Θέσεις που να πιέζουν την Τουρκία και να πείθουν

Του Νεόφυτου Νεοφύτου

Είναι κρίσιμη και καθοριστική για το μέλλον του Κυπριακού η διεθνής διάσκεψη για την ασφάλεια στο Crans-Montana, καθώς και οι ταυτόχρονες και παράλληλες συζητήσεις για τα ανοικτά κεφαλαιώδη κεφάλαια της εσωτερικής πτυχής, όπως του εδαφικού, του περιουσιακού και της διακυβέρνησης.

Είναι η ώρα που θα κληθούν όλες οι πλευρές να καταθέσουν προτάσεις και εισηγήσεις, από το περιεχόμενο των οποίων θα διαφανεί αν θα οδηγηθούμε ή όχι σε λύση του Κυπριακού.

Όλες οι πλευρές θα κληθούν ενώπιον του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ και ενώπιον του παρατηρητή της ΕΕ, που θα είναι ο πρόεδρος της Κομισιόν, να ανοίξουν τα χαρτιά τους τόσο για τα θέματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων όσο και για τα κεφαλαιώδη θέματα της εσωτερικής διακυβέρνησης.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε -και αυτό έχει τεράστια σημασία- ότι οι συνομιλίες στην Ελβετία είναι υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και τη στήριξη της ΕΕ. Να γνωρίζουμε ότι οι όποιες θέσεις και προτάσεις κατατεθούν από τις δυο πλευρές στο τραπέζι των συνομιλιών θα βρίσκονται υπό την κρίση και της διεθνούς και ευρωπαϊκής κοινότητας.

Δεν αρκεί να έχουμε δίκαιο όσον αφορά τις θέσεις μας, αλλά πρέπει και να πείθουμε για το δίκαιό μας. Συνεπώς, απαιτείται πολύ σωστή προετοιμασία. Να πάμε στη διάσκεψη με σοβαρές και αξιόπιστες θέσεις.

Να πάμε διεκδικητικοί σε θέματα αρχών αλλά και ευέλικτοι. Να συμπεριφερθούμε ρεαλιστικά και αξιόπιστα και να ξέρουμε ποιες είναι οι κόκκινές μας γραμμές.

Η διαπραγματευτική διαδικασία δεν εξυπηρετείται ούτε με την ακραία θέση ότι απορρίπτουμε τα πάντα, ούτε και από την άλλη ακραία θέση ότι δεχόμαστε τα πάντα.

Μετά από τέσσερις δεκαετίες συνομιλιών, μετά το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, μετά από 43 χρόνια τουρκικής κατοχής, μετά από τη συνεχή αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της τουρκοκυπριακής κοινότητας, μετά από συμφωνίες και αποφάσεις στα πλαίσια του ΟΗΕ, γνωρίζουμε και πρέπει να ξέρουμε τι μπορούμε να επιτύχουμε και τι όχι από μια διαπραγμάτευση.

Γνωρίζουμε, επίσης, τι σημαίνει νέα αποτυχία και ναυάγιο των συνομιλιών. Επομένως, να συμπεριφερθούμε στην Ελβετία αξιόπιστα και σοβαρά κατά τρόπο ώστε η τουρκική πλευρά να νιώσει την πίεση της διεθνούς κοινότητας και να συνεργαστεί εποικοδομητικά, διαφορετικά να της επιρριφθεί αποκλειστικά η ευθύνη.