Α. Κυπριανού: Στο πρόσωπο των μεταλλωρύχων, τιμούμε την Ιστορία μας

“Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Αναστασιάδης πρόσφατα επιχειρώντας να φορτώσει τις ιδεοληψίες, την ανικανότητα και τους χειρισμούς της δικής του Κυβέρνησης σε άλλους, έψεξε το συνδικαλισμό”, ανέφερε μεταξύ άλλων ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού στην Εκδήλωση για τα 70 χρόνια από τους αγώνες των Μεταλλωρύχων το 1948

Αυτούσια η ομιλία

 

Παρασκευή 1η Ιουνίου 2018 και ώρα 20:00, Αμφιθέατρο «Κωστής Δαμιανού» Μιτσερό
 
Αύξηση 8 γρόσια σε χίλιους εργάτες και 12 έως 16 γρόσια σε 150 τεχνίτες. Πληρωμένη υπερωρία σε όλους τους εργάτες και απαλλαγή των εργατών από χρέωση για την αξία των εργαλείων. Τα τρία αυτά αιτήματα κατακτήθηκαν μετά από ένα πολυήμερο, συνεπή και αιματηρό αγώνα. Οι μεταλλωρύχοι ύψωσαν ανάστημα με την καθοδήγηση της Συντεχνίας τους, έχοντας στο πλευρό τους το ΑΚΕΛ, τα Λαϊκά Δημοτικά Συμβούλια, τις Λαϊκές Οργανώσεις και τη φτωχολογιά που τους στήριζε από το υστέρημα της.

Τέσσερις μήνες και τέσσερις μέρες οι μεταλλωρύχοι αγωνίζονταν για τα αυτονόητα. Απέναντι τους δεν είχαν απλώς τη στυγνή εργοδοσία. Απέναντι τους είχαν την ηγεσία της Εκκλησίας και τη ΣΕΚ.

Απέναντι τους είχαν τον αντικομουνισμό που είχε σκοπό να μην επιτρέψει σε κανένα να σηκώσει κεφάλι. «Η χώρα μου ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια για να πολεμήσει τον κομμουνισμό σε όλο τον κόσμο. Δεν θα σκεφθεί αν θα ξοδέψει και μερικές χιλιάδες λίρες για τον ίδιο σκοπό στην Κύπρο», δήλωνε ο γενικός διευθυντής της Εταιρείας, ο κ. Χέντριξ. «Καλύτερα 12 ώρες γαλάζιες, παρά 8 ώρες κόκκινες», δήλωναν τα στελέχη της δεξιάς και οι απεργοσπάστες.

Αυτή η μικρή ιστορική υπενθύμιση κλείνει σήμερα το μάτι με ειρωνεία στον κ. Αναστασιάδη και τις δηλώσεις του περί «συνδικαλιστικών φέουδων». Τότε η δεξιά συνασπιζόταν με την εργοδοσία, τη ξένη και ντόπια οικονομική ολιγαρχία και κατηγορούσε τις συντεχνίες ότι απειλούν το έθνος και την οικονομία του τόπου. Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο κ. Αναστασιάδης πρόσφατα επιχειρώντας να φορτώσει τις ιδεοληψίες, την ανικανότητα και τους χειρισμούς της δικής του Κυβέρνησης σε άλλους, έψεξε το συνδικαλισμό. Θα αναφερθώ μόνο ως παράδειγμα στα της υγείας. Άφησαν το 70% του πληθυσμού να εξυπηρετείται μόνο από 791 γιατρούς, ενώ το 30% έχει στη διάθεση του 2,500 γιατρούς. Χρηματοδοτούν την υγεία με μόλις 2,2% του ΑΕΠ που είναι το χαμηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντί να απαντήσουν σε αυτά, στους αριθμούς που τους διαψεύδουν, στην πραγματικότητα που ζουν καθημερινά χιλιάδες πολίτες, ψέγουν τον συνδικαλισμό. Είναι πολύ λυπηρό που σε αυτές τις προσβλητικότατες αναφορές του Προέδρου της Δημοκρατίες αντέδρασε μόνο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα του τόπου, η ΠΕΟ.

Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του καθενός. Ο κ. Αναστασιάδης και ο Συναγερμός έψεγαν όλη την περασμένη πενταετία τον Χριστόφια και το ΑΚΕΛ, τις δήθεν «ιδεοληψίες» της Αριστεράς για το πασχαλινό επίδομα των συνταξιούχων, τα κόμιστρα των μαθητών για να πηγαίνουν στο σχολείο για το ρόλο του κράτους στην παιδεία, την υγεία και την κοινωνική πολιτική. Στην πενταετία που μόλις ξεκίνησε δεν τους είναι τόσο εύκολο να εξακολουθήσουν να επιτίθενται στον Χριστόφια και στο ΑΚΕΛ. Τόλμησε πρόσφατα να ψελλίσει κάτι ο κ. Αναστασιάδης για τα θέματα του Συνεργατισμού όμως του υπενθυμίσαμε ότι η Κυβέρνηση του ανέλαβε πλήρως την ευθύνη του Συνεργατισμού πριν από πέντε ολόκληρα χρόνια. Συνεπώς, δεν πρέπει παρά να κοιτάξει στον καθρέφτη όταν αναζητεί τους ένοχους για την κατάληξη του Συνεργατισμού. Εξάλλου διαχρονικά η Αριστερά δεν είχε ούτε και ένα δικό της στέλεχος στην ηγεσία του Συνεργατισμού˙ οφείλουμε να το θυμίσουμε και αυτό τον κ. Αναστασιάδη.
Σιγά-σιγά αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του καθενός. Οι πολιτικές της Κυβέρνησης Αναστασιάδη- Συναγερμού έχουν συνθλίψει κατακτήσεις και κεκτημένα που κερδήθηκαν με αίμα.  Το στοίχημα μας είναι βήμα-βήμα με οργάνωση και αγώνα να τα επαναφέρουμε. Το στοίχημα μας δεν είναι να δοξολογούμε την ένδοξη μας Ιστορία, αλλά να γράψουμε τη δική μας νέα Ιστορία. Αλοίμονο αν τώρα που είναι η ώρα της ανασύνταξης, της οργάνωσης, η ώρα της πάλης για να κερδίσουμε όσα μας αξίζουν, μας νικήσει η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία. Είναι τώρα που χρειάζεται να σταθούμε όρθιοι και με ψηλά το κεφάλι. Είναι τώρα που χρειάζεται να σταθούμε πιο ψηλά από το μπόι μας για να κερδίσουμε το μέλλον. Για να δώσουμε ξανά την ελπίδα στους εργαζόμενους για καλύτερη ζωή.

Απόψε τιμούμε τους βετεράνους μεταλλωρύχους. Είναι τιμή μας να τους τιμούμε. Γιατί στο πρόσωπο τους τιμούμε την Ιστορία μας, τιμούμε την προοπτική μας και το αύριο για το οποίο παλεύουμε. Όσο και να προσπαθεί η κυρίαρχη αφήγηση να το αποσιωπήσει, το Λαϊκό Κίνημα, έσπασε δεσμά∙ έδειξε το δρόμο στο λαό τόσο στα μεγάλα όσο και στα μικρά. Ήταν και είναι, δούλεψε και δουλεύει στην πράξη, ως το Κόμμα όλων των Κυπρίων. Ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, μαρωνιτών, λατίνων και αρμένιων.  Πάλεψε και μάτωσε για να κερδίσει το οκτάωρο, τις κοινωνικές ασφαλίσεις, την περίθαλψη, τα 8 εκείνα γρόσια για καλύτερη ζωή. Άνοιξε για τους ανθρώπους της βιοπάλης ένα ολόκληρο καινούριο κόσμο, με το Κίνημα των Μορφωτικών και Πολιτιστικών Συλλόγων, τότε που το θέατρο και το βιβλίο ήταν προνόμια της υψηλής κοινωνίας.

Έβγαλε μπροστά τους ανθρώπους του πολιτισμού και ανέδειξε τη σημασία να είναι τα γράμματα και οι τέχνες στην πρωτοπορία του αγώνα για το αύριο. Έδειξε το δρόμο στις γυναίκες, τότε που το να πολιτικοποιείται μια γυναίκα και να βγαίνει έξω από την κουζίνα της, θεωρείτο σκανδαλώδες. Οργάνωσε τους νέους για να διεκδικήσουν το μέλλον τους, τους αγρότες για να καρπίσουν οι κόποι τους.

