Α.Καυκαλίας: Οι πολιτικές της Κυβέρνησης αποτυγχάνουν να υπερασπιστούν την κοινωνία

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, οι αρνητικές επιπτώσεις που κατέχει η Κύπρος στην ενεργειακή φτώχεια, ο μεγάλος αριθμός πολιτών που αντιμετωπίζουν σοβαρές υλικές στερήσεις, τα αδιέξοδα που πνίγουν τη νέα γενιά, η αξιοπρέπεια της τρίτης ηλικίας που δοκιμάζεται, η δυσλειτουργία του συστήματος που ταλαιπωρεί τις ευάλωτες ομάδες, τα κενά και οι παραλείψεις στην εφαρμογή της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, είναι οι σκληρές πραγματικότητες που δυστυχώς αποδεικνύουν ότι οι πολιτικές της Κυβέρνησης αποτυγχάνουν να υπερασπιστούν την κοινωνία. Προέκταση αυτών των πολιτικών είναι και οι προϋπολογισμοί, οι οποίοι προφανώς δεν δίνουν λύσεις και δεν είναι ικανοί να ανατρέψουν τα αρνητικά δεδομένα και να απορροφήσουν την πίεση που δέχεται η κοινωνία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Οι συνθήκες στην οικονομία και στην κοινωνία ασφαλώς και κουβαλούν τις επιπτώσεις από την πανδημία και την οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων, ωστόσο φέρουν την ίδια στιγμή την σφραγίδα των νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών πολιτικών που οδήγησαν σε μια βίαιη ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου, υποβαθμίζοντας το βιοτικό επίπεδο των πολλών, σε αντίθεση με τους λίγους και προνομιούχους, οι οποίοι αύξησαν τα κέρδη και τα εισοδήματα τους.

Αναφορικά με την ακρίβεια, οι δραματικές αυξήσεις που καταγράφονται έχουν μειώσει σημαντικά την αγοραστική αξία των μισθών. Είναι γεγονός ότι ο πληθωρισμός επηρεάζεται και από εξωγενείς παράγοντες, εντούτοις στο εσωτερικό χρειάζονται αλλαγές διαρθρωτικού χαρακτήρα και άμεσα μέτρα στήριξης του εισοδήματος των εργαζομένων, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.

Προς αυτή την κατεύθυνση, ως μηχανισμός αποκατάστασης της αγοραστικής αξίας των μισθών, είναι καθοριστικής σημασίας πολιτική απόφαση η πλήρης επαναφορά της ΑΤΑ και η επέκτασή της, ώστε να καλύπτονται όλοι οι εργαζόμενοι.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι επιτακτική ανάγκη η υιοθέτηση θεσμικών και νομοθετικών μέτρων για στήριξη της θέσης των εργαζομένων. Kυρίαρχη προτεραιότητα αποτελεί η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων, οι οποίες καθορίζουν τον κατώτατο μισθό και τα υπόλοιπα ωφελήματα των εργαζομένων.

Ζητούμενο να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση, η οποία να καθιστά υποχρεωτική την τήρηση των συλλογικών συμβάσεων από τους εργοδότες. Ταυτόχρονα, επιβάλλεται η νομοθετική κατοχύρωση ενός ελάχιστου πλαισίου εργασιακών δικαιωμάτων για εκείνους τους εργαζόμενους, των οποίων οι όροι εργοδότησης δεν καλύπτονται από συλλογική σύμβαση.

Στο κεφαλαιώδες ζήτημα της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, ως ΑΚΕΛ, έχουμε καταθέσει προτάσεις για νομοθετική ρύθμιση της υποχρέωσης των εργοδοτών να εφαρμόζουν τη συμφωνημένη συλλογική σύμβαση του κλάδου τους, καθώς και για καθορισμό των χαρακτηριστικών της μισθωτής απασχόλησης, με στόχο να αναχαιτιστεί η απόκρυψη της πραγματικής σχέσης εργοδότη-εργοδοτούμενου. Η απόκρυψη της πραγματικής σχέσης εργοδότη-εργοδοτούμένου αποτελεί έκδηλα αντιεργατική πρακτική, η οποία αποστερεί από τους εργαζόμενους την προστασία και τα ωφελήματα που απορρέουν από την ιδιότητα του εργοδοτουμένου.

