεθνή κοινότητα και να μην ενδιαφέρεται κανείς, πλέον, για την επανέναρξη των συνομιλιών.  Ακόμα και ο ίδιος ο Γ.Γ. του ΟΗΕ τηρεί ίσες αποστάσεις και μας υποδεικνύει ότι αν μας ενδιαφέρει να επαναρχίσει ο διάλογος, τότε αυτό επαφίεται σε μας και μόνο. Πώς είναι δυνατόν εμείς να λέμε ότι είναι οι ακραίες  μαξιμαλιστικές θέσεις της Τουρκίας που ευθύνονται για τη μη λύση- που μπορεί έτσι να είναι- αλλά η διεθνής κοινότητα να μην ενδιαφέρεται να επιμερίσει ευθύνες; Άρα τόσο το Κυπριακό όσο και η οικονομία θα είναι τα μεγάλα ζητήματα που θα αντιμετωπίσουμε. Κι ας μη νομίζουμε ότι έχουμε ξεμπερδέψει με τα μεγάλα προβλήματα των τραπεζών…

Δηλαδή;

Μένω ώς εδώ.

Δεν με ενδιαφέρει η κομματική ταυτότητα κανενός, είπατε, εξαγγέλλοντας την υποψηφιότητά σας. Αυτό πώς ερμηνεύεται, κ. Μαλά; Τίνος τη στήριξη ζητάτε στο τέλος;

Σύνθημά μου είναι πως θα είμαι Πρόεδρος όλων των Κυπρίων. Έχουμε προεδρική δημοκρατία και για να είσαι Πρόεδρος όλων των Κυπρίων, πρέπει να αντλείς τη στήριξή σου τόσο από την κοινωνία όσο, βεβαίως, και από τα οργανωμένα πολιτικά σύνολα. Κύρια συνιστώσα της στήριξης προς το πρόσωπό μου ευελπιστώ ότι θα είναι το ΑΚΕΛ, το οποίο δεν έλαβε ακόμα την τελική απόφαση. Από εκεί και πέρα, όμως, αυτό δεν αρκεί. Απευθύνομαι σε ολόκληρη την κοινωνία, τις ανησυχίες της οποίας θέλω να απαντήσω μέσα από μία κυβέρνηση που θα αποτελείται από άτομα ικανά και δεν με ενδιαφέρει από πού προέρχονται. Φτάνει να είναι άτομα που προσέφεραν στην κοινωνία, άτομα αξιόπιστα, για να μπορώ να πολιτεύομαι με τρόπο που να νιώθω ότι εκπροσωπώ όλους. Αυτό κανένας εκ των συνυποψηφίων μου μπορεί να το ισχυριστεί. Είναι όλοι τους κομματικοί ηγέτες και ειδικά ο κ. Αναστασιάδης έχει αποδείξει πως με τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται θέλει να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες μέσα από μια διαδικασία πολιτικών ανταλλαγμάτων και διαπλοκής.

Ανανέωση, αξιοπιστία, αξιοκρατία, βιώσιμη ανάπτυξη και ευημερία για όλους, δηλώνετε. Γιατί ο κυπριακός λαός να πιστέψει εσάς ότι θα το κάνετε πράξη κι όχι έναν από τους συνυποψηφίους σας;

Δεν προέρχομαι από το πολιτικό κατεστημένο κι επομένως δεν φέρω τα βαρίδιά του. Δεν μπήκα στην πολιτική εκμεταλλευόμενος οποιεσδήποτε πολιτικές συγκυρίες. Προέρχομαι από την κοινωνία των πολιτών κι αυτή είναι που μου έχει δώσει τα εχέγγυα, αλλά και την πολιτική σκέψη, να ενεργώ και να προσφέρω στην πολιτεία. Η επιστημονική μου κατάρτιση, αλλά και η κουλτούρα την οποία μεταφέρω, είναι το κυριότερό μου όπλο έτσι ώστε να πολιτευτώ με τρόπο αξιοκρατικό, με τρόπο που να εξυπηρετεί ολόκληρη την κοινωνία. Αν είναι κάτι που σήμερα αντιμετωπίζουμε όλοι μας, είναι ότι η κοινωνία βλέπει την πολιτική ως ένα εργαλείο εξυπηρέτησης ημετέρων και όχι της ίδιας. Αυτό δεν με εκφράζει και σίγουρα η δική μου διακυβέρνηση θα είναι διακυβέρνηση που θα υπηρετεί τους πολίτες και όχι να εξυπηρετεί σκοπιμότητες.

