Τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη…

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Με αφορμή την επίσκεψη του Υπουργού Παιδείας, Κ. Χαμπιαούρη, στα γραφεία του ΕΛΑΜ και τις δηλώσεις του για κοινές αρχές και αξίες, ξεκίνησε μέσα στην κοινωνία, ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μια συζήτηση για τα λεγόμενα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως κανένας δεν έχει δώσει μέχρι στιγμής ένα επαρκή ορισμό του τι είναι τέλος πάντων αυτά τα νεφελώδη ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.

Αναμασούν μια γενική και αόριστη έννοια που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος.

Για παράδειγμα, κάποιοι μιλάνε για σύζευξη του ελληνικού με τον χριστιανικό πολιτισμό, ο οποίος παρήγαγε αρχές και αξίες που πρόσφεραν στην ανθρωπότητα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όμως αδυνατούν να απαντήσουν ποιες είναι αυτές οι (αρχαίες) ελληνικές αξίες, αφού ξέρουμε πως στην Ελλάδα λειτούργησαν διάφορα φιλοσοφικά και αξιακά ρεύματα, πολλές φορές συγκρουόμενα μεταξύ τους.

Επίσης, φιλοσοφικά είχαν διαφορετική προσέγγιση και κατεύθυνση από τη χριστιανική φιλοσοφία. Πώς, λοιπόν, αυτά μπόρεσαν κάποιοι να τα συζεύξουν; Κάνοντας εκπτώσεις στα ρεύματα ή στο χριστιανισμό;

Κακά τα ψέματα, αλλά αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε από κάποιους κύκλους αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Οθωμανούς, με κύριους πρωταγωνιστές τον Ζαμπέλιο και τον Παπαρηγόπουλο, σε μια προσπάθεια να επιβάλουν τη συνέχεια του βυζαντινού συστήματος.

Ωστόσο, ως πολιτικό σύστημα τα λεγόμενα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη καθιερώθηκαν από τις δικτατορίες στην Ελλάδα, αρχής γενομένης από το φασιστικό καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά. Κύρια επιδίωξη ήταν να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες κομμουνιστές δεν ήταν Έλληνες.

Την ίδια τακτική, οφείλουμε να πούμε, εφάρμοσε και η ΕΟΚΑ στην Κύπρο.

Εφαρμογή αυτών των ιδεωδών είχαμε ξανά στην Ελλάδα από τη χούντα, η οποία καθιέρωσε το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».

Με άλλα λόγια το μόνο που κατάφερε να εμπεδώσει αυτό το ιδεολογικό νεφέλωμα ήταν η διάσπαση του ελληνισμού.

Πέραν τούτων, προώθησε την ιδέα του μεγαλοϊδεατισμού που μόνο καταστροφές έφερε στην Ελλάδα.

Επίσης ένας από τους στόχους του ήταν να δημιουργήσει το αίσθημα στους Έλληνες ότι είναι ο περιούσιος λαός, το αγαπημένο έθνος του Θεού, εξ ου και το ανοητολόγημα που ακούμε πολλές φορές, ότι ο θεός είναι… Έλληνας!

Τα λεγόμενα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη είναι μοναδικά στον κόσμο. Σε καμία άλλη χώρα υπάρχει παρόμοια ορολογία.

Την ίδια ώρα υπάρχουν κι άλλοι ορθόδοξοι λαοί, όπως οι Ρώσοι, οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι κ.λπ.. Ποτέ αυτοί δεν μίλησαν για ρωσο-ορθόδοξα ή βουγλαρο-ορθόδοξα ή ρουμανο-ορθόδοξα ιδεώδη. Γιατί άραγε;

Μήπως αυτοί μπορούν να διαχωρίσουν την έννοια του έθνους από τη θρησκεία;

Υ.Γ. Μια εκτενής ανάλυση των «ελληνοχριστιανικών ιδεωδών» θα γίνει προσεχώς από τη σελίδα της Χαραυγής «Ιστορικές Διαδρομές».