Το 2004 ήταν «ανεξάρτητοι» οι Τουρκοκύπριοι;

Του Σπύρου Σωτηρίου

Η προχθεσινή ομιλία του Προέδρου Αναστασιάδη για το Κυπριακό θα μπορούσε να συνοψιστεί σε δύο λέξεις: «Καληνύχτα Μαργαρίτα». Ο κ. Αναστασιάδης επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά πως το Κυπριακό δεν είναι στις προτεραιότητές του, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε την προεκλογική του εκστρατεία.

Ένιψε τας χείρας του παριστάνοντας τον Αρτεμάκη στο Βουράτε Γειτόνοι (εγώ εν τζιαι) και αναλώνεται πλέον σε ανέξοδες επικρίσεις κατά των απέναντι. Δεν μας λέει πλέον τίποτα για το εάν προτίθεται να πράξει κάτι για επανέναρξη των συνομιλιών.

Μιλώντας για τους Τουρκοκυπρίους είπε πως «αν ήταν ανεξάρτητοι και μακράν κάθε επιρροής ή εξάρτησης οι Τουρκοκύπριοι, ενδεχομένως θα υπήρχε η προοπτική και της λύσης και της ανοχής κάποιων ανεπιθύμητων συμβιβασμών».

Σπουδαία διαπίστωση από τον Πρόεδρο. Τι περίμενε δηλαδή, ειδικότερα με την πάροδο 44 χρόνων από την εισβολή; Κάτω από ποια επιρροή δηλαδή θα ήταν οι Τουρκοκύπριοι; Αυτό που δεν μας λέει βέβαια ο Πρόεδρος είναι τι θα γίνει μετά από 5, 10 ή 20 χρόνια.

Λαμβάνει υπόψιν του τον κίνδυνο ενσωμάτωσης των κατεχομένων στην Τουρκία; Και αν γίνει αυτό, τότε εμείς τι θα πράξουμε; Εκτός βέβαια από το γεγονός ότι ο κ. Αναστασιάδης αναλώνεται στα τετριμμένα για να αποφύγει την ουσία, προχωρά ένα βήμα παρακάτω και τολμά με πολιτικό θράσος να αφήνει αιχμές για άλλες πολιτικές δυνάμεις για μειοδοσία στο Κυπριακό.

Λέγοντας πως «υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν περισσότερο να θεωρούν ότι την ευθύνη φέρουμε εμείς», διερωτήθηκε ποια πολιτική ηγεσία «θα δεχόταν να υπάρχουν εγγυήσεις, μονομερή επεμβατικά δικαιώματα, στρατιωτική βάση, μόνιμη παρουσία τουρκικού στρατού, αλλά, πέραν αυτού, και το δικαίωμα του βέτο μιας κοινότητας που της αναγνωρίζουμε την πολιτική ισότητα, αλλά θέλει να έχει ακόμη περισσότερα δικαιώματα».

Έφερε ως παράδειγμα τον αγωγό EastMed, διερωτώμενος ποια θα είναι η στάση και η ψήφος των Τουρκοκυπρίων εάν αποφασίσουμε να πωλήσουμε μέρος του φυσικού μας αερίου προς την Αίγυπτο, όταν η Άγκυρα θεωρεί τη σημερινή ηγεσία της Αιγύπτου ως τον μεγαλύτερο εχθρό της! «Αυτό θα είναι ένα λειτουργικό κράτος; Και αυτό με καλούν κάποιοι να αποδεχθώ;» διερωτήθηκε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης παραποιώντας την αλήθεια.

Με το συμπάθιο Πρόεδρε, δεν είμαι από αυτούς που με κατατρέχουν φαντάσματα και δεν νεκραναστένω πεθαμένες καταστάσεις για λαϊκισμό, αλλά ήσασταν ο μόνος πολιτικός ηγέτης που ταχθήκατε υπέρ του Σχεδίου Ανάν καταγγέλλοντας κιόλας τους υπόλοιπους Ελληνοκυπρίους (76%) που το καταψήφισαν.

Αν ήταν σωστό ή λάθος, θα το κρίνει η ιστορία. Διερωτώμαι όμως εάν το 2004 οι Τουρκοκύπριοι ήταν «ανεξάρτητοι και μακράν κάθε επιρροής ή εξάρτησης».

Μήπως το Ανάν προνοούσε πιο λειτουργικό κράτος από αυτά τα μίνιμουμ που έχετε συμφωνήσει με τον Ακιντζί; Ποιες ήταν οι πρόνοιες του Ανάν για την αποχώρηση του τουρκικού στρατού; Εν κατακλείδι, νομίζω ότι αυτό που σε «καλούν κάποιοι» να «αποδεχθείς», που δεν είναι τίποτε άλλο από την επανέναρξη του διαλόγου, είναι κατά πολύ καλύτερο από όσα αποδέχθηκες στο παρελθόν.