Στέφανος Στεφάνου: Ο Σταύρος Μαλάς μπορεί να κάνει τη διαφορά

* Η Κύπρος έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε από αληθινή αλλαγή

Το Κυπριακό οδηγείται σε επικίνδυνες ατραπούς. Η οικονομία και η μεγέθυνσή της δεν στηρίζεται σε κάποιο στρατηγικό σχεδιασμό, που να της δίνει ανθεκτικότητα και βάθος. Παράλληλα απαιτείται στήριξη του κοινωνικού κράτους, για να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές ανισότητες και ιδιαίτερα η φτώχεια. Την ίδια ώρα οδεύουμε σε προεδρικές εκλογές. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, βουλευτής Στέφανος Στεφάνου, εξηγεί στη συνέντευξη που ακολουθεί τι χωρίζει τον υποψήφιο που στηρίζει το κόμμα του από τους άλλους διεκδικητές της προεδρίας της Δημοκρατίας και με κατηγορηματικό τρόπο δηλώνει πως ο Σταύρος Μαλάς μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Συνέντευξη στη Μαρία Φράγκου

• Στην ίδια γραμμή με τον κ. Αναστασιάδη βρίσκεται ο  Ν. Παπαδόπουλος στα κοινωνικο-οικονομικά

• Για τον Γ. Λιλλήκα δεν θα πω τίποτα άλλο, πέρα από το γεγονός ότι η ψήφος προς αυτόν είναι χαμένη και χωρίς σημασία

Ο Αντόνιο Γκουτέρες είναι σαφής στην έκθεσή του. Επιμερίζει ευθύνες και στα δύο μέρη γιατί χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία για επίλυση του Κυπριακού, ενώ αφήνει την Τουρκία στο απυρόβλητο. Η κυβέρνηση, από την άλλη, επιχειρεί επικοινωνιακή διαχείριση της έκθεσης του ΓΓ του ΟΗΕ. Είναι τόσο άσχημη η Έκθεση για την ελληνοκυπριακή πλευρά;

Η έκθεση του ΓΓ του ΟΗΕ αφήνει εκτεθειμένο τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Ο ΓΓ διαπιστώνει ότι οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις πήγαν στο Κραν Μοντανά δεσμευμένες για αμοιβαία αποδεκτές λύσεις στο θέμα ασφάλειας και εγγυήσεων. Με βάση τα όσα ο Πρόεδρος δηλώνει, ο ΓΓ θα έπρεπε κανονικά να ξεχώριζε την Τουρκία και να της απέδιδε άρνηση να συνεργαστεί. Αντ’ αυτού, σημείωσε εμφαντικά τη βούληση των εγγυητριών δυνάμεων για να υπάρξει κατάληξη στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Ταυτόχρονα, από όλα όσα αναφέρει ο κ. Αναστασιάδης ως μεγάλες επιτυχίες, τίποτε δεν πιστώνεται στην πλευρά μας από τον ΓΓ. Αντίθετα, ο ΓΓ δηλώνει ότι αναμένει να δει πολιτική βούληση και συμφωνία ανάμεσα σε Ε/κ και Τ/κ για να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις. Είναι φανερό ότι ο κ. Αναστασιάδης δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες που διαμορφώθηκαν στο Κραν Μοντανά για να μπορέσει είτε να υποχρεώσει την Τουρκία να συνεργαστεί για τη λύση χωρίς εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα είτε να εκτεθεί για την αδιαλλαξία της. Δυστυχώς, ούτε το ένα ούτε το άλλο έγινε και γι’ αυτό φέρει ευθύνη ο κ. Αναστασιάδης.

Τελικά τα πράγματα είναι ακόμα πιο επικίνδυνα όσο οι αρχικές εκτιμήσεις σας ως ΑΚΕΛ;

Η κατάσταση στο Κυπριακό είναι όντως πολύ επικίνδυνη. Η εμπειρία δείχνει ότι όποτε υπάρχει στασιμότητα στο Κυπριακό και η Τουρκία είναι αποενοχοποιημένη, αυτή εκμεταλλεύεται την κατάσταση για να ενισχύσει την κατοχή και τη διχοτόμηση. Αυτό συμβαίνει τώρα! Η Τουρκία προβαίνει σε ενέργειες που στόχο έχουν να παγιώσουν τη διχοτόμηση και ταυτόχρονα προχωρεί με την πολιτική ενσωμάτωσης των κατεχομένων χωρίς να έχει κανένα πολιτικό κόστος, επειδή κανένας δεν της χρεώνει ευθύνες για το αδιέξοδο. Σ’ αυτή την πολιτική βρίσκει συνεργάτη την ψευδοκυβέρνηση των κατεχομένων και τα δεξιά κόμματα που είναι εναντίον της λύσης του Κυπριακού. Δυστυχώς, μετά την αποτυχία της Διάσκεψης της Ελβετίας, οι δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων, που είναι υπέρ της λύσης και της επανένωσης του τόπου, είναι απογοητευμένες. Η απογοήτευση αποστρατεύει από τον αγώνα για τη λύση και εξαφανίζει την ελπίδα. Είναι πιεστική η ανάγκη να διατηρηθεί η πίστη στην προοπτική της λύσης και, ακόμα περισσότερο αναγκαίο, να τερματιστεί η στασιμότητα και να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις από το σημείο που διακόπηκαν.