Όλα αυτά μας φορτώνουν σήμερα με διπλή ευθύνη για το ρόλο μας ως Λαϊκό Κίνημα. Σήμερα που οι νέοι αυτού του τόπου δουλεύουν για 700 ευρώ το μήνα, με ατομικά συμβόλαια, δίχως δικαιώματα και δίχως προοπτική. Σήμερα που η ασφάλεια στην εργασία έχει ξεχειλωθεί τόσο και με πολιτική ευθύνη της Κυβέρνησης˙ που μπήκαν στην καθημερινότητα μας τα εργατικά ατυχήματα˙ που θρηνήσαμε θύματα στο βωμό του μεροκαμάτου. Σήμερα που οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να κτίσουν τη ζωή τους˙ που μένουν εγκλωβισμένοι σε μισούς μισθούς, σε μισή ζωή. Σήμερα που το μέλλον δεν έχει τίποτε να μας υποσχεθεί. Το Κυπριακό οδηγείται σε επικίνδυνα μονοπάτια εξαιτίας της τουρκικής αδιαλλαξίας αλλά και των ανεπαρκών χειρισμών του κ. Αναστασιάδη. Πρέπει επιτέλους ο Πρόεδρος να πάψει να θυσιάζει το Κυπριακό στο βωμό των σκοπιμοτήτων του. Να πάψει να θεωρεί ότι μπορεί να εμπαίζει τους πάντες, να θυσιάζει τα πάντα στο βωμό της νομής της εξουσίας και των προνομίων. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε ως ελληνοκυπριακή πλευρά το δίκαιο με το μέρος μας και τελικά να βρεθούμε εμείς στη γωνιά εξαιτίας των αντιφάσεων και της ευθυνοφοβίας του κ. Αναστασιάδη. Δεν είναι δυνατόν να μας χτυπά η διχοτόμηση την πόρτα και εμείς αντί να ενεργήσουμε άμεσα, να επιμένουμε στο μονόλογο. Ο κ. Αναστασιάδης οφείλει να ξεκαθαρίσει τη θέση του και να επιδιώξει επανέναρξη των διαπραγματεύσεων στη βάση του πλαισίου Γκουτέρες και να αφήσει τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Νομίζουν ότι στριμώχνουν το ΑΚΕΛ με εξυπνάδες του τύπου «να μας πει το ΑΚΕΛ αν δέχεται τις εγγυήσεις, εμείς πάντως δεν τις δεχόμαστε». Μα  ξεχνούν ότι πρώτος ο Ν. Αναστασιάδης αποδέχθηκε εγγυήσεις το 2004;  Ξεχνούν ότι πρώτος ο Δ. Χριστόφιας έβαλε στο τραπέζι το θέμα της κατάργησης των εγγυήσεων;

Παριστάνουν ότι δεν ακούν ή δεν καταλαβαίνουν τι είπε στην Έκθεση του ο Γενικός Γραμματέας ή τι λέει η τουρκοκυπριακή πλευρά. Κυβέρνηση και Συναγερμός επιμένουν σε ένα δικό τους μονόλογο για εσωτερική κατανάλωση, με αποκορύφωμα τα περί επανένωσης στο τέλος της θητείας του κ. Αναστασιάδη, επανένωσης το 2030 και πολλά άλλα. Δεν θα τους επιτρέψουμε να κλείσουν την προοπτική της Κύπρου στο χρονοντούλαπο. Θα επιμένουμε να τους θυμίζουμε την ευθύνη τους: η θα καταφέρουμε να επανενώσουμε την Κύπρο με λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ή αυτή τη φορά η δεξιά του τόπου θα πληγώσει ανεπανόρθωτα την Κύπρο. Κάθε μέρα που περνά με το κυπριακό άλυτο υλοποιείται ο στόχος του ιμπεριαλισμού που διέταξε το δίδυμο έγκλημα του 1974. Κάθε μέρα που περνά με το Κυπριακό να παραμένει άλυτο δικαιώνει όλους αυτούς και στις δύο κοινότητες που δηλητηρίαζαν και δηλητηριάζουν το λαό μας με τον εθνικισμό και το σοβινισμό. Κάθε μέρα που περνά οι συνέπειες της εισβολής και της κατοχής παγιώνονται.

Ως ΑΚΕΛ θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη λύση του Κυπριακού. Λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Που θα βασίζεται στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Λύση που θα αποστρατιωτικοποιεί την Κύπρο και θα αποκλείει επεμβάσεις και εγγυήσεις από ξένες δυνάμεις. Λύση που θα επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Λύση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών. Λύση που θα οδηγεί σε ενωμένο κράτος συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας με μία κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια.

Έχουμε λοιπόν ως Κόμμα μεγάλη ανηφόρα μπροστά μας σε όλα τα επίπεδα. Στην πάλη για την ειρήνη και την επανένωση του τόπου μας, στον αγώνα για την επαναπροσέγγιση, την απομόνωση του νεοφασισμού, στην ανύψωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, την προστασία και την ενίσχυση των δικαιωμάτων τους, την ανάπτυξη και την ευημερία για τους πολλούς. Από αυτόν εδώ τον χώρο που είναι γεμάτος ιστορία, σε αυτό τον τόπο που είναι ποτισμένος με το αίμα, δοξασμένος με τις θυσίες των μεταλλωρύχων, από εδώ διαβεβαιώνουμε τους βετεράνους μας, κοιτάζουμε κατάματα τους νέους μας και πεισμώνουμε: επιμένουμε και θα επιμένουμε στον αγώνα για ειρήνη, επανένωση και κοινωνική δικαιοσύνη μέχρι την τελική νίκη!