9 Μαΐου 1945: Η ημέρα της Νίκης

«Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεων μας κατά ξηρά, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκηση των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων».

Τα μεσάνυχτα 8 Μαΐου 1945, έλαβε χώρα η επίσημη άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας που σήμαινε την διάλυση του 3^ου Ράιχ και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, όπου είχε εγκατασταθεί το Αρχηγείο των Σοβιετικών δυνάμεων υπογραφόταν η ιστορική «Πράξη Συνθηκολόγησης» του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν η δεύτερη κατά σειρά -και τελική πράξη Συνθηκολόγησης των Ναζί- μετά την πρώτη στις 7 Μαΐου στη γαλλική πόλη Ρεμς. Από εκείνη απουσίαζε η αντιπροσωπεία της Σοβιετικής Ένωσης η οποία επέμεινε και πίεσε στην επανάληψη της. Κάτι το οποίο πέτυχε και το οποίο συνέβη τα μεσάνυχτα της 8ης Μαΐου (στην Μόσχας ήταν 1 ώρα μετά τα μεσάνυχτα, δηλαδή στις 9 Μαΐου)

Μια απαίτηση χαρακτήρα τυπικού, αλλά συνάμα απόλυτα απαραίτητη.

Ο στρατάρχης του Κόκκινου Στρατού, Γκεόργκι Ζούκοφ, στα απομνημονεύματά του, περιγράφει γλαφυρά τις στιγμές πριν την υπογραφής της παράδοσης, όπως αυτές εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια των αντιπροσώπων των Ανώτατων Διοικήσεων των Σοβιετικών και Συμμαχικών Στρατευμάτων :

«Ώρα 24η ακριβώς, μπήκαμε στην αίθουσα. Ανοίγοντας τη συνεδρίαση, είπα : Είμεθα εξουσιοδοτημένοι από τις κυβερνήσεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού να δεχθούμε την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας από τη Γερμανική Στρατιωτική Διοίκηση. Καλέσατε στην αίθουσα τους αντιπροσώπους της Γερμανικής Γενικής Διοίκησης.

Πρώτος χωρίς να βιάζεται και προσπαθώντας να διατηρήσει φαινομενική ηρεμία, πέρασε το κατώφλι ο στρατάρχης Κάιτελ, δεξί χέρι του Χίτλερ.  Μετά τον Κάιτελ μπήκε ο στρατηγός Στούμπφ, ενώ ταυτόχρονα μπήκε ο ναύαρχος Φον Φρίντεμπουργκ.

Απευθύνθηκα στη γερμανική αντιπροσωπεία:

– Έχετε στα χέρια σας την πράξη της άνευ όρων παράδοσης, την μελετήσατε και είσθε εξουσιοδοτημένοι να υπογράψετε την πράξη αυτή;

– Μάλιστα, τη μελετήσαμε και είμαστε έτοιμοι να την υπογράψουμε απάντησε με υπόκωφη φωνή ο στρατάρχης Κάιτελ δίνοντάς μας το κείμενο που είχε υπογράψει ο ναύαρχος Νταίνιτς. Το κείμενο αυτό έλεγε ότι ο Κάιτελ, ο Φον Φρίντεμπουργκ και ο Στούμπφ είναι εξουσιοδοτημένοι να υπογράψουν την πράξη της άνευ όρων παράδοσης.

Αφού σηκώθηκα, είπα τα εξής:

– Προτείνω στη γερμανική αντιπροσωπεία να πλησιάσει εδώ, στο τραπέζι.

Εδώ θα υπογράψετε την πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας.

Στις 9 Μαΐου 1945 ώρα 0.43′, η υπογραφή της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας είχε τελειώσει»

Μια ημερομηνία που αποτέλεσε ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό ορόσημο της οποίας η ιστορική μνήμη με το πέρασμα των χρόνων τείνει να ξεθωριάζει. Και δεν ξεθωριάζει με υπαιτιότητα του χρόνου αυτού καθ΄ αυτού αλλά με τις προσπάθειες ιστορικής παραχάραξης. Από την πολλάκις αναμασημένη θεωρία των δύο άκρων στα μυθεύματα περί ίσης ευθύνης, ουκ ολίγοι είναι αυτοί οι οποίοι προσπαθούν  να ερμηνεύσουν διαφορετικά την ιστορική αλήθεια.

Σαφέστατα και όλοι οι Σύμμαχοι συνέβαλαν στην κοινή νίκη απέναντι στον τέρας του χιτλεροφασισμού αλλά είναι το λιγότερο ιστορικά ανακριβής η προσπάθεια από πλευράς τους, εξίσωσης της ΕΣΣΔ με το 3^ο Ράιχ. Είναι επίσης αδιανόητο η Σοβιετική Ένωση των 20 και πλέον εκατομμυρίων νεκρών στον βωμό της ελευθερίας  της ανθρωπότητας να ”τσουβαλιάζεται” ιστορικά με το πιο μαύρο και απάνθρωπο καθεστώς.

Εξάλλου, η Δίκη της Νυρεμβέργης της οποίας οι αποφάσεις έχουν υιοθετηθεί και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του Διεθνούς Δικαίου ξεκαθαρίζει με τον πιο εμφατικό τρόπο ποιες δυνάμεις της περιόδου εκείνης αντιπαλεύτηκαν το κακό και ποιες όχι.

Είναι καθοριστικής σημασίας λοιπόν, η ιστορική παρακαταθήκη  και η ιστορική αλήθεια της επετείου αυτής να παραμείνουν αναλλοίωτες και πάντα επίκαιρες  και όχι να ορίζονται και να ερμηνεύονται κατά το δοκούν.

ΛΟΪΖΟΣ ΜΩΥΣΕΩΣ