Απαιτείται πολυεπίπεδη κρατική παρέμβαση που θα αντιμετωπίσει αποφασιστικάτο πρόβλημα
«Στο πλαίσιο των έμφυλων ανισοτήτων που υπάρχουν, οι γυναίκες και τα κορίτσια δολοφονούνται από συζύγους, γονείς, αδέρφια και ερωτικούς συντρόφους, γιατί τις θεωρούν αδύναμες, γιατί θέλουν να τις εξουσιάζουν, γιατί πιστεύουν ότι μπορούν να ορίζουν τη ζωή μιας γυναίκας και αν θέλουν, μπορούν και να την αφαιρέσουν.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια δολοφονούνται, ακόμη, γιατί θέλησαν οι ίδιες να ορίσουν το σώμα και τη ζωή τους και δεν ενέδωσαν στις ορέξεις των βασανιστών τους.
Οι άγριες δολοφονίες γυναικών από νυν και πρώην συντρόφους τους αποτελούν την κορύφωση μιας σειράς από βίαιες πράξεις που δέχονται οι γυναίκες στα πλαίσια των συντροφικών τους σχέσεων, οι οποίες φέρνουν και συντηρούν με δραματικό τρόπο την έμφυλη και σεξιστική βία, με βασικό κίνητρο την άσκηση κοινωνικού ελέγχου στις γυναίκες.
Πέρα από αυτά, οι γυναίκες δολοφονούνται στοχευμένα στο πλαίσιο ένοπλων συγκρούσεων ή κατά τη διάρκεια ακρωτηριασμού των γεννητικών τους οργάνων. Είναι ενδιαφέρον, αφού ακόμη και σήμερα σε κάποιες χώρες γυναίκες δολοφονούνται με την κατηγορία της μαγείας, ενώ βρέφη και έμβρυα δολοφονούνται εξαιτίας του φύλου τους.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, δολοφονούνται ανά το παγκόσμιο 137 γυναίκες την ημέρα, ενώ στο 58% των δολοφονιών γυναικών ο δράστης είναι πρώην σύζυγος/σύντροφος ή άλλο μέλος της οικογένειας. Σε χώρες της ΕΕ πριν την πανδημία καταγραφόταν κατά μέσο όρο 1 γυναικοκτονία κάθε εβδομάδα, ενώ τώρα καταγράφεται 1 γυναικοκτονία κάθε 3 μέρες.
Στην Κύπρο έχουμε γίνει μάρτυρες τα τελευταία 20 χρόνια πέραν των 40 γυναικοκτονιών».
Το πιο πάνω απόσπασμα αποτελεί κομμάτι από το χαιρετισμό της Γ.Γ. Γυναικείου Κινήματος ΠΟΓΟ, Σκεύης Κουκουμά, στη συζήτηση που διοργάνωσε η οργάνωση με θέμα «Γυναικοκτονία: η πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας».
Η κα Κουκουμά πρόσθεσε ότι με βάση την πολύχρονη εμπειρία και δράση της ΠΟΓΟ σε αυτόν τον τομέα, εξάγεται το συμπέρασμα πως για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας δεν αρκούν ούτε οι εκστρατείες που καλούν τα θύματα να μιλήσουν, ούτε η ψήφιση νομοθεσιών που παραμένουν στα συρτάρια, ούτε η μετακύλιση των κρατικών ευθυνών σε ΜΚΟ.
Απαιτείται πολυεπίπεδη κρατική παρέμβαση που αποφασιστικά θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Στην εκδήλωση, που συντόνισε η νομικός Φωτεινή Μιχαηλίδου Χρίστου, απηύθυνε χαιρετισμό, μέσω της λειτουργού Άντρης Σάββα, η Επίτροπος Ισότητας των Φύλων Ιωσηφίνα Αντωνίου, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για καθιέρωση του όρου γυναικοκτονία.
