Της Γιώργιας Ερωτοκρίτου
Η κλιματική αλλαγή και η καταστροφή του περιβάλλοντος θεωρούνται από τα σημαντικότερα προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμού. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, οι έντονες βροχοπτώσεις, οι καύσωνες, η ανομβρία και οι ξηρασίες καταγράφουν έξαρση τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί οι άνθρωποι επιζητούν συνεχώς την ανάπτυξη και την ευημερία με έναν αλόγιστο τρόπο που το μόνο που επιφέρει είναι αρνητικότατες επιπτώσεις στις φυσικές ομορφιές του πλανήτη. Ανέκαθεν το κλίμα στον πλανήτη δεν ήταν σταθερό, ωστόσο, όπως έχει αποδειχτεί, υπάρχουν διαφοροποιήσεις πέραν του φυσιολογικού τις τελευταίες δεκαετίες λόγω των ανθρώπινων, βιομηχανικών και γεωργικών παρεμβάσεων. Δραστηριότητες που «στοχοποιούν» τη χλωρίδα και την πανίδα σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Η Κύπρος δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη, παρά το μέγεθός της, από αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις αφού στο νησί μας αντιμετωπίσουμε παρατεταμένη ανομβρία. Εντούτοις μερικοί δεν λένε να κατανοήσουν το πρόβλημα και καταναλώνουν άσκοπα το νερό.
Ας μην ξεχνάμε ότι είναι για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά που λέμε το νερό νεράκι, καθώς, σύμφωνα με το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων, τα αποθέματα νερού στα φράγματα είναι μηδαμινά. Με το σταγονόμετρο οι αγρότες θα έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν στη ζωή τις φυτείες και τις καλλιέργειές τους, από τη στιγμή που φέτος θα είναι κατά 33% μειωμένα τα αποθέματα νερού. Γι’ αυτό και την περασμένη Δευτέρα, σε ευρεία σύσκεψη της Συμβουλευτικής Επιτροπής Διαχείρισης Υδάτων, οι εμπλεκόμενοι φορείς τόνισαν, μεταξύ άλλων, την ανάγκη εκπόνησης μιας στρατηγικής μελέτης για τη σωστή διαχείριση του πολύτιμου αυτού αγαθού.
Είναι όμως τραγικό εκεί που κάποιοι προσπαθούν να βρουν άμεσες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες λύσεις για το υδατικό πρόβλημα, κάποιοι άλλοι να μην αντιλαμβάνονται την τραγικότητα της κατάστασης στην Κύπρο, λόγω της ανομβρίας. Και τι εννοώ; Εκεί που έκανα προχθές αμέριμνη την απογευματινή μου βόλτα, ξάφνου πετάχτηκε μπροστά μου ένας «κασκαντέρ» με λάστιχο, ο οποίος δεν άφησε σημείο του σπιτιού και της αυλής που να μην είχε σταγόνες νερού. Ραντισμένα τα πεζοδρόμια και τα πεζούλια, ενώ «πλημμυρισμένες» ήταν και οι γλάστρες με τα λουλούδια. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, αλλά το σκεφτόμουνα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Επιστρέφοντας από το ίδιο σημείο, αυτή τη φορά η μάνικα του νερού είχε πάρει τη θέση της, μπροστά από τις τζαμόπορτες, και ετοιμαζόταν για επίθεση. Η μόνη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν… ΕΛΕΟΣ. Νερό δεν έχουμε, αλλά ουκ ολίγες είναι οι ποσότητες που χάνονται. Συνεπώς, θα πρέπει να αλλάξει η κουλτούρα και η νοοτροπία κάποιων για την εξοικονόμηση ακόμα και της τελευταίας σταγόνας νερού. Αλλά και η κυβέρνηση θα πρέπει να συμμεριστεί τις ανησυχίες των πολιτών που επηρεάζονται και να βρει επιτέλους λύσεις που θα συμβάλουν στην μερική ή ακόμη και ολική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
