Το κράτος να δει με σοβαρότητα το θέμα «αδέσποτα»

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Η αποκάλυψη, πριν από λίγες μέρες, μέσα και από τις σχετικές καταγγελίες που έκανε το Κόμμα για τα Ζώα, των άθλιων συνθηκών οι οποίες επικρατούν σε καταφύγιο σκύλων στα Λεύκαρα, φέρνει για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια το τεράστιο ζήτημα των αδέσποτων ζώων και όχι μόνο. Ένα πρόβλημα που, βέβαια, δεν είναι τωρινό, αλλά ανέκαθεν υπήρχε σε όλη την Κύπρο και απλώς δεν υπήρχε παλαιότερα η ευαισθητοποίηση που παρατηρείται σήμερα, κυρίως από κάποιους οργανωμένους φορείς που ασχολούνται με την ευημερία των ζώων.

Οι Τοπικές Αρχές, υπό την πίεση και τις επικρίσεις οργανωμένων ζωόφιλων αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιχείρησαν αρκετές φορές να αντιμετωπίζουν το θέμα «αδέσποτα». Κάποιοι δήμοι δημιούργησαν καταφύγια τα οποία, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, δεν λειτούργησαν όπως θα έπρεπε. Κάτι το οικονομικό κόστος, κάτι κάποιες άλλες δικαιολογίες, οδήγησαν στο κλείσιμο ή την υπολειτουργία των καταφυγίων.

Κατά καιρούς γίνονται συσκέψεις δημάρχων και άλλων φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με σκοπό την αναζήτηση τρόπων αντιμετώπισης του προβλήματος, οι οποίες ωστόσο, στις πλείστες των περιπτώσεων δεν καταλήγουν πουθενά. Κι αυτό ενώ το πρόβλημα συνεχώς διογκώνεται, αφού όλο και πληθαίνουν οι ασυνείδητοι και ανεύθυνοι ιδιοκτήτες οι οποίοι εγκαταλείπουν τα σκυλιά τους.

Αυτό που είδαμε να συμβαίνει στα Λεύκαρα δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά τον κανόνα που ισχύει σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των αδέσποτων σκύλων. Κι αυτό το διαπιστώνουμε, εκτός των άλλων, από τις καθημερινές αναρτήσεις που γίνονται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Σκυλιά να βρίσκονται σε κατάσταση υποσιτισμού ή ακόμα και νεκρά μέσα σε καταφύγια, σκυλιά να περιφέρονται στις πόλεις και στα χωριά και/ή να καταλήγουν σκοτωμένα στους αυτοκινητόδρομους ή να ομαδοποιούνται και να καταφεύγουν σε σκουπιδότοπους ή ακόμα να αναζητούν τροφή με επιθέσεις σε κτηνοτροφικές μονάδες.

Και τι κάνει το κράτος για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος; Απολύτως τίποτε. Λόγια πολλά και πράξεις μηδέν. Μια ανοχή για εκείνους τους ιδιοκτήτες σκύλων που παρανομούν και μια απραξία που, αν μη τι άλλο, εκθέτει την Κύπρο διεθνώς.

Κι όμως, θα μπορούσε με μια πολιτική απόφαση να δημιουργηθούν περιφερειακά κατάλληλα καταφύγια (ας πούμε με κάποια από τα χρήματα που ήμασταν έτοιμοι να διαθέσουμε αν κερδίζαμε στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον). Αν γινόταν αυτό, θα υπήρχε και βοήθεια από χιλιάδες εθελοντές που τρέχουν και μαζεύουν από τους δρόμους τα αδέσποτα και κακοποιημένα σκυλιά και δεν ξέρουν τι να τα κάνουν.