Ημέρα τιμής για τους 27 εκατομμύρια νεκρούς της Σοβιετικής Ένωσης
κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου
Στις 9 του Μάη δεν γιορτάζουμε, βέβαια, τη «Μέρα της Ευρώπης». Το παλεύουν εδώ και χρόνια να το καθιερώσουν, σπρώχνουν χρήμα, οργανώνουν φιέστες, μόνοι τους τα λένε, μόνοι τους τ’ ακούνε. Στην Ιστορία ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει. Ένα ιστορικό γεγονός μπορείς να το διαστρεβλώσεις, να το κρίνεις έτσι ή αλλιώς, δεν μπορείς όμως να το διαγράψεις. Ούτε να το καπελώσεις με ένα ήσσονος σημασίας γεγονός, όπως είναι η Διακήρυξη Ρομπέρ Σουμάν.
Ό,τι και να κάνετε, η 9η του Μάη είναι και θα παραμείνει η Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Και σύμβολό της είναι και θα παραμείνει η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, καρφωμένη στην κορυφή του Ράιχσταγκ στο Βερολίνο, στην καρδιά του ναζιστικού τέρατος. Τιμώντας αυτή την κοσμοϊστορική επέτειο, υποκλινόμαστε ευλαβικά στα μνημεία αυτών που έπεσαν στον αγώνα.
Στις 9 του Μάη του 1945 η ναζιστική Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων και ουσιαστικά επήλθε το τέλος του φασιστικού άξονα (η Ιαπωνία θα συνθηκολογήσει λίγους μήνες αργότερα). Ήδη από τα τέλη του Απρίλη ο Κόκκινος Στρατός είχε μπει στο Βερολίνο και έδωσε έτσι το τέλος ενός πολυετούς και αιματηρού πολέμου (περίπου 50 εκατομμύρια νεκροί). Η φασιστική μηχανή που αιματοκύλισε τους λαούς είχε πλέον ηττηθεί. Η κόκκινη σημαία καρφωμένη στο Ράιχσταγκ έδειχνε ποιοι ήταν αυτοί που συνεισέφεραν περισσότερο από όλους σ’ αυτή τη νίκη.
Η πρώην Σοβιετική Ένωση, σημερινή Ρωσία, έχασε σχεδόν 27 εκατομμύρια πολίτες της κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας στη Ρωσία, γιορτάζεται κάθε χρόνο η «Μέρα της Νίκης» στη μνήμη της μεγάλης θυσίας αλλά και νίκης.
Στις 22 Ιουνίου 1941 η Γερμανία επιτίθεται εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, το γνωστό «Σχέδιο Μπαρμπαρόσα» ξεκινάει και τα γερμανικά φασιστικά στρατεύματα περνούν τα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης. Μαζί με τους Γερμανούς πολεμούν οι Ιταλοί, οι Ρουμάνοι, οι Φινλανδοί και οι Ούγγροι.
Οι Γερμανοί υπερείχαν σε έμψυχο υλικό και οπλισμό στέλνοντας 190 μεραρχίες, 5,5 εκατομμύρια στρατιώτες, 5.000 αεροπλάνα και 3.500 άρματα μάχης. Οι Σοβιετικοί παρέταξαν λίγο παραπάνω από το μισό του στρατού τους κατά μήκος των συνόρων τους, δηλαδή περίπου 2,5 εκατομμύρια στρατιώτες και αξιωματικούς, ενώ ο υπόλοιπος στρατός ήταν στις περιφέρειες σε απόσταση περίπου 500 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Οι Γερμανοί είχαν την υπεροπλία στον αέρα, ενώ την πρώτη μέρα κατάφεραν να καταστρέψουν 1.200 σοβιετικά αεροπλάνα. Μέχρι τις 25 Ιουνίου οι Γερμανοί μπήκαν έως και 150 χιλιόμετρα μέσα στη Σοβιετική Ένωση. Μέσα σε λίγες ημέρες το Λένινγκραντ κινδύνευε να πέσει.
