Το μήνυμα της επανένωσης να πάει παντού

Της Μαρίνας Κουμάστα

Μια φλόγα που σιγοκαίει 43 και πλέον χρόνια… Πληγώνει, πονάει. Κρατά όμως αναμμένο τον πόθο της απελευθέρωσης της Κύπρου. Εμείς μεγαλώσαμε έτσι. Εμείς γνωρίσαμε το χωριό του πατέρα και της μητέρας μας, στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, πριν καν μπορέσουμε να το επισκεφτούμε. Μέσα από εικόνες που φτιάξαμε απ’ όσα ακούσαμε χιλιάδες φορές.

Μυρίσαμε τα λουλούδια στον κήπο, φανταστήκαμε πώς ήταν οι δρόμοι, τα σπίτια, το σχολείο του χωριού. Είδαμε (με τη φαντασία μας) τα χωράφια και τους γονείς μας -παιδιά να τρέχουν ανέμελα σε αυτά. Είδαμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας να ετοιμάζονται για το μεροκάματο στα χωράφια. Θυμάμαι σαν χτες τον παππού μου να λέει πως «το μαχαλεπί δεν σερβίρετε με σιρόπι τριανταφύλλου αλλά με παγωτό τριανταφύλλου».

Είχα την τύχη να γευτώ νόστιμα φαγητά φτιαγμένα με αγάπη από τα χέρια της γιαγιάς μου, τα οποία σαν έλεγα ότι είναι διαφορετικά απ’ αυτά που φτιάχνουν οι μανάδες των φιλενάδων μου άκουγα πάντα το ίδιο σύνθημα (γιατί σύνθημα είχε καταντήσει): Εμείς στην Αμμόχωστο έτσι τα φτιάχναμε, μερακλίδικα.

Άκουσα ιστορίες, πλαισιωμένες από όμορφα χρώματα και αρώματα ενός μικρού χωριού, άκουσα ιστορίες ανθρώπων αγνών, πρόθυμων, δουλευταράδων. Άκουσα όμως και όλα τα τραγικά συμβάντα που επήλθαν με το δίδυμο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου.

Είδα πολλές φορές την εικόνα των παππούδων και των γιαγιάδων μου να τρέχουν μαζί με τα παιδιά τους να γλιτώσουν. Άκουσα για την προσφυγιά, για τις δυσκολίες, για τον ξεριζωμό. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια το βουβό κλάμα των γιαγιάδων μου, τα δάκρυα να τρέχουν βροχή. Άκουσα πολλές φορές και τον πόθο τους για επιστροφή.

Αυτή την επιθυμία που έβγαινε μέσα από την ψυχή τους, που δυστυχώς δεν την είδαν να παίρνει σάρκα και οστά.

Δεν είναι βεβαίως μόνο οι δικοί μου άνθρωποι που «έφυγαν» με αυτό τον πόνο. Κι αν αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν καρτερώντας, εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια τους, έχουμε χρέος να συνεχίσουμε την πάλη μέχρι αυτός ο τόπος να απελευθερωθεί.

Σήμερα και αύριο αντιπροσωπεία της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στην Κύπρο με βασικό αντικείμενο να διερευνήσει εκ νέου την κατάσταση στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και να εξετάσει κατά πόσο έχουν εφαρμοστεί συστάσεις προηγούμενων επισκέψεων, αλλά και η γραπτή δήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του 2012.

Με δεδομένη τη στασιμότητα που παρατηρείται στο Κυπριακό, την κρισιμότητα των στιγμών, η ανάγκη να σταλεί το μήνυμα της ενότητας και συνέχισης του αγώνα για απαλλαγή από την κατοχή είναι αδήριτη. Αμμοχωστιανοί και μη οφείλουμε την Τρίτη να παρευρεθούμε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αμμοχώστου στη Δερύνεια, το οποίο θα επισκεφτούν οι ευρωβουλευτές.

Για να σταλεί το μήνυμα της απελευθέρωσης της Κύπρου παντού. Για να δείξουμε και να αποδείξουμε πως η φλόγα της επιστροφής παραμένει άσβεστη. Πως οι Αμμοχωστιανοί δε συμβιβαζόμαστε με την κατοχή και πως απαιτούμε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για επιστροφή της πόλης μας να γίνουν σεβαστά.

Αν δεν συνδυαστεί αυτή η κάθοδος της Ευρώπης με μια μαζική υπεράσπιση της ιδέας για επιστροφή της πόλης και για λύση, τότε, το πιθανότερο, θα έχουμε άλλη μια έκθεση χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.