Τον περασµένο ∆εκέµβριο, µε 500 ψήφους υπέρ, 105 κατά και 87 αποχές, εγκρίθηκε µια µη νοµοθετική έκθεση, όπου οι ευρωβουλευτές επανέλαβαν ότι η ίση αµοιβή και µεταχείριση αποτελούν προϋπόθεση για τα ίσα δικαιώµατα των γυναικών, την οικονοµική ανεξαρτησία και την επαγγελµατική ολοκλήρωση.
Στη συζήτηση κατά τη διάρκεια της έκθεσης εκφράστηκε η ανησυχία από τους ευρωβουλευτές για το συνεχές µισθολογικό χάσµα µεταξύ των φύλων στην ΕΕ (14%), για το χάσµα στις συντάξεις (29,5%) αλλά και για τις συνθήκες εργασίας των γυναικών. Καλούν τα κράτη – µέλη να λάβουν πρακτικά µέτρα για να διασφαλιστεί η ίση πρόσβαση στην αγορά εργασίας για τις γυναίκες, καθώς και για ίσες αµοιβές και εργασιακά δικαιώµατα. Σχολιάστηκε επίσης ότι για να ενισχυθεί αυτή η προσπάθεια, οι επιχειρήσεις, για παράδειγµα, θα πρέπει να τιµωρούνται στις περιπτώσεις που δεν συµµορφώνονται µε τη νοµοθεσία.
Οι ευρωβουλευτές χαιρέτισαν την πρόταση της Επιτροπής για δεσµευτικά µέτρα διαφάνειας, αλλά τονίζουν ότι η διαφάνεια αµοιβών δεν είναι αρκετή για την αντιµετώπιση βαθύτερων ανισοτήτων µεταξύ των δύο φύλων. Για να διασφαλισθεί ότι όλοι, ανεξαιρέτως φύλου, έχουν το δικαίωµα να εργάζονται και να ισορροπούν την εργασιακή και ιδιωτική τους ζωή, οι ευρωβουλευτές καλούν τα κράτη-µέλη να ενισχύσουν τα µητρικά και πατρικά δικαιώµατα, βελτιώνοντας την παροχή περιόδων µητρικής και πατρικής άδειας, πλήρως αµειβόµενης. Επίσης ζητούν ευέλικτες ώρες εργασίας και ρυθµίσεις µετά την άδεια µητρότητας, πατρότητας και γονικής άδειας, καθώς και επένδυση σε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες παιδικής φροντίδας.
Οι ευρωβουλευτές σχολίασαν ότι µε την πανδηµία και τα lockdowns έχει σηµειωθεί αύξηση στη βία κατά των γυναικών και καλούν για ακόµη µια φορά τα κράτη-µέλη να λάβουν µέτρα για να διασφαλιστεί ότι οι δράστες θα αναγνωρίζονται και θα εντοπίζονται από την αστυνοµία. Τόνισαν, ακόµα, την ανάγκη για προγράµµατα προστασίας των θυµάτων ενδοοικογενειακής βίας και για µέτρα βελτίωσης της πρόσβασης σε καταφύγια και πρόσβασης στη δικαιοσύνη. Ένας τρόπος αντιµετώπισης της έµφυλης βίας είναι µια ολοκληρωµένη νοµοθεσία από την Ε.Ε. και γι’ αυτό οι ευρωβουλευτές καλούν κράτη-µέλη όπως τη Βουλγαρία, την Τσεχία, την Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Λιθουανία και τη Σλοβακία να επικυρώσουν τη Σύµβαση της Κωνσταντινούπολης.
