Το αύριο ανήκει στη νέα γενιά

Tης Μαρίνας Κουμάστα

Από τον καναπέ του σπιτιού μας πολλές φορές «επαναστατήσαμε». Βρίσαμε, αναθεματίσαμε… Παρόμοιο το σκηνικό στις διάφορες καφετέριες. Παρέες, αποτελούμενες κυρίως από νέους ανθρώπους, να παραπονιούνται για την ανεργία, για τον τάδε που είναι «άχρηστος», αλλά τον βόλεψαν οι «δικοί» του και για τον άλλο τον ανίκανο που βρίσκεται σε θέση κλειδί σε κάποια υπηρεσία του δημοσίου. Τα τελευταία χρόνια αυτή η απογοήτευση εκφράζεται και διαδικτυακά. Σε συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η μεγαλύτερη ίσως «επανάσταση» γίνεται σήμερα με ένα κλικ. Προσωπικές σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετατρέπονται σε «αρένα», όπου ο κάθε ένας εκφράζει και μεταφράζει καταστάσεις όπως βολεύει τον ίδιο. Στήνονται εκεί λαϊκά δικαστήρια, ανταλλάσσονται απόψεις διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο που πολλές φορές εξευτελίζουν προσωπικότητες και χαρακτήρες. Παράπονα και ξανά παράπονα. Απογοήτευση στο ζενίθ και άνθρωποι που δεν βρίσκουν το λόγο να ζήσουν και να εργαστούν στον τόπο τους.

Αν και έχουν όλα τα δίκαια με το μέρος τους, εντούτοις η δικαιολογία που προβάλλεται σήμερα από πολλούς νέους, ότι «όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι» ή ότι «εγώ με τα 500 ευρωπουλάκια θα ζω όποιος κι αν εκλεγεί», δεν είναι σοβαρή. Ανυπόστατη είναι. Και «μόδα» επικίνδυνη που θέλησαν κάποιοι να προωθήσουν προφανώς για να τιμωρήσουν συστήματα τα οποία δεν αποδίδουν, πολιτικούς που εμπλέκονται σε σκάνδαλα και κόμματα που κάνουν τα στραβά μάτια καλύπτοντας και συγκαλύπτοντας καταστάσεις και γεγονότα που βλάπτουν τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της κοινωνίας.

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι οι νέοι απαξιώνουν την πολιτική και τους πολιτικούς. Και παρά το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από ποσοστά και αριθμούς, οι απόλυτοι αριθμοί δεικνύουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Και ναι, οι πολιτικοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τα μηνύματα της αποχής… Ωστόσο η αποχή από τις εκλογές δεν μπορεί να είναι τιμωρία ούτε και η απόδειξη (από τους ίδιους τους απέχοντες) μιας ζωής χωρίς προσδοκίες και ελπίδα. Η αποχή, στην ουσία, οδηγεί σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας που αποτελεί πλήγμα στην ίδια τη Δημοκρατία. Κι όταν αυτή η πληγή προκαλείται κυρίως από νέους ανθρώπους, η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σοβαρή. Τραγική θα έλεγε κανείς.

Ο κάθε νέος λοιπόν θα πρέπει να σκεφτεί ώριμα και σοβαρά ποιο είναι το μέλλον που επιθυμεί. Αυτό το οποίο καθορίζεται από άλλους ή μήπως αυτό το οποίο ο ίδιος επιθυμεί και αποφασίζει; Οι προγραμματικές θέσεις των υποψήφιων Προέδρων της Δημοκρατίας έχουν δημοσιευτεί και διατυπωθεί πολλάκις το τελευταίο διάστημα. Ο καθένας ωστόσο κρίνεται και από την πορεία του… Ως άνθρωπος, ως πολιτικός. Υπάρχει η επιλογή ελπίδας για τους νέους ανθρώπους.

Υπάρχει ο Σταύρος Μαλάς, ο οποίος κοιτάζει τους νέους στα μάτια και καταθέτει προτάσεις συγκεκριμένες, τεκμηριωμένες, ρεαλιστικές. Προτάσεις διαμορφωμένες για ένα αύριο που ανήκει στη νέα γενιά.