Ζητά και ρέστα ο Πρόεδρος

Της Νίκης Κουλέρμου

Ένας ηγέτης της κρίσης όπως αυτοπαρουσιάστηκε στο εκλογικό σώμα το 2013 και ο οποίος αποδομήθηκε την επομένη της εκλογής του με τις ίδιες τις πράξεις του, ξηλώνοντας τα πάντα στην οικονομία και την κοινωνία, δεν μπορεί ασφαλώς να δίνει μαθήματα ενότητας και υπευθυνότητας σε άλλους.

Πώς ένας ηγέτης που έχασε την αξιοπιστία του μετατρέποντας το «δεσμεύομαι» σε μοναδικό ανέκδοτο και στίγμα της πολιτικής του διακυβέρνησης, μπορεί να ζητά από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να συμπεριφερθούν υπεύθυνα; Ο ίδιος έδωσε ποτέ δείγματα γραφής ότι λειτουργούσε ενωτικά και συναινετικά είτε στα θέματα οικονομίας είτε στο Κυπριακό;

Ο Πρόεδρος ουδέποτε ανέλαβε ευθύνη για τις πράξεις του, ούτε μια συγγνώμη δεν είπε για το κούρεμα ας πούμε, που έστειλε κατά διαόλου και το υψηλό βιοτικό επίπεδο και την κοινωνική συνοχή που είχε μέχρι τότε κτιστεί.

Όχι μόνο δεν ανέλαβε ευθύνη, αλλά εξακολουθεί να ζητά και τα ρέστα από τη Βουλή που δεν ψήφισε το καθολικό κούρεμα, παρ’ όλο που η ίδια η ΕΕ το θεωρούσε παράνομο. Για το κούρεμα δεν ανέλαβε ευθύνη. Για τα σκάνδαλα που ενέπλεκαν τους διορισθέντες από τον ίδιο ως «άριστους των αρίστων», το ίδιο. Αντίθετα με περισσή υπερηφάνεια παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, όχι γιατί τον κάλεσε το δικαστήριο, αλλά γιατί το ζήτησε η υπεράσπιση του τέως βοηθού Γεν. Εισαγγελέα…

Συγκρούστηκε κάθετα με την κυπριακή κοινωνία για τη μη προστασία της πρώτης κατοικίας, για το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, για το ότι υπηρέτησε με προκλητικότητα το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων. Και επιπλέον, με περισσό θράσος βρήκε τρόπο και ανέπεμψε κάποια εκ των νομοθετημάτων με τα οποία η Βουλή θέλησε να προστατεύσει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, όπως είναι το θεμελιώδες δικαίωμα στη στέγη. Ο δημόσιος πλούτος για παράδειγμα στο σύνολό του θα ήταν τώρα ψωμοτύρι στο πιάτο του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου αν οι αντιδράσεις εργαζομένων σε Ημ. Οργανισμούς δεν προέρχονταν και από εργαζομένους που πολιτικά πρόσκεινται στη συναγερμική παράταξη.

Ο Πρόεδρος όχι μόνο δεν ανέλαβε καμιά πολιτική ευθύνη, αλλά και δεν επέτρεψε να αναλάβουν οι υπουργοί του τις πολιτικές ευθύνες, όπως αυτές προέκυψαν στους τομείς αρμοδιότητάς τους (κεντρικές φυλακές, αυτοκτονίες καταδίκων, Αριστοτέλης, διαρροή θεμάτων εξέτασης εκπαιδευτικών κ.α.).

Δεν μπορεί να δίνει μαθήματα ενότητας και υπευθυνότητας ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όταν ανεύθυνα και αλαζονικά συμπεριφέρθηκε στη διαχείριση του Κυπριακού με κορύφωση τη διεθνή διάσκεψη που έγινε πενταμερής, περιφρόνησε πάγιες και διαχρονικές θέσεις της ε/κ πλευράς και όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Βρέθηκε στο αντίθετο στρατόπεδο με όσους καλόπιστα και πατριωτικά στήριξαν την προσπάθεια για λύση και επανένωση (και εννοούμε το ΑΚΕΛ), αλληθωρίζοντας προς μια 2η θητεία στην προεδρία και ανοίγοντας την κερκόπορτα σε νέα τετελεσμένα… Εκτός κι αν θεωρεί «τιμητική» των χειρισμών του την απόδοση «υπηκοότητας» στον Εγκεμέν Μπαγίς…

Με όλα τα πιο πάνω γιατί να εμπιστευθεί κάποιος τον κ. Αναστασιάδη για δεύτερη πενταετία στο πηδάλιο του κράτους; Για να συνεχίσει από κει που έμειναν οι διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά; Και να «δεσμευτεί» θα γελά και το παρδαλό κατσίκι. Ή μήπως για να ξηλωθεί ό,τι απέμεινε από θεσμούς και αξίες και να ολοκληρωθεί το έγκλημα της φτωχοποίησης του λαού μας;

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy