Το φυσιολογικό κράτος που όλο και απομακρύνεται

Του Δημήτρη Στρατή

Πώς το ’χε πει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ; Η Κύπρος πρέπει να είναι full normal state… Ένα φυσιολογικό κράτος… Με όσα ακολούθησαν μετά το Κρανς-Μοντάνα, θα ήταν καλό να σκεφτεί κανείς πώς θα ήταν αυτό το «φυσιολογικό κράτος», που όλο και απομακρύνεται. Ας κλείσουμε, λοιπόν, τα μάτια…

•Πρώτα και κύρια οι άνθρωποι θα ζούσαν με ασφάλεια. Στην Κύπρο έχουμε τις χιλιάδες στρατεύματα της Τουρκίας, τα οποία έφτασαν πριν από 43 χρόνια τέτοια μέρα. Αλήθεια, πόσοι θέλουν να φύγουν πραγματικά;

•Αυτό το κράτος, αν θέλαμε να είναι φυσιολογικό, θα ξεκινούσαμε από τα απλά. Θα υπήρχε κάθαρση. Οι προδότες θα ήταν οι προδότες. Για τα μεγαλύτερα εγκλήματα σ’ αυτό τον τόπο κάποιος θα πλήρωνε. Ως ένα παρά φύσιν κράτος που είμαστε, κανένας δεν δικάστηκε για το πραξικόπημα. Πώς περιμένουμε να δικαστούν κάποιοι για όσα κακά ακολούθησαν; Κανένας δεν πλήρωσε για τα εγκλήματα των τραπεζών. Μόνο ο δύσμοιρος ο Νεοκλέους «πλήρωσε», που τον πήγε ο Ιωνάς σε ειδική σουίτα στο Μέλαθρον.

•Θα γράφαμε ιστορία σ’ αυτό το κράτος. Όπως έπραξαν στη Γερμανία για τον Χίτλερ. Όπως υποτυπωδώς στην Ελλάδα δίκασαν τους χουντικούς. Τα παιδιά στο Λύκειο θα μάθαιναν όλη την αλήθεια και δεν θα την περνούσαν σε μερικές σελίδες.

•Αν είχαμε κράτος… φυσιολογικό, θα μπορούσαμε να το μοιραστούμε με τους Τουρκοκύπριους. Θα αφήναμε κατά μέρος τις πατριωτικές κορόνες. Θα αναγνωρίζαμε επιτέλους πόσο σημαντικός είναι ο παράγοντας της κουλτούρας της ειρήνης. Θα καταλαβαίναμε ότι η ειρήνη στην Κύπρο δεν θα έρθει γραμμένη σ’ ένα χαρτί. Ότι είναι μια διαδικασία συνεχής που θέλει θυσίες. Το ίδιο βέβαια θα έπρεπε να πράξουν και οι Τουρκοκύπριοι αλλά τουλάχιστον αυτοί δεν ζουν εξ ορισμού σε φυσιολογικό «κράτος».

•Θα στηρίζαμε την επιστήμη. Θα στηρίζαμε τους ποιητές, τον ντόπιο πολιτισμό. Θα εμπιστευόμασταν τη νέα γενιά.

•Θα εγκαταλείπαμε τους συμβολισμούς που δεν προσφέρουν τίποτα. Αυτό τον εθνοτικό εθνικισμό που συνεχίζει ακόμα να κινεί τα νήματα και ακάθεκτος να σπέρνει το μίσος από τη δεκαετία του ’50.

•Αν θέλαμε το κράτος μας να είναι φυσιολογικό, δεν θα έδειχναν κάποιοι με το δάκτυλο όσους διαδηλώνουν στα οδοφράγματα. Αντίθετα. Θα κατεβαίναμε εκατοντάδες χιλιάδες βάζοντας πίεση στις ηγεσίες, στις Ελλάδες και τις Τουρκίες απαιτώντας… αυτό το φυσιολογικό κράτος.

Υ.Γ.:Μοιάζουμε με τα περιστέρια που τα έχουν σ΄ ένα κλουβί για πολλά χρόνια… Ακόμα κι αν τ’ αφήσουν ελεύθερα, αυτά συνηθίζουν και επιστρέφουν στο κλουβί τους… Θέλουμε τελικά όλοι αυτό το φυσιολογικό κράτος;