Δύο υποψήφιοι για την προεδρία της Δημοκρατίας, ο νυν Πρόεδρος κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΚΟϊκός πρόεδρος, κ. Παπαδόπουλος, εισηγούνται επιστροφή σε πολιτικές που, σύμφωνα και με τις δικές σας εκτιμήσεις, έχουν χρεοκοπήσει το Κυπριακό. Πώς κάνει τη διαφορά ο υποψήφιος που στηρίζει το ΑΚΕΛ;

Ο Ν. Παπαδόπουλος διαφημίζει τη λεγόμενη «Νέα στρατηγική» στην οποία δεν εισηγείται κάτι νέο. Πρόκειται για αναμασημένες παλιές συνταγές, όπως η Πρόταξη και το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, που όποτε εφαρμόστηκαν στο παρελθόν απέτυχαν παταγωδώς και προκάλεσαν ζημιά στην υπόθεση της λύσης και στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Από την άλλη, ο κ. Αναστασιάδης, συνεπής στην ασυνέπεια της Δεξιάς και της παράταξής του για να εξυπηρετήσει τις προεκλογικές σκοπιμότητές του έχει επιστρέψει στις ζημιογόνες για την Κύπρο πολιτικές του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος και του «ενεργού ηφαιστείου». Αν κυριαρχήσουν αυτές οι πολιτικές, θα καταλήξουμε στη διχοτόμηση, η οποία αποτελεί σοβαρή πηγή κινδύνων για το παρόν και το μέλλον του τόπου. Ο Σταύρος Μαλάς μπορεί να κάνει τη διαφορά στο Κυπριακό, γιατί έχει μια συνετή πολιτική, η οποία στηρίζεται στις διαχρονικές αρχές της ελληνοκυπριακής πλευράς και στη συμφωνημένη βάση της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας. Με την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών ο Σταύρος Μαλάς θα εργαστεί για να υλοποιηθεί αυτό που ζητά ο ΟΗΕ, δηλαδή την επανέναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας από το σημείο που διακόπηκαν με τη διαφύλαξη του κεκτημένου των διαπραγματεύσεων και την αξιοποίηση του πλαισίου συμπερασμάτων του ΓΓ του Διεθνούς Οργανισμού.   

Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας στο Κυπριακό και ποια στα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης;

Για το Κυπριακό είπαμε πιο πάνω ποια θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα του νέου Προέδρου. Να τερματιστεί η στασιμότητα και να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Στην εσωτερική διακυβέρνηση προτεραιότητά του θα πρέπει να είναι η στήριξη του κοινωνικού κράτους, για να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές ανισότητες και ιδιαίτερα η φτώχεια. Παράλληλα, πρέπει να καταρτιστεί ένας στρατηγικός μακρόπνοος σχεδιασμός για την οικονομία, έτσι ώστε να υπάρξει βιωσιμότητα και ανθεκτικότητα. Η μεγέθυνση της οικονομίας σήμερα στηρίζεται σε συγκυριακούς παράγοντες που μπορεί κάποια στιγμή να ανατραπούν και να προκληθούν νέα μεγάλα προβλήματα. Επίσης, στις προτεραιότητες του νέου προέδρου θα πρέπει να είναι η ενίσχυση των θεσμών, πολλοί από τους οποίους υποσκάφθηκαν από την παρούσα κυβέρνηση, και η καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής.   

Ο κόσμος της Αριστεράς δεν ξεγελιέται ούτε από τον Νικόλα ούτε από τον Λιλλήκα

Τόσο ο κ. Παπαδόπουλος όσο και ο κ. Λιλλήκας «επενδύουν» στην άντληση ψήφων από το ΑΚΕΛ. Πώς ανακόπτεται αυτή η πορεία που συνειδητά επέλεξαν οι δύο προεδρικοί υποψήφιοι να ακολουθήσουν;