Η έκθεση επαναλαµβάνει πως τόσο η πρόσβαση στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία όσο και το δικαίωµα της γυναίκας να αποφασίζει για το σώµα της είναι θεµελιώδες δικαίωµα, που δεν µπορεί µε κανέναν τρόπο να αποδυναµωθεί ή να αποσυρθεί και ότι τέτοιου είδους παραβιάσεις συνιστούν µια µορφή βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Οι ευρωβουλευτές καλούν την Επιτροπή και τα κράτη-µέλη να εντείνουν την υποστήριξή τους προς όλους όσοι εργάζονται για την προώθηση του SRHR (Σεξουαλική και Αναπαραγωγική Υγεία και ∆ικαιώµατα).
Οι ανισότητες είναι συνδεδεµένες µε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε.
Η εισηγήτρια της έκθεσης, ευρωβουλευτής της Αριστεράς, Sandra Pereira, ανέλυσε τις πολιτικές της ΕΕ µεταξύ 2018 και 2020 και κατέληξε ότι «τα κράτη-µέλη και η ΕΕ αποτυγχάνουν συνεχώς στην ευθύνη τους για εκπλήρωση, σεβασµό και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωµάτων των γυναικών». Σηµειώνεται ότι, σύµφωνα µε το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, η ΕΕ απέχει τουλάχιστον 60 χρόνια από την επίτευξη πλήρους Ισότητας.
Στη δήλωσή της η ευρωβουλευτής τόνισε την ανάγκη για µια νοµοθεσία η οποία θα επιτρέπει την καταπολέµηση των διακρίσεων και θα προωθεί περαιτέρω τα δικαιώµατα των γυναικών. Πρόσθεσε επίσης ότι «δεν αποσυνδέουµε τις υπάρχουσες ανισότητες από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει η ΕΕ, οι οποίες έχουν προκαλέσει αυξηµένη ανεργία, απορρύθµιση της αγοράς εργασίας και των ωρών εργασίας, αυξηµένη επισφάλεια και χαµηλούς µισθούς, που επηρεάζουν ιδιαίτερα τις γυναίκες. Οµοίως, οι περικοπές στις δηµόσιες υπηρεσίες έχουν επιδεινώσει τις πολλαπλές διακρίσεις που αντιµετωπίζουν οι γυναίκες».
Η ευρωβουλευτής πρόσθεσε επίσης ότι «δεν αρκεί να υπερασπιστούµε τη συµφιλίωση της προσωπικής, οικογενειακής και επαγγελµατικής ζωής εάν δεν εκπληρώνονται τα εργασιακά δικαιώµατα, εάν οι ώρες εργασίας απορρυθµίζονται πλήρως και εάν οι µισθοί δεν επαρκούν. ∆εν αρκεί η υπεράσπιση του δικαιώµατος στην υγεία και στα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώµατα, εάν δεν υπάρχουν υψηλής ποιότητας, δωρεάν δηµόσιες υπηρεσίες που παρέχουν αυτή τη φροντίδα. ∆εν αρκεί η υπεράσπιση της ολοκληρωµένης εκπαίδευσης, ικανής να καταπολεµήσει τα στερεότυπα, αν τα δηµόσια σχολεία δεν έχουν τις προϋποθέσεις για µια τέτοια ευθύνη. ∆εν αρκεί η υπεράσπιση της καταπολέµησης της βίας κατά των γυναικών εάν δεν υπάρχουν άµεσες κοινωνικές απαντήσεις που θα επιτρέπουν στις γυναίκες να απελευθερωθούν από την καταπίεση που υφίστανται. Η υπεράσπιση των ίσων ευκαιριών και της ίσης πρόσβασης σε µια καριέρα δεν αρκεί εάν δεν υπάρχουν δηµόσια δίκτυα υποδοµής για υποστήριξη της παιδικής µέριµνας, της φροντίδας ηλικιωµένων, της βοήθειας αναπηρίας».
