1η Οκτωβρίου: Μέρα αναστοχασµού…

Του Κώστα Κατσώνη

Την 1η του Οκτώβρη «γιορτάσαµε» την επέτειο της εγκαθίδρυσης της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας, τουτέστιν τη µέρα της ανεξαρτησίας (Independence Day, όπως οι ξένοι λένε – µε προφανή περηφάνια για τις δικές τους χώρες και πατρίδες).

Πόσο περήφανοι είµαστε εµείς άραγε για την ανεξαρτησία που µας δόθηκε το 1960, ως αποτέλεσµα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, έστω και αν αλλού στοχεύαµε;

Πόσο αγαπήσαµε αυτή την ανεξαρτησία, τη σηµαία της, τον εθνικό της ύµνο (που υπάρχει κι είναι κάπου καταχωνιασµένος και ξεχασµένος);

Πόσο τη σεβαστήκαµε, πόσο την εκτιµήσαµε όλα αυτά τα χρόνια;

∆εν έπρεπε άραγε να τη διαφυλάξουµε ως κόρην οφθαλµού, σεβόµενοι τον δικοινοτικό της χαρακτήρα;

Ποιες είναι οι δικές µας ευθύνες για το γεγονός ότι 62 χρόνια από τότε βρισκόµαστε τώρα στα πρόθυρα της οριστικής διχοτόµησης-πέρα από τις ευθύνες των υπερατλαντικών «αφεντικών» και των Ευρωπαίων-ΝΑΤΟϊκών «εταίρων» µας, που οπωσδήποτε υπάρχουν, βοούν και µας πληγώνουν εδώ και 48 χρόνια;

Αυτά τα ερωτήµατα και σωρεία άλλων αναπάντητων «γιατί» θα έπρεπε τη µέρα της ανεξαρτησίας να αναδεικνύει και να προβάλλει η κρατική ή µάλλον «κυβερνητική» µας ραδιοτηλεόραση, που χτες ήταν εξοργιστικά απούσα-ως συνήθως, λόγω του δηµοσιοϋπαλληλικού χαρακτήρα της-που είναι ευρωπαϊκή, αν όχι και παγκόσµια «πρωτιά»!!!

Κι ακόµα, γιατί αποκρύβουµε την ιστορική αλήθεια από τον λαό και ιδιαίτερα από τους νέους µας, που αποφοιτούν από τα λύκεια και έχουν πλήρη άγνοια ή εντελώς στρεβλή αντίληψη της Ιστοριας;

∆εν θα έπρεπε να γνωρίζουν οι νέοι µας το ρόλο που διαδραµάτισε ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας, ο επιλεγόµενος και ∆ιγενής, ο «θρυλικός λεβεντόγερος», όπως εξακολουθούν ακόµα κάποιοι να τον αποκαλούν, µαζί µε τα πρωτοπαλίκαρά του της πρώτης ΕΟΚΑ (όχι όλα φυσικά γιατί οι πλείστοι νουνεχείς δεν τον ακολούθησαν), οί ίδιοι άνθρωποι δηλαδή που διατείνονταν ότι ελευθέρωσαν την Κύπρο µε τον αγώνα του 55-59 και τιµούνταν από τον λαό για τούτο;

∆εν θα έπρεπε να γνωρίζουν οι νέοι µας ότι στράφηκαν το 1974 ενάντια στην πατρίδα τους µε την παράνοµη και εγκληµατική οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄(που ίδρυσε ο Γρίβας το 1971) και ως αποκορύφωµα οργάνωσαν µε τη Χούντα των Αθηνών το προδοτικό και επαίσχυντο πραξικόπηµα που µοίρασε το νησί µας στα δυο και τούρκεψε τη µισή µας πατρίδα;

Γιατί αποποιούµαστε τεχνηέντως τις δικές µας ασήκωτες ευθύνες για όλα όσα πάθαµε και όσα έπονται ίσως;

Μέρα αναστοχασµού λοπόν θα έπρεπε να είναι για µάς η επέτειος της Ανεξαρτησίας και όχι απλά µέρα παρέλασης και ανέξοδης «πατριωτικής» ρητορείας.

«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υµάς», λέει ο γλυκύς Ιησούς.

Γιατί εµείς, αν και χριστιανοί όντες, προτιµούµε τη συσκότιση ή την παραχάραξη ακόµα της Ιστορίας, αντί να αναδείξουµε την αλήθεια, να αναστοχαστούµε µε αυτοκριτική διάθεση και να αναλογιστούµε επιτέλους και να αναλάβουµε τις ευθύνες µας απέναντι στα παιδιά και τους νέους µας, που δεν µας έφταιξαν σε τίποτε για να τους στερούµε το δικαίωµα, όχι µόνο να ονειρεύονται µια ειρηνική επανενωµένη πατρίδα, αλλά και να πραγµατώνουν τα όνειρά τους, σε συνθήκες ασφάλειας, ειρήνης, ευδαιµονίας και σιγουριάς για το αύριο;