Το πιο πλούσιο μοντέλο ανάπτυξης πώς το εξηγείτε;

Οι μικρές οικονομίες εύκολα ανακάμπτουν και εύκολα μπαίνουν σε ύφεση. Η Κύπρος το 1988 – 1992 προσπάθησε να δημιουργήσει ένα πλούσιο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, το οποίο πέτυχε. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τη δημιουργία νέων ευκαιριών εισέρρευσε στη χώρα μας εξελεγκτικά τεράστιος πλούτος. Αυτός ο πλούτος δημιούργησε συνθήκες ευκαιριακής ανάπτυξης. Και αρκεστήκαμε στην επένδυση μόνο σε δυο-τρεις τομείς, αγνοώντας  παραδοσιακούς τομείς ανάπτυξης, όπως η γεωργία, ο πρωτογενής τομέας, η μεταποίηση, ακόμα και ο δευτερογενής τομέας. Δημιουργήθηκε μία φούσκα σε κάποιους τομείς, τις επιπτώσεις της οποίας πληρώνουμε και σήμερα. Άρα ένα πιο πλούσιο μοντέλο ανάπτυξης σημαίνει ότι επενδύεις σε όλους τους τομείς της οικονομίας, οι οποίοι μπορούν να αντέξουν σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Αν δούμε τις χώρες στις οποίες δεν έχουν υποστεί κρίση, ένα τέτοιος τομέας είναι αυτός της έρευνας και της καινοτομίας και η επιστημοσύνη. Έρευνα και καινοτομία δεν σημαίνει πειράματα μέσα στα εργαστήρια. Σημαίνει έξυπνη ανάπτυξη στη βάση επιστημοσύνης σε όλους τους τομείς. Όταν αυτός ο τομέας διεισδύσει σε ολόκληρο το οικονομικό γίγνεσθαι μιας χώρας, σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι πιο στοχευμένος, πιο παραγωγικός και πολύ περισσότερο να προσελκύεις και επενδύσεις και από άλλες χώρες.

Η διαχείριση του Κυπριακού, ιδιαίτερα μετά τα όσα επεσυνέβηκαν στο Κρανς-Μοντάνα, θα είναι κυρίαρχο ζήτημα και στην προεκλογική, αλλά και κύριο μέλημα του Προέδρου, στον οποίο ο λαός θα εμπιστευτεί την τύχη του τόπου. Πώς αποτιμάτε εσείς τις εξελίξεις;

Η γραμμή διαχείρισης του Κυπριακού είναι προκαθορισμένη. Κι έχει καθοριστεί και στο πλαίσιο των ομόφωνων αποφάσεων του Εθνικού Συμβουλίου και στο πλαίσιο των περί Κύπρου ψηφισμάτων του ΟΗΕ και βεβαίως και στις Συμφωνίες Κορυφής. Είχαμε μια διαδικασία που βρισκόταν σε εξέλιξη για εννέα περίπου χρόνια. Αυτή η διαδικασία κορυφώθηκε τον Ιούλιο. Αν το αποτέλεσμα είναι σε ένα γεύμα τριών ωρών να εξανεμίσουμε τα όποια θετικά έχουμε αποκομίσει, τότε ουσιαστικά εμείς είμαστε εκείνοι που έχουμε ενταφιάσει το Κυπριακό. Έγινε δουλειά αυτά τα εννέα χρόνια. Δημιουργήθηκαν συνθήκες έτσι ώστε να φθάσουμε κοντά στη λύση. Αξιοποιήθηκε το ευρωπαϊκό κεκτημένο, έτσι ώστε αρκετά από τα θετικά να έχουν επιτευχθεί γιατί είμαστε μέλος της ΕΕ. Από την άλλη, όμως, δεν μπορούμε με μια μονοκοντυλιά να λέμε ότι επειδή η Τουρκία είναι αδιάλλακτη, επομένως εμείς μπαίνουμε σε μία εσωστρέφεια για να χωρίσουμε τον κυπριακό λαό στους μεν και στους δε, ελέω προεδρικών εκλογών. Αν κάτι χαρακτηρίζει εμάς τους Ε/κ, διαχρονικά, είναι ότι σε περιόδους εκλογών η συμπεριφορά μας μετατρέπεται σε κυριότερο σύμμαχο της Τουρκίας, δίνοντάς της πολιτικό χώρο να δημιουργήσει τετελεσμένα. Αυτό πράττουμε και τώρα. Ο Πρόεδρος προσπαθεί να πείσει ότι καλά έπραξε στο Κρανς-Μοντάνα, ενώ η Τουρκία αφήνεται στο απυρόβλητο από τη διεθνή κοινότητα και προσπαθεί να δημιουργήσει και τετελεσμένα. Και αναφέρομαι στο θέμα των Μαρωνιτών αλλά και στο θέμα της Αμμοχώστου, που ίσως η Άγκυρα κάνει και κινήσεις.

