Της Ελένης Ευαγόρου*
«Ήταν όμορφος, ευγενικός, καλοντυμένος. Εμείναμεν μαζίν που τους πρώτους θκυο μήνες… Σύντομα εξεκίνησαν οι φωνές, οι ξιτιμασιές… Δεν εσήκωσε ποττέ σιέρι πάνω μου. Εννά μου πείτε οι εκβιασμοί, οι φωνές, έννεν βία; Φυσικά τζαι είναι! Μια βία υπόγεια, που δεν αφήνει σημάθκια στο σώμα τζαι νομίζουν ούλλοι πως ούτε στην ψυσιή αφήνει…»
«Εβρέθηκα στην Κύπρο μέσα από ένα κύκλωμα. Με βίζα “καλλιτέχνιδας”. Μωρό. 21 χρονών. Όταν εκατάλαβα ότι θα με πουλούσαν επήα να αντιδράσω. Έφαα πολλύ ξύλο τζείνην τη νύχτα… Μετά που κάποιες μέρες, εκατάφερα να φύω που τζείνην την κόλαση. Επήα στην Αστυνομία να έβρω το δίκαιο μου! Τζιαι εστείλαν με πίσω με τζείνους που τους οποίους επροσπάθησα να ξεφύγω. Δέκα μέρες μετά εβρέθηκα νεκρή στο πεζοδρόμιο…»
«Ετέλειωσα τες σπουδές μου, τζαι ήβρα ένα καλό παιδί… Στην αρχή ήταν ούλλα μέλι γάλα. Σιγά-σιγά τα πράματα άλλαξαν. Την πρώτη φορά που με χτύπησε εν το επίστευκα. Εν είπα τίποτε σε κανέναν. Αντρέπουμουν. Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Δεν εμπορούσα να βλέπω τα μωρά μου τρομοκρατημένα! Έφυα. Μόλις επήε σπίτι τζαι δεν μας ήβρε έπιασε το G3 του στρατού τζαι ήρτε. Μετά που λίγο ήβραν με οι γείτονες νεκρή, λουσμένη στο αίμα…»
Ιστορίες σαν αυτές πολλές -και στην Κύπρο και στον κόσμο ολόκληρο.
Η βία κατά των γυναικών, ζήτημα σύμφυτο με την πατριαρχία, είναι η πιο διαδεδομένη και αποσιωπημένη μορφή βίας στον πλανήτη, αποτελεί σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνιστά εκδήλωση των ιστορικά άνισων σχέσεων ισχύος μεταξύ γυναικών και ανδρών.
Η έμφυλη βία, όμως, βρίσκει έδαφος στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος όχι μόνο εξαιτίας των ανταγωνιστικών σχέσεων που προάγονται, αλλά και εξαιτίας των περιορισμένων πόρων που δαπανώνται για την πρόληψη και καταπολέμηση αυτού του μεγάλου κοινωνικού προβλήματος που παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Στην Κύπρο, τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που καταγγέλλονται ξεπερνούν τις 5 χιλιάδες ανά έτος τα τελευταία χρόνια.
Η αποδυνάμωση των κρατικών δομών αντιμετώπισης της έμφυλης βίας, η μετακύλιση των ευθυνών του κράτους σε ΜΚΟ, ο περιορισμός των κονδυλίων που δαπανώνται για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών είναι μόνο μερικά από τα αποτελέσματα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Τα έμφυλα στερεότυπα και ο σεξισμός που βρίσκονται διάχυτα όχι μόνο στην κοινωνία, αλλά και στους ίδιους τους θεσμούς, όπως η Αστυνομία και το Δικαστικό Σύστημα, εγκλωβίζουν ακόμη περισσότερο τις γυναίκες. Ως αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ψηφιστεί νομοθεσίες, οι οποίες ενισχύουν την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, φαίνεται να υπάρχει μια σαφής οπισθοχώρηση στον εν λόγω τομέα.
Ως Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ πιστεύουμε ακράδαντα ότι το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της έμφυλης βίας μπορεί να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά μόνο αν ληφθούν μέτρα από το ίδιο το κράτος, αν καλλιεργηθεί μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος και άλλων δομών συνείδηση ισότητας των φύλων, αν ενισχυθούν οι δομές που προνοούν την πρόληψη της βίας, τη στήριξη των θυμάτων και την κοινωνική τους επανένταξη. Αν εφαρμοστούν επιτέλους πολιτικές που να καθιστούν τις αρμόδιες υπηρεσίες και λειτουργούς ικανούς να ανταποκριθούν στις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας. Αν ξεριζωθούν παντελώς οι αιτίες που δημιουργούν και αναπαράγουν τη βία και την ανισότητα. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.
*Κεντρική Οργανωτική Γραμματέας ΠΟΓΟ
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