Αυτή η κυβέρνηση μεθοδικά και εργολαβικά αντικαθιστά τη μόνιμη και σταθερή εργασία με την αγορά υπηρεσιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η μετατροπή -από την ίδια την κυβέρνηση- χιλιάδων εκπαιδευτικών εργαζομένων στα προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας, από μισθωτούς εργαζόμενους σε αυτοεργοδοτούμενους.

Και ενώ ένα σημαντικό μέρος των διαδικασιών της δημόσιας υπηρεσίας γίνεται πλέον είτε με αγορά υπηρεσιών, είτε με ανάθεση στον ιδιωτικό τομέα, η απασχόληση στη δημόσια υπηρεσία συνεχίζει να αυξάνεται, παρά τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης για σταδιακή μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.

Να μην ξεχνάμε και την ψήφιση του νόμου για την κινητικότητα των υπαλλήλων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, με στόχο την πιο αποτελεσματική και αποδοτική λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας. Στην πράξη, όμως, η συγκεκριμένη νομοθεσία εξελίσσεται σε όχημα ρουσφετιού, βολέματος, ημετεροκρατίας, ακόμη και ως γέφυρα για πολιτικούς διορισμούς σε Υπουργεία και στο Προεδρικό. Σχετική επιστολή για να ελεγχθεί η νομιμότητα αυτών των αποσπάσεων, έχουμε ήδη αποστείλει στον Γενικό Εκλεκτή.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η πανδημία έχει κινήσει γρηγορότερα τις διαδικασίες που ήδη είχαν δρομολογηθεί για ένταξη της τηλεργασίας, ως μια ευέλικτη μορφή απασχόλησης.

Είναι γεγονός πως αποτελεί μια νέα πρόκληση για τις εργασιακές σχέσεις, εισάγοντας νέα δεδομένα και θέτοντας νέες υποχρεώσεις μεταξύ εργοδοτών-εργαζομένων. Εάν αφεθεί χωρίς πλαίσιο, από χρήσιμο εργαλείο με θετικό αντίκτυπο στους εργαζόμενους και στις συνθήκες εργασίας, μπορεί να εξελιχτεί σε ακόμα μια μέθοδο απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων.

Ως εκ τούτου, καλούμε την εκτελεστική εξουσία και το αρμόδιο Υπουργείο να επεξεργαστούν και να καταθέσουν νομοσχέδιο, το οποίο να διασφαλίζει ότι η τηλεργασία δεν επηρεάζει δυσμενώς τις συνθήκες απασχόλησης των εργαζομένων. Μεταξύ άλλων, να περιλαμβάνει ρυθμίσεις οι οποίες να θεσμοθετούν το δικαίωμα των εργαζομένων να αποσυνδέονται από την εργασία με τη λήξη του χρόνου εργασίας, να διασφαλίζει δίκαιη αμοιβή, οριοθέτηση του χρόνου εργασίας, ισορροπία μεταξύ ιδιωτικής και επαγγελματικής ζωής, σωματική και ψυχική υγεία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η οικονομική πολιτική που ακολουθεί εδώ και χρόνια η κυβέρνηση στρέφεται σε βάρος των εργαζομένων και δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες της κοινωνίας και της βιώσιμης ανάπτυξης.