Ποια θα είναι η πρώτη σας προτεραιότητα στο Κυπριακό αν εκλεγείτε στην εξουσία;

Ας κάνουμε μια αποτίμηση του πού είμαστε, για να ιεραρχήσουμε και προτεραιότητες. Είμαστε ή δεν είμαστε κοντά στο θέμα του εδαφικού; Ακόμα και στο πλαίσιο Γκουτέρες αναφέρεται ότι πρέπει να κινηθούμε στο πλαίσιο ενός χάρτη, ο οποίος περιλαμβάνει τη Μόρφου. Όσον αφορά στο θέμα της εκτελεστικής εξουσίας έγινε μεγάλη πρόοδος στο πώς καταλήγουμε σε ένα λειτουργικό κράτος. Αν πεποίθησή μας είναι ότι η λύση του Κυπριακού πρέπει να βασίζεται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, τότε ναι, ακόμα και στο πώς λειτουργεί η ΕΕ υπάρχουν τρόποι να διασφαλιστεί αυτό που λέμε πολιτική ισότητα, χωρίς να δημιουργούνται συνθήκες ενός μη λειτουργικού κράτους. Η Κύπρος είναι μία χώρα που εκπροσωπεί το 0,2%  της Ευρώπης. Και όμως έχει ίσα πολιτικά δικαιώματα με τη Γερμανία. Δεν θα μπορούσαμε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου να βρούμε εκείνες τις ρυθμίσεις που να μας οδηγούν σε λειτουργικό κράτος, αλλά να σέβονται το ισότιμο δικαίωμα της μιας κοινότητας να εκφράζεται σε ένα ομόσπονδο κράτος; Περιουσιακό. Γίνεται πολύς λόγος, ακόμα και στο πλαίσιο Γκουτέρες. Εδώ υπάρχει μια λανθασμένη εντύπωση σε τι ακριβώς αναφερόμαστε. Αυτό το οποίο συζητάμε, είτε ονομάζεται δικαίωμα χρήστη είτε όχι, ένα πράγμα λέει: Κανένας, μα κανένας, είτε Ε/κ είτε Τ/κ,  δια πολιτικής αποφάσεως δεν θα πάρει ούτε σπιθαμή γης που δεν του ανήκει χωρίς να την πληρώσει. Δεν μιλάμε για εκχώρηση ιδιοκτησιακού καθεστώτος συνεπεία πολιτικής απόφασης.

Εγγυήσεις. Η Τουρκία δεν θα απεμπολήσει αυτό το δικαίωμα γιατί εμείς θα δώσουμε κάτι στα άλλα κεφάλαια. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο η  Τουρκία θέλει να εξαγοράσει το μονομερές δικαίωμα επέμβασης, είναι να πάρει κάτι από την Ευρώπη. Κι αυτό που επιδιώκει είναι η αναβάθμιση της τελωνειακής της ένωσης.

Το πλαίσιο Γκουτέρες θα το αξιοποιήσετε;

Αν εκλεγώ στην προεδρία της Δημοκρατίας, σαφώς και θα αξιοποιήσω το ρόλο μας ως κράτος μέλος της ΕΕ και θα θέσω το θέμα του πλαισίου Γιούνκερ, που αφορά την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης, ως το καρότο με το οποίο η Τουρκία θα μπορούσε να πιεστεί για να συνεργαστεί στο Κυπριακό. Η ανακάλυψη φυσικού αερίου, αν και σημαντική, πιθανότητα να μη διαδραματίζει άμεσα σημαντικό ρόλο γιατί τα δεδομένα συνεχώς αλλάζουν. Θα πρέπει να αναμένουμε τα αποτελέσματα των γεωτρήσεων.