Είναι γεγονός ότι και οι δυο τους επιχειρούν να διεισδύσουν στο χώρο της Αριστεράς για να υφαρπάξουν ψήφους. Είναι τόσο μεγάλη η προσπάθεια του Ν. Παπαδόπουλου που όψιμα θυμήθηκε τώρα τους κοινούς αγώνες του ΑΚΕΛ με το ΔΗΚΟ. Αυτούς τους αγώνες εμείς τους εκτιμούμε και τους τιμούμε και είναι μέρος της ιστορίας μας. Ο κόσμος όμως θυμάται τον Ν. Παπαδόπουλο ως τον άνθρωπο που μαζί με τον Αβέρωφ Νεοφύτου πολέμησε όσο κανένας άλλος την κυβέρνηση του ΑΚΕΛ. Τότε δεν σεβάστηκε τους κοινούς αγώνες. Δεν σεβάστηκε τους κοινούς αγώνες ούτε όταν συνεργαζόταν με την κυβέρνηση του ΔΗΣΥ για την επιβολή των αντιλαϊκών πολιτικών. Δεν σεβάστηκε τους κοινούς αγώνες όταν προτείναμε να γίνει διάλογος ενόψει εκλογών για να συνεργαστούμε και αυτός ασυζητητί απέρριψε μια τέτοια προοπτική. Από την άλλη, η ιστορία του Γιώργου Λιλλήκα είναι γνωστή. Είναι ένας γυρολόγος της πολιτικής, πέρασε και από το ΑΚΕΛ αλλά δεν το σεβάστηκε και βρέθηκε απέναντί του για να ικανοποιήσει ιδιοτελή συμφέροντα. Ο κόσμος της Αριστεράς δεν πρέπει και δεν πρόκειται να ξεγελαστεί από την όψιμη και προεκλογική προσέγγιση που επιχειρούν οι δυο τους. Δεν είναι ειλικρινείς και ο κόσμος πρέπει να τους τιμωρήσει στις εκλογές.   

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την οικονομία και την όποια ανάπτυξη έχει σημειωθεί ως στοιχείο προεκλογικό. «Εμείς τα φέραμε ώς εδώ και θα τα κάνουμε ακόμα καλύτερα, θα εμπιστευτείτε άλλους για τη συνέχεια;», είναι περίπου το δίλημμα που βάζει. Τι απαντάτε;

Πρώτα να απαντήσουμε αυτό το «τα φέραμε ώς εδώ». Ο κ. Αναστασιάδης με τις αποφάσεις του, και ειδικά το κούρεμα καταθέσεων, κατέστρεψε σε μια νύχτα την κυπριακή οικονομία. Αυτό που παρατηρείται σήμερα είναι μεγέθυνση της οικονομίας που δεν στηρίζεται σε κάποιο στρατηγικό σχεδιασμό που να δίνει ανθεκτικότητα και βάθος στην κυπριακή οικονομία, αλλά οφείλεται σε συγκυριακούς και ευκαιριακούς παράγοντες. Αυτή η μεγέθυνση δεν έχει αποκαταστήσει την παραγωγή της κυπριακής οικονομίας στα επίπεδα που βρισκόταν πριν το κούρεμα. Η οικονομία απειλείται από το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων και του ιδιωτικού δανεισμού. Πολλά νοικοκυριά και μικροεπιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες. Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι το όφελος από την όποια μεγέθυνση της οικονομίας διοχετεύεται στους λίγους και προνομιούχους εξαιτίας των αντιλαϊκών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών της κυβέρνησης αντί στους πολλούς και μη προνομιούχους.

Τώρα όμως η κυβέρνηση λέει ότι ήρθε η ώρα της μικρομεσαίας τάξης, αφού σιγά σιγά αποκαθίσταται η οικονομία.

Οι εργαζόμενοι και γενικά οι πολίτες δεν έχουν τίποτα να προσδοκούν από τον κ. Αναστασιάδη. Είναι με τις αποφάσεις της που η κυβέρνηση Αναστασιάδη – Συναγερμού συρρίκνωσε τη μικρομεσαία τάξη και έκανε την Κύπρο πρωταθλήτρια στην αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας. Στην αγορά εργασίας η κυβέρνηση Αναστασιάδη δημιούργησε τη γενιά των 600 ευρώ και απορρύθμισε τις εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Η Κύπρος είναι η τελευταία χώρα σε δαπάνες κοινωνικής προστασίας και το ⅓ του πληθυσμού βρίσκεται ουσιαστικά κάτω από το καθορισμένο όριο φτώχειας. Το 10% του πληθυσμού αύξησε τα εισοδήματά του σε βάρος του υπόλοιπου 90%, των οποίων τα εισοδήματα μειώθηκαν. Επομένως, η κυβέρνηση Αναστασιάδη φόρτωσε με τις πολιτικές της τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους. Αυτό συνεχίζει να κάνει προστατεύοντας και εξυπηρετώντας τους προνομιούχους, το μεγάλο κεφάλαιο, τις τράπεζες. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στις πολιτικές του κ. Αναστασιάδη, αν  και εφόσον επανεκλεγεί. Βέβαια αλλιώς τα λέει προεκλογικά ο κ. Αναστασιάδης, αλλά ο καθένας γνωρίζει το έλλειμμα αξιοπιστίας που έχει.    

Και μια και αναφερόμαστε στους προέδρους θέλω να σημειώσω ότι οι πολίτες δεν έχουν τίποτα να προσδοκούν ούτε και από τον Ν. Παπαδόπουλο, που μέχρι την προβολή της υποψηφιότητάς του αποτελούσε το δεκανίκι της κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής των κυβερνώντων. Στην ίδια γραμμή με τον κ. Αναστασιάδη βρίσκεται ο  Ν. Παπαδόπουλος στα κοινωνικο-οικονομικά. Για τον Γ. Λιλλήκα δεν θα πω τίποτα άλλο πέρα από το γεγονός ότι η ψήφος προς αυτόν είναι χαμένη και χωρίς σημασία.