Οι κυβερνώντες ικανοποίησαν τις αξιώσεις της εργοδοσίας και των ασφαλιστικών εταιρειών για τα Ταμεία Προνοίας, αφαιρώντας την πρόνοια για υποχρεωτική καταβολή ταμείου προνοίας εκεί και όπου λειτουργεί. Επέβαλαν την κατάργηση της αργίας της Κυριακής για χιλιάδες εργαζόμενους στο λιανικό εμπόριο, γεγονός που επέφερε καίριο πλήγμα σε εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Η ρύθμιση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων στο λιανικό εμπόριο συνεχίζει να είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Αποκαλυπτική σε ότι αφορά στις προθέσεις της κυβέρνησης επί του συγκεκριμένου ζητήματος ήταν η Υπουργός Εργασίας, η οποία κατά τη συζήτηση των προϋπολογισμών του Υπουργείου Εργασίας, απαντώντας σε σχετική ερώτηση είπε χαρακτηριστικά: «δεν έχω σκοπό να κάνω κάτι στο θέμα των ωραρίων, άλλαξε μεν η νομοθεσία για τα διατάγματα, δεν άλλαξε όμως η πολιτική θέση».

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση επαίρεται για τη μείωση της ανεργίας. Είναι αλήθεια ότι ο σχετικός δείκτης καταγράφει μείωση του ποσοστού ανεργίας. Ωστόσο, η πραγματικότητα για την ανεργία είναι πολύ διαφορετική, γιατί στις στατιστικές δεν προσμετρούνται οι χιλιάδες που αναγκάζονται να εργάζονται με μερική απασχόληση, επειδή δεν βρίσκουν πλήρη και σταθερή θέση εργασίας. Δεν προσμετράται η ετεροαπασχόληση, ούτε η απασχόληση με το κομμάτι ή με άλλες «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης. Δεν προσμετρούνται οι νέοι επιστήμονες της Κύπρου που εργάζονται στο εξωτερικό. Δεν συνυπολογίζεται η τεράστια υποχώρηση των μισθών και των όρων απασχόλησης για όσους εργάζονται.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι την ώρα που μιλούμε για αύξηση της απασχόλησης, αυτή έγινε με χειρότερους όρους εργασίας. Συνακόλουθα, ένα μέρος των εργαζομένων βρίσκονται στο όριο της φτώχειας, δημιουργώντας μια καινούργια κατηγορία εργαζόμενων-φτωχών.

Ιδιαίτερα ανησυχητικό το ποσοστό των νέων που δεν συμμετέχουν ούτε στην απασχόληση, ούτε στην εκπαίδευση, ούτε σε προγράμματα κατάρτισης. Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, τα οποία ανακοινώθηκαν πρόσφατα, το 3^Ο τρίμηνο του 2021, 28 χιλιάδες νέοι κάτω των 29 ετών βρίσκονται σε πλήρη αδράνεια. Το ποσοστό εκτοξεύθηκε στο 16.9%, σε σύγκριση με 14.3% το προηγούμενο τρίμηνο. Τα στοιχεία αυτά αποτυπώνουν μια απογοητευτική κατάσταση, την οποία πρέπει να ανατρέψουμε.

Την ίδια στιγμή, μας προβληματίζει η αποδυνάμωση της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης, γεγονός το οποίο επισημαίνεται και σε εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Κάθε χρόνο περιλαμβάνονται κονδύλια, μέσω της ΕΠΣΑ, για ενίσχυση- βελτίωση του τρόπου λειτουργίας της Υπηρεσίας. Στην πράξη, ωστόσο, βλέπουμε γραφεία να υπολειτουργούν ή ακόμη και να κλείνουν.

Ενίσχυση χρειάζεται και το Κέντρο Παραγωγικότητας, το οποίο συνεχίζει να έχει υποβαθμισμένο ρόλο, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται και από τα μειωμένα κονδύλια που περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό και αφορούν στην Επαγγελματική Κατάρτιση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Με την πανδημία του κορονοϊού εκφράζονται φόβοι για περαιτέρω υποβάθμιση των μέτρων προστασίας και συνακόλουθα αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Ταυτόχρονα, μελέτες ευρωπαϊκών φορέων επιβεβαιώνουν ότι η πιθανότητα εργατικών ατυχημάτων είναι αυξημένη για τους εργαζόμενους με ευέλικτες μορφές απασχόλησης.

