Ταίριαξαν, πάλι, τα άστρα τους

Της Μαρίας Φράγκου

«Στο όνομα μιας διαδικασίας που μας έκανε να τρέχουμε πίσω από ελπίδες όνειρα, εμείς ως Δημοκρατικό Κόμμα, αποσύρουμε τη στήριξή μας στο κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Αυτό το έγγραφο πλέον για μας δεν είναι σε ισχύ, δεν είναι δεσμευτικό»… «Να εμβαθύνουν, διευρύνουν και βγάλουν τους στόχους τους εκτός των “κριτηρίων λύσης”, που δεν παράγουν και δεν μπορούν να παράγουν ένα αποτέλεσμα… Αυτό δεν είναι μια πρόταση διαφυγής. Είναι μια πρόταση που θα αποσυνδέσει από τη λύση του Κυπριακού τις ελπίδες, τα ιδανικά και τους στόχους μας. Είναι μια πρόταση που θα ενδυναμώσει την αυτοπεποίθησή μας»…

Νέα στρατηγική στο Κυπριακό, λοιπόν. Και την εισηγείται ο Σερντάρ Ντενκτάς που πολεμά το συμφωνηθέν πλαίσιο λύσης, αυτός που ονειρεύεται κράτος μισό αλλά τουρκικό… Το εισηγείται ο Σερντάρ Ντενκτάς, που θέλει εσαεί την Τουρκία στα κατεχόμενα, να διαφεντεύει τις τύχες των Τ/κ.

Ποια διαφορά έχουν οι δηλώσεις του Σερντάρ Ντενκτάς από τις θέσεις των εκπροσώπων της δικής μας άγονης γραμμής στο Κυπριακό; Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, επίσης δεν θέλει τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία – την θέλει τάχα μου με σωστό περιεχόμενο – και συνεργάζεται με τους πολέμιους της συμφωνημένης λύσης, ΕΔΕΚ και Αλληλεγγύη. Και ο Νικόλας Παπαδόπουλος και οι εταίροι του στις επικείμενες προεδρικές εκλογές, επίσης απορρίπτουν το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014, το οποίο αναντίλεκτα έχει αδυναμίες, αλλά λόγω της σύναψης του προχώρησαν οι συνομιλίες, τότε, μετά από ένα χρόνο απραξίας. Και ο Νικόλας Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του προτιμούν κράτος μισό αλλά ελληνικό. Δεν το λένε με αυτή τη φρασεολογία, αλλά όταν επιλέγουν καλύτερη λύση την ισχύουσα κατάσταση από την όποια προτεινόμενη ή αυτήν που θα συμφωνηθεί, τι σημαίνει;

Όταν η διαδικασία ναρκοθετείται με τον όποιο τρόπο ή από την όποια πολιτική δύναμη, είτε στη μια είτε στην άλλη πλευρά, τότε υπάρχει πρόβλημα. Η μεμψιμοιρία, η γκρίνια, η διαστρέβλωση θέσεων και απόψεων, η πολεμική κατά της συμφωνημένης λύσης, το συνεχές «άδειασμα» των όσων διαχρονικά έχουν συμφωνηθεί, η ρητορική κατά της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδιακής λύσης δεν βοηθούν την υπόθεση της Κύπρου.

Και δυστυχώς όλο και πιο συχνά ταιριάζουν τα άστρα των δύο ΔΗΚΟ. Του ενός στις κατεχόμενες και του άλλου στις ελεύθερες περιοχές. Η συνεχής ανακίνηση θεμάτων που κάθε άλλο παρά βοηθούν στην απεξάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία και παρεμβολή εμποδίων στην ενίσχυση της συνεργασίας Ε/κ και Τ/κ, στόχο έχει τη ναρκοθέτηση της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Κι αυτό κάνει το ΔΗΚΟ στα κατεχόμενα.

Κατά ανάλογο τρόπο συμπεριφέρεται και το ΔΗΚΟ στις ελεύθερες περιοχές. Πολεμά όλα όσα έχουν συμφωνηθεί τα τελευταία εννέα χρόνια, τα ονομάζει «δώρα» «αντίδωρα» και «παραχωρήσεις» και εισηγείται -χωρίς να την προσδιορίζει – μια νέα στρατηγική.

Εσχάτως, τα άστρα συνάντησαν και τις θέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο Νίκος Αναστασιάδης ψάχνει εχθρούς για να δικαιολογεί την αρνητική του στάση, τις παλινωδίες του και τα πισωγυρίσματά του στο Κυπριακό. Του φταίει ο Έιντε, ο οποίος πήγε απροετοίμαστος στο Κρανς-Μοντάνα, ενώ η δική μας πλευρά πήγε προετοιμασμένη… Του φταίει το ΑΚΕΛ, γιατί, λέει, στηρίζει τις τουρκικές θέσεις. Όσο στήριζε, κι εξακολουθεί να στηρίζει, τις διαχρονικές θέσεις της πλευράς μας, ήταν καλό το ΑΚΕΛ…