Είναι ξεκάθαρες οι θέσεις των υποψηφίων για την προεδρία στο Κυπριακό;

Ο κ. Αναστασιάδης κινείται ανάμεσα σε δύο πόλους. Από τη μια κινείται σε πολιτικές πρόταξης και από την άλλη προβάλλει πολιτικές που κινούνται σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις. Κι επειδή ακριβώς, έχει λειτουργήσει με τον συγκεκριμένο τρόπο και δεν έδωσε ξεκάθαρες απαντήσεις, ούτε στη διεθνή κοινότητα ούτε στον κυπριακό λαό, θεωρώ ότι έχει απολέσει το τεκμήριο της αξιοπιστίας. Αν αυτές οι πολιτικές του κ. Αναστασιάδη μάς οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν, με την Τουρκία να μένει στο απυρόβλητο, πού θα μας οδηγήσουν πολιτικές  τοποθετήσεις περί αλλαγής στρατηγικής, το περιεχόμενο των οποίων δεν γνωρίζουμε, που επαγγέλλονται οι κ. Νικόλας Παπαδόπουλος και Γιώργος Λιλλήκας; Πρωτίστως αξιοπιστία στο τι διεκδικούμε στο Κυπριακό είναι το ζητούμενο. Με αυτό το όπλο μπήκαμε στην Ευρώπη πετυχαίνοντας μια διπλωματική νίκη επί της Τουρκίας.

Στη νέα γενιά του τόπου απευθύνεστε με ιδιαίτερη θέρμη και ξεχωριστό ζήλο. Γιατί να εμπιστευτούν εσάς οι νέοι;

Οι νέοι είναι το κομμάτι της κοινωνίας που υπόκειται τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Ένας νέος σήμερα, απόφοιτος πανεπιστημίου ή όχι, αναγκάζεται να εργάζεται με εξευτελιστικές απολαβές που δεν του δίνουν το δικαίωμα να ελπίζει στη δημιουργία οικογένειας ή σε μια αξιοπρεπή διαβίωση. Αν αυτό συνεχιστεί, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα δημιουργηθούν κοινωνικά προβλήματα, προβλήματα υγείας, υπογεννητικότητας  και άλλα. Ο κοινωνικός ιστός θα διαβρωθεί. Γι’ αυτό και δίνω έμφαση στους νέους, γι’ αυτό και μίλησα για προγράμματα νεανικής επιχειρηματικότητας κ.λπ.. Θέλω να φέρουμε πίσω τα παιδιά μας από το εξωτερικό, να δημιουργήσουμε συνθήκες υγιούς ανάπτυξης. Να προστατεύσουμε γενικά τους νέους από την εκμετάλλευση.

Τη μεγάλη δεξαμενή άντλησης ψήφων από το σημαντικά υψηλό ποσοστό της αποχής πώς θα την προσεγγίσετε;

Είναι γεγονός ότι μεγάλη μερίδα της κοινωνίας απέχει από τις εκλογές. Και αυτό γιατί αυτή η μερίδα της κοινωνίας μας έχει απογοητευτεί από τη συμπεριφορά μερίδας πολιτών. Δείτε τι έγινε με το Πόθεν Έσχες. Αποδεικνύεται περίτρανα πως η κοινωνία βλέπει με πολύ σκεπτικισμό τους πολιτικούς και αρκετοί εξ αυτών θεωρούν τους πολίτες δεδομένους.  Για να φέρεις τον κόσμο πίσω στην κάλπη, πρέπει να του μιλάς την γλώσσα της αλήθειας. Κι αυτό θα πράξω. Ένα από τα πράγματα που έχω αντλήσει από την ενασχόλησή μου με την πολιτική είναι πως άμα μιλάς στον κόσμο με ειλικρίνεια, με τη γλώσσα της αλήθειας, σε πιστεύει. Ο κόσμος δεν προσβλέπει σε Μεσσίες, αλλά σε πολιτικούς με ειλικρίνεια, έστω κι αν ακούνε πικρές αλήθειες.