Το Τμήμα Επιθεώρησης Εργασίας χρειάζεται να στελεχωθεί κατάλληλα, ώστε να μπορεί να εκτελεί τον εποπτικό του ρόλο. Παράλληλα, θα πρέπει να προωθηθεί άμεσα η εισαγωγή της υποχρεωτικής κατάρτισης των νεοεισερχόμενων στην εργασία για θέματα Ασφάλειας και Υγείας, καθώς και της υποχρεωτικής κατάρτισης των εργαζομένων σε θέματα Ασφάλειας και Υγείας, οι οποίοι απασχολούνται σε τομείς υψηλού κινδύνου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Ουδείς αρνείται ότι μπορεί να συμβάλει στην οικονομία, ως ένα συμπληρωματικό εργαλείο για τη χρηματοδότηση έργων. Ούτε να ακυρώσει την προοπτική που δημιουργείται για θετική επίδραση στο ΑΕΠ της χώρας, με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ωστόσο, η τελική συμβολή στην οικονομία δεν θα κριθεί από τον σχεδιασμό, αλλά από την ικανότητα της κυβέρνησης να υλοποιήσει τα έργα.

Την ίδια ώρα, υπογραμμίζουμε ότι από το Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας απουσιάζουν δράσεις για την αντιμετώπιση των εισοδηματικών ανισοτήτων και της φτώχειας, προτάσεις για την φορολογία του πλούτου και πάταξη της διαφθοράς, προτάσεις για ολοκληρωμένη στεγαστική πολιτική, μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση των εργασιακών σχέσεων και ιδιαίτερα προτάσεις που αφορούν στον κατώτατο μισθό και τις συλλογικές συμβάσεις, καθώς και εισηγήσεις για την επάρκεια των συντάξεων και ειδικότερα την κατάργηση του 12%.

Επίσης, καταθέτουμε την έντονη διαφωνία μας με την πρόθεση της κυβέρνησης να παραδώσει την επέκταση της προδημοτικής εκπαίδευσης στον ιδιωτικό τομέα, υποσκάπτοντας με αυτό τον τρόπο το δημόσιο σχολείο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος είναι μια πρόκληση για την πολιτεία, μια αναγκαιότητα για την κοινωνία. Επιβάλλεται μια ολοκληρωμένη σφαιρική μελέτη για τις συντάξεις και αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων που προκύπτουν, διασφαλίζοντας σε κάθε περίπτωση τη βιωσιμότητα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Ξεκάθαρα δηλώνουμε ότι η επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Σε αυτό το πλαίσιο, η κατάργηση του άδικου και ισοπεδωτικού πέναλτι του 12% που επιβάλλεται σε όσους συνταξιοδοτηθούν στο 63^ο έτος της ηλικίας τους, είναι δικαιολογημένο αίτημα. Η κατάργηση του 12% θα συμβάλει στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των συνταξιούχων, στην ενθάρρυνση της πρόωρης αφυπηρέτησης, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στη μείωση της ανεργίας και της φτώχειας.

Απαράδεκτη είναι και η πολιτική της κυβέρνησης να αποστερεί το ανεργιακό επίδομα και το επίδομα ασθενείας σε όσους θεμελιώνουν δικαίωμα σε σύνταξη, αλλά δεν επιλέγουν να συνταξιοδοτηθούν στο 63^ο έτος της ηλικίας τους και είχαν την ατυχία να απολυθούν από την εργασία τους ή να ασθενήσουν.

Ανάγκη να εκσυγχρονιστεί η νομοθεσία και σε ότι αφορά τη Σύνταξη Ανικανότητας.  Άτομα ανίκανα για εργασία δεν μπορούν να καταστούν δικαιούχοι της Σύνταξης, ένεκα του ότι τα τελευταία 2 χρόνια (λόγω και ασθένειας) δεν εργάζονταν και έτσι δεν έχουν τις απαιτούμενες ασφαλιστέες εισφορές. Σχετική πρόταση νόμου του ΑΚΕΛ που καθορίζει ότι δικαιούχοι σε σύνταξη ανικανότητας είναι όσοι έχουν τουλάχιστον 15 χρόνια εισφορές στο Ταμείο, ψηφίστηκε από τη Βουλή, αλλά έγινε αναφορά στο Ανώτατο από τον ΠτΔ.

Αναφορικά με τη σύνταξη χηρείας ανδρών, επαναλαμβάνουμε τη θέση μας ότι ο νόμος, ως έχει ψηφιστεί, συνιστά διάκριση μεταξύ των χήρων ανδρών. Είναι γι΄ αυτό που πολλοί χήροι άνδρες έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη. Πρόκληση συνιστά και η επιλογή της Κυβέρνησης να μην απαντά σε αιτήσεις που αφορούν περιπτώσεις πριν από το 2018.

Ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ασφαλισμένοι στο ΤΚΑ, είναι οι μεγάλες καθυστερήσεις που σημειώνονται στην καταβολή των επιδομάτων του ταμείου όπως ασθενείας, ανεργίας, μητρότητας, αναπηρίας, καθώς και των συντάξεων, θεσμοθετημένης, κοινωνικής και ανικανότητας.

Είναι αδιανόητο οι άνεργοι, όσοι ασθενούν, οι συνταξιούχοι, οι ασφαλισμένοι στο ΤΚΑ, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι μισθοσυντήρητα άτομα, να αναμένουν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να τους καταβληθεί το επίδομα ή η σύνταξη που δικαιούνται.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Νευραλγικός τομέας, με καθοριστική συμβολή στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής, είναι οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Και εδώ υπάρχει πρόβλημα! Μας το υποδεικνύει πρώτα και κύρια η κοινωνία, το φωνάζουν οι λειτουργοί της υπηρεσίας, το καταγγέλλουμε εδώ και χρόνια και εμείς. Οι κυβερνώντες για 9 χρόνια έμειναν στα συνθήματα. Συνθήματα για εκσυγχρονισμό και αναδιοργάνωση των ΥΚΕ. Στην πράξη, όμως, τίποτε! Το γεγονός και μόνο ότι μετά από 9 χρόνια διακυβέρνησης προβάλλουν ως τη λύση του προβλήματος την ίδρυση του Υφυπουργείου Πρόνοιας και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, είναι ενδεικτικό της αδυναμίας τους να αντιμετωπίσουν τα υπαρκτά κοινωνικά ελλείμματα.

Η χώρα μας χρειάζεται άμεσα επανασχεδιασμό της κοινωνικής πολιτικής, ώστε να δημιουργηθεί ένα πραγματικό κράτος πρόνοιας, να λειτουργήσουν δομές παιδικής προστασίας και μακροχρόνιας φροντίδας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία, με τη συμβολή και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ζητούμε τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας για τις στέγες ηλικιωμένων, ώστε να αλλάξει η υφιστάμενη κατάσταση που φέρνει ανάπηρα άτομα και ηλικιωμένους να μοιράζονται σήμερα την ίδια στέγη.

Ζητούμε την προώθηση των νομοθεσιών περί Παίδων και περί Υιοθεσίας, περί Κοινοτικής Φροντίδας Ψυχικής Υγείας και περί Κέντρων Αποθεραπείας και Αποκατάστασης.  Ζητούμε την εφαρμογή σχεδίου επιδότησης του κόστους φροντίδας παιδιών και βρεφών για οικογένειες με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, την αναγνώριση των τρίτεκνων οικογενειών ως πολυτέκνων, τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας για τα επιδόματα τέκνου και μονογονιού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο τόπος χρειάζεται μια νέα κοινωνική πολιτική, η οποία να δημιουργεί πραγματικό δίκτυ προστασίας των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού. Ένα πραγματικά κοινωνικό κράτος, του οποίου οι πολιτικές να μην περιορίζονται μόνο στην αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας.