Κύριοι ομιλητές ήταν η επιστημονική διευθύντρια του ΣΠΑΒΟ, Άντρη Ανδρονίκου, ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Άριστος Δαμιανού και ο πανεπιστημιακός Ανδρέας Καπαρδής.
Στην ομιλία της η κα Ανδρονίκου αναφέρθηκε γενικότερα στο θέμα της έμφυλης βίας, περιγράφοντας το προφίλ των δραστών και των θυμάτων, κάνοντας ειδική αναφορά στις γυναικοκτονίες. Όπως είπε, στη χώρα μας από το 1966 – 1982 καταγράφηκαν 32 γυναικοκτονίες, από το 2010 – 2016 28 υποθέσεις και το διάστημα 2019 – 2020 καταγράφηκαν 13 γυναικοκτονίες, συμπεριλαμβανομένων δύο κοριτσιών.
Ο κ. Δαμιανού, ως εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής, όπου προσφάτως ξεκίνησε να συζητείται σχετική πρόταση νόμου, ανέφερε τα εξής: «Αυτονόητα, εμείς χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία που ανέλαβε η Πρόεδρος της Βουλής με πρόταση νόμου.
Ακόμα και σήμερα το πρωί συνεχίσαμε τον προβληματισμό και τη θετική συμβολή στην προσπάθεια να καταλήξουμε σε μια νομική ισορροπία: αφενός της δημιουργίας ορατότητας γύρω από τον ορισμό και χρήση ως νομικού πλέον όρου στην ποινική δικαιοσύνη της γυναικοκτονίας και αφετέρου τη διασφάλιση ότι δεν θα προκύψουν νομικές επιπλοκές.
Προσωπικά, σε αμιγώς νομικό επίπεδο, αντί της δημιουργίας ιδιώνυμου αδικήματος πανομοιότυπου μάλιστα με το υφιστάμενο άρθρο 205 του Ποινικού Κώδικα, που θα επιφέρει νομικές επιπλοκές και σύγχυση, προκρίνω τη ρητή αναφορά της γυναικοκτονίας ως ισχυρού παράγοντα επιβαρυντικού της ποινής. Κάτι που έπραξαν -όχι τυχαία- και άλλα κράτη.
Δηλαδή της προσθήκης χρόνων έκτισης ποινής, ως απόρροια γυναικοκτονίας κατά τρόπο ρητό και νομοθετικά προσδιορισμένο ως υποχρέωση του εκδικάζοντος δικαστηρίου».
Ο κ. Ανδρέας Καπαρδής ανέφερε ότι οι υποθέσεις γυναικοκτονιών στην πλειοψηφία τους αφορούν συγγενικά άτομα των θυμάτων και διαπράττονται τις πλείστες φορές μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Πέρα από την τραγικότητα του ζητήματος που αφορά τις γυναίκες – θύματα, ο κ. Καπαρδής αναφέρθηκε και στα παιδιά των θυμάτων, που πολλές φορές γίνονται μάρτυρες των γυναικοκτονιών, βλέποντας τον πατέρα τους να σκοτώνει τη μητέρα τους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις και ο ίδιος ο πατέρας αυτοκτονεί μπροστά τους.
Όπως είπε, αυτά τα παιδιά χρειάζονται την προστασία του κράτους.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν με παρεμβάσεις εκ μέρους της ΓΥΚΟ η Έφη Ξάνθου, εκ μέρους της ΚΟΓΕΕ η Άννα Κυπριανού, εκ μέρους της οργάνωσης Ίσα Δικαιώματα- Ίσες Ευθύνες η Κούλλα Κουμίδη, η Μιράντα Σκέτου εκ μέρους της Παγκύπριας Επιτροπής Μητέρων Συζύγων Εθνοφρουρών, η Σταύρη Καλοψιδιώτου εκ μέρους του Τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κ.Ε. ΑΚΕΛ και η Άντρεα Κώστα εκ μέρους του Γραφείου Ισότητας και Ισοτιμίας του Κ.Σ. ΕΔΟΝ.