Υπερτονίζετε την ανεξαρτησία της υποψηφιότητάς σας, αλλά η απάντηση που παίρνετε είναι πως συνιστά κοροϊδία αυτή σας η θέση, δεδομένης της στήριξης του ΑΚΕΛ, η οποία για την ώρα εκφράζεται σε ηγετικό επίπεδο, αλλά θα ακολουθήσει Παγκύπρια Συνδιάσκεψη των κομματικών μελών για επικύρωσή της. Πώς απαντάτε;

Σε ένα προεδρικό σύστημα ο Πρόεδρος εκλέγεται απευθείας από το λαό. Δεν υπήρξε ποτέ εκλογή Προέδρου χωρίς τη στήριξη από ένα τουλάχιστον κόμμα. Το ΑΚΕΛ πρωτοστάτησε στη στήριξη Προέδρων που θα μπορούσε κάποιος να πει ότι προέρχονται από την κοινωνία των πολιτών. Γιώργος Βασιλείου και Γιώργος Ιακώβου, για παράδειγμα. Ακόμα και η επιλογή Μάικ Σπανού απεδείκνυε ότι το ΑΚΕΛ ήταν έτοιμο να κάνει μία υπέρβαση, ανεξαρτήτως πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Δεν θεωρώ ότι στη δική μου περίπτωση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ναι, συμμετείχα στην προηγούμενη διακυβέρνηση, αλλά αυτό δεν αναιρεί και δεν αλλοιώνει το ανεξάρτητο της υποψηφιότητας μου. Είτε διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές του ΑΚΕΛ είτε συμφωνεί θα πρέπει να του αναγνωριστεί ότι είναι η μόνη πολιτική δύναμη που επανειλημμένα κινήθηκε εκτός κομματικών στεγανών για εκλογή Προέδρων. Σε αντίθεση με το τι λέγεται, σκοπίμως από τους πολιτικούς αντιπάλους μου, κατά την άποψη μου αυτή η συμπεριφορά του ΑΚΕΛ είναι δείγμα προόδου.

 

Πρωτάκουστη η συμπεριφορά του Προέδρου

Ποιος είναι ο διαφορετικός τρόπος διακυβέρνησης, τον οποίο εσείς επαγγέλλεστε;

Πρώτα και κύρια, ο Πρόεδρος οφείλει να σέβεται τους θεσμούς. Η Κύπρος καταγράφει μίαν από τις χειρότερες επιδόσεις στο κομμάτι της διαφθοράς και της αναξιοπιστίας. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μίας ανάλυσης των κοινωνικών τάσεων από διεθνείς οίκους. Είναι αποτέλεσμα της αξιολόγησης της πολιτικής συμπεριφοράς και κουλτούρας που βγαίνει μέσα από την πολιτική ζωή. Αναφέρομαι ειδικότερα στα τελευταία χρόνια. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτέλεσε το χειρότερο παράδειγμα ασέβειας στους θεσμούς κι έχει καταγράψει μια τέτοια πολιτική συμπεριφορά, που μόνο πρωτάκουστη μπορεί να χαρακτηριστεί. Τα έχει βάλει με όλους τους θεσμούς. Άρα, το πρώτο στοιχείο που θα φέρει η δική μου διακυβέρνηση είναι ο σεβασμός στους ανεξάρτητους θεσμούς. Η Ευρώπη και ο σύγχρονος κόσμος προσάπτουν τεράστια σημασία στο πώς η εκτελεστική εξουσία χειρίζεται τους ανεξάρτητους θεσμούς, γιατί διαδραματίζουν ρόλο προστασίας ενός τεράστιου μέρους της οικονομίας, προσδίδοντας αξιοπιστία στο κράτος. Ο τρόπος σκέψης είναι ένα άλλο σημείο το οποίο θέλω να αναδείξω. Αν ο Πρόεδρος πολιτεύεται, είτε επιλέγοντας τους συνεργάτες του είτε σχεδιάζοντας πολιτική με τρόπο που να εξυπηρετεί μόνο μια μερίδα αυλικών ή μια μερίδα του οικονομικού κατεστημένου, σίγουρα δεν θα εξυπηρετήσει την κοινωνία. Και το βλέπουμε, το ζούμε, με την παρούσα διακυβέρνηση, η οποία έχει εφαρμόσει τέτοιες πολιτικές, που έχουν μειώσει το ρόλο της μεσαίας τάξης στη χώρα μας, η οποία είναι και ο στυλοβάτης της οικονομίας και έχει μετατοπίσει τον πλούτο στα χέρια ορισμένων.

 

Άλλοι θα έχουν τα διλήμματα του δεύτερου γύρου

Ποιον προτιμάτε ως αντίπαλο στο δεύτερο γύρο;

Το δίλημμα του δευτέρου γύρου θα το έχουν άλλοι. Κι αν το ζητούμενο για τους κυρίους Παπαδόπουλο και Λιλλήκα είναι η μη εκλογή Αναστασιάδη, τότε εύχομαι αυτό να εκφραστεί και στο δεύτερο γύρο.