Έχουν παρέλθει 7 χρόνια από την εφαρμογή της νομοθεσίας περί Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και Κοινωνικών Παροχών και τα προβλήματα διογκώνονται.

Οι τεράστιες καθυστερήσεις, η προβληματική διαδικασία που ακολουθείται στην εξέταση των αιτήσεων και η δυσκολία επικοινωνίας των αιτητών με την αρμόδια υπηρεσία, είναι η «κανονικότητα» που συνοδεύει κάθε αίτηση. Τονίζουμε, για ακόμα μια φορά, πως καμία δικαιολογία χωρεί, οι ομάδες του πληθυσμού που έχουν ανάγκη την άμεση στήριξη του κράτους, να λαμβάνουν βοήθεια μετά από ένα χρόνο!

Εξίσου σοβαρό πρόβλημα είναι και η συμπερίληψη συγκεκριμένων επιδομάτων και χορηγιών, όπως η φοιτητική χορηγία και η επιδότηση από τον ΚΟΑΠ, στα ετήσια εισοδήματα του νοικοκυριού για σκοπούς επιδόματος χαμηλοσυνταξιούχου. Επιπλέον, τονίζουμε την ανάγκη αναπροσαρμογής του ύψους του μηνιαίου ΕΕΕ, με βάση την αύξηση του πληθωρισμού, καθώς και την ανάγκη επανεξέτασης του καλαθιού αξιοπρεπούς διαβίωσης, το οποίο καθορίζει το ύψος του ΕΕΕ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Στο σημείο αυτό, μια ξεχωριστή αναφορά για τα Άτομα με Αναπηρίες. Βασική διαπίστωση ότι υπάρχουν σοβαρά κενά και ελλείμματα στις πολιτικές στήριξης των ΑμεΑ και ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση, η οποία πρέπει να διανυθεί για να πλησιάσουμε τις απαιτήσεις της Σύμβασης του ΟΗΕ.

Οι καταληκτικές παρατηρήσεις και συστάσεις της Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κύπρο, των οποίων η υλοποίηση εκκρεμεί από το 2017, αφορούν σωρεία σημαντικών ζητημάτων, όπως η βελτίωση υπηρεσιών έγκαιρης παρέμβασης για παιδιά με αναπηρίες, η ισότιμη πρόσβαση για όλα τα παιδιά στην εκπαίδευση, η δια βίου μάθηση, η εξασφάλιση δικαιώματος ανεξάρτητης διαβίωσης, η εργασιακή αποκατάσταση και απασχόληση και η πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Επιτακτική είναι και η ανάγκη για δημιουργία ξεχωριστής νομοθεσίας για τα ΑμεΑ. Δέσμευση της Κυβέρνησης, η οποία εκκρεμεί από το 2014.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Κλείνοντας την ομιλία μου θέλω να σημειώσω το εξής:

Το μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας του τόπου έχει διευρύνει τις ανισότητες σε ό,τι αφορά την κατανομή του παραγόμενου εθνικού εισοδήματος. Η αναλογία κέρδος-μισθοί έχει διευρυνθεί αρνητικά για τους μισθούς και τους εργαζόμενους.

Είναι φανερό ότι οι συνέπειες της κρίσης φορτώνονται ανισομερώς, σε βάρος των εργαζομένων και των ευπαθών ομάδων. Και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει. Να υιοθετηθεί ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο να κατανέμει τους καρπούς της παραγωγής και της ανάπτυξης δικαιότερα, διασφαλίζοντας την κοινωνική συνοχή.

Σας ευχαριστώ!»