Οι μάχες ήταν σφοδρές, όμως ο Κόκκινος Στρατός αναγκάστηκε να υποχωρήσει και έτσι αποχώρησε από Λετονία, Λιθουανία, Λευκορωσία, Μολδαβία και έφυγε και από αρκετό μέρος της Ουκρανίας. Οι Γερμανοί είχαν ήδη μπει έως και 600 χιλιόμετρα μέσα στη Σοβιετική Ένωση.
Η εκτίμηση όμως των Γερμανών ότι θα διέλυαν το σύνολο του Κόκκινου Στρατού εφαρμόζοντας τον «κεραυνοβόλο πόλεμο» δεν επετεύχθη και ο ρυθμός της προέλασής τους μειωνόταν μέρα με τη μέρα. Τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου ο Κόκκινος Στρατός κατάφερε πλήγματα στον αντίπαλο.
Το Λένινγκραντ κατάφερε να απελευθερωθεί από τον φασιστικό εναγκαλισμό του γερμανικού στρατού σταματώντας την προέλασή του στις 26 Σεπτεμβρίου, ενώ η ΚΕ ζήτησε στις κατεχόμενες περιοχές να αρχίσει παρτιζάνικος αγώνας, όπως και έγινε.
Παράλληλα, αποφασίστηκε επιστράτευση της εθνικής οικονομίας, αύξηση της παραγωγής κάρβουνου, πετρελαίου κ.λπ., ενώ 10 εκατομμύρια άνθρωποι μετακινήθηκαν στα μετόπισθεν μαζί με 1.523 εργοστάσια, σε απομακρυσμένες περιοχές. Σκοπός που επετεύχθη ήταν η ενίσχυση της βαριάς βιομηχανίας.
Οι Γερμανοί απτόητοι θέτουν σε ενέργεια το σχέδιο «Ταϊφούν», δηλαδή την κατάληψη της Μόσχας. Οι σφοδρές μάχες κράτησαν τον γερμανικό στρατό 100 χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα.
Τον χειμώνα 1941 – 1942 η κατάσταση αντιστρέφεται και ο Κόκκινος Στρατός περνάει στην αντεπίθεση. Τον Δεκέμβριο του 1941 ο Χίτλερ δίνει εντολή ο στρατός του να περάσει σε κατάσταση άμυνας. Από τον Ιανουάριο έως και τον Απρίλιο του 1942 ο Κόκκινος Στρατός κάνει γενική επίθεση.
Η επιτυχία των σοβιετικών στρατευμάτων είχε μεγάλη σημασία στρατιωτική, διεθνή και πολιτική.
Η ήττα του χιτλερικού γερμανικού στρατού στραπατσάρισε την εικόνα του αήττητου στρατού και ξέβαψε το λούστρο του.
Με την πολύ περιεκτική αυτή αφήγηση του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου καταλαβαίνουμε τη σπουδαιότητα του εορτασμού της «Μεγάλης Νίκης» κάθε χρόνο στις 9 Μαΐου στην Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα.
Ως υποσημείωση, και για να καταλάβουμε τη σφοδρότητα του πολέμου, της λύσσας να καταλάβουν πάση θυσία οι Γερμανοί τη Σοβιετική Ένωση αλλά και της γενναιότητας του σοβιετικού λαού, αρκεί να πούμε ότι μόλις σε τρεις μήνες, από τον Σεπτέμβριο έως και το Νοέμβριο του 1941 -στο Λένινγκραντ- οι Γερμανοί έριξαν 70.000 εκρηκτικές και εμπρηστικές βόμβες και βομβαρδίστηκε από πυροβολικό 272 φορές.
Η Ημέρα της Νίκης τιμάται έκτοτε κάθε χρόνο, με την παράδοση να συνεχίζεται και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ από το κράτος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας πραγματοποιούνται παρελάσεις και επιδείξεις, ενώ αντίστοιχες εκδηλώσεις διοργανώνονται και στις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της χώρας, για να τιμηθεί η εθνική εορτή.
Aκολουθήστε μας στο Google News