Η Κύπρος µακριά από τον ευρωπαϊκό µέσο όρο έµφυλης ισότητας
Η γυναίκα στην κυπριακή κοινωνία βρίσκεται ακόµη και σήµερα σε δυσµενή θέση. To γεγονός αυτό αντανακλάται στον Δείκτη Ισότητας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ισότητας των Φύλων (EIGE, 2021), όπου η χώρα µας συγκεντρώνει ποσοστό 57% σε σύγκριση µε τον µέσο όρο των κρατών-µελών της Ευρώπης (68%), καταλαµβάνοντας έτσι την 7η θέση από το τέλος.
Σύµφωνα µε τον εν λόγω δείκτη, παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο µορφωµένες από τους άντρες (ποσοστό 39% των γυναικών κατέχουν πανεπιστηµιακό πτυχίο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό αντρών είναι 31%), οι γυναίκες συνεχίζουν να αµείβονται χαµηλότερα, µε τις µέσες µηνιαίες απολαβές των γυναικών στην Κύπρο να ανέρχονται στα 1.941 ευρώ σε σύγκριση µε 2.303 ευρώ που είναι οι αντίστοιχες απολαβές των αντρών. Σύµφωνα µε τη Eurostat (2019), το χάσµα αµοιβών στην Κύπρο ανέρχεται στο 10,4%, ενώ το χάσµα συντάξεων στο 39%. Μάλιστα, 15% των γυναικών βρίσκονται υπό τον κίνδυνο της φτώχειας.
Ταυτόχρονα, οι δείκτες του EIGE καταδεικνύουν πως οι γυναίκες στην Κύπρο παραµένουν στη σφαίρα της ιδιωτικής ζωής, όπως ορίζουν οι έµφυλοι ρόλοι και τα στερεότυπα, καθώς στον δείκτη του 2021 καταγράφεται ότι 81% των γυναικών αναλαµβάνουν το µαγείρεµα και τη φροντίδα του σπιτιού, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των αντρών ανέρχεται µόλις στο 27%. Το γεγονός αυτό έχει ως συνεπακόλουθο τη µειωµένη συµµετοχή των γυναικών στη δηµόσια και πολιτική ζωή, µε τις γυναίκες να αποτελούν σήµερα µόλις το 1/4 των υπουργών της κυβέρνησης και µόλις το 1/5 των µελών της Βουλής.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η έµφυλη βία, η οποία λαµβάνει τα τελευταία χρόνια µεγαλύτερες διαστάσεις. Η δε πανδηµία έχει οξύνει τις συνθήκες, µε τους αριθµούς των καταγγελιών να ανεβαίνουν κατακόρυφα. Σύµφωνα µε την Αστυνοµία, τα περιστατικά καταγράφουν αύξηση 30%, ενώ ο Σύνδεσµος για την Πρόληψη και Αντιµετώπιση της Βίας στην Οικογένεια κατέγραψε για το 2020 5.446 κλήσεις από θύµατα έµφυλης βίας. H σεξουαλική παρενόχληση γυναικών είναι ένα ζήτηµα που απασχόλησε την επικαιρότητα το τελευταίο διάστηµα, ενώ οι γυναικοκτονίες φαίνεται να είναι ένα υπαρκτό κοινωνικό πρόβληµα, µε τα θύµατα να ανέρχονται στα 29 τα τελευταία 19 χρόνια.
Η ισότητα, η ισοτιµία και η καταπολέµηση των διακρίσεων σε βάρος των γυναικών δεν επιτυγχάνεται µόνο µέσα από ένα θεσµικό πλαίσιο, καθώς χρειάζονται πολικές και πρακτική εφαρµογή της νοµοθεσίας. Ως Γυναικείο Κίνηµα ΠΟΓΟ θα συνεχίσουµε να αγωνιζόµαστε για τη διεύρυνση των κατακτήσεων των γυναικών µέχρι την επίτευξη της πλήρους και ουσιαστικής ισότητας και ισοτιµίας των δύο φύλων, καθώς και την εξάλειψη κάθε µορφής έµφυλης βίας.
Aκολουθήστε μας στο Google News
