Τα χρυσά φτυάρια των καζίνο

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Όσο κι αν δεν το δέχονται ορισμένοι -λίγοι ή πολλοί δεν έχει ιδιαίτερη σημασία- η ιδεολογική αντίληψη των πραγμάτων υπάρχει. Ναι, υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας. Και είναι αυτό που διαφοροποιεί τη δεξιά από την αριστερή αντίληψη πραγμάτων. Διότι όσοι πρόβλεψαν το τέλος των ιδεολογιών, δεν «έπεσαν μέσα», όσο κι αν προσπάθησαν να περάσουν αυτό το μήνυμα.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την ανάπτυξη και πώς την αντιλαμβάνεται η κάθε πλευρά. Θυμάμαι πως όταν άνοιξε ένα μεγάλο πολυκατάστημα στη Λευκωσία πριν μερικά χρόνια, την ημέρα των εγκαινίων τοποθέτησαν μια σειρά καμπάνες κι έτρεξαν εκεί πολιτικοί, βουλευτές και δήμαρχοι για να τις κτυπήσουν!

Βλέπετε ήταν μια επένδυση, μια ανάπτυξη!

Αυτό είχαν στο μυαλό τους εκείνοι που έτρεξαν εκεί. Ούτε που σκέφτηκαν τους εργαζόμενους, τους σύγχρονους σκλάβους που θα εργάζονταν εκεί, χωρίς δικαιώματα και συντεχνιακή κάλυψη. Τους αρκούσε ότι θα υπήρχε ανάπτυξη των κεφαλαίων της επιχείρησης. Την περασμένη βδομάδα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έτρεξε να εγκαινιάσει το πολυθρύλητο καζίνο στη Λεμεσό. Και τι δεν μας είπε. Ότι λίγο πολύ λύθηκαν αρκετά προβλήματα αφού θα φέρει έσοδα.

Έσοδα σε ποιους όμως. Ασφαλώς κατά κύριο λόγο στους ιδιοκτήτες του. Μας είπε ακόμη ότι θα εργαστεί εκεί αρκετός κόσμος, μερικές χιλιάδες. Δεν αναφέρθηκε όμως στις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα δουλεύουν εκεί αυτοί οι άνθρωποι.

Αυτό δεν μας ενδιαφέρει. Όσοι εργάζονται σήμερα θα πρέπει να αισθάνονται μια χαρά επειδή έχουν δουλειά, έστω κι αν παίρνουν έναν εξευτελιστικό μισθό και δεν έχουν εργασιακά δικαιώματα. Αυτοί θα πρέπει να γίνουν θυσία στο βωμό της ανάπτυξης, διότι εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι οι πλούσιοι να γίνονται συνεχώς πλουσιότεροι.

Για όλους αυτούς ανάπτυξη είναι ένας πολυώροφος πύργος (που τελευταία ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια), μια μαρίνα για σκάφη αναψυχής και ασφαλώς ένα καζίνο. Κατά τη δική μας άποψη, δεν μπορεί κάποιος να αφαιρέσει από το καλάθι της ανάπτυξης αυτού του είδους τις επιχειρήσεις.

Όμως οι πραγματικές επενδύσεις που θα φέρουν ανάπτυξη είναι αλλού. Και είναι πρώτιστα η Υγεία και η Παιδεία. Όμως αυτά δεν φαίνεται να απασχολούν τους κυβερνώντες. Γι’ αυτό άφησαν τα νοσοκομεία στο έλεος της αποδιοργάνωσης και της διάλυσης, προκειμένου να προωθηθεί η ιδιωτική ιατρική. Το ίδιο έκαναν και για την Παιδεία.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο επικεφαλής του κράτους καταφέρεται εναντίον του συνδικαλισμού, τον οποίο θεωρεί (μεταξύ άλλων) και ως εμπόδιο για την ανάπτυξη.

Γι’ αυτό λοιπόν ας τρέξουμε όλοι στο καζίνο. Και να είμαστε σίγουροι ότι τα χρυσά φτυάρια θα φέρουν την ανάπτυξη… Τα άλλα όλα είναι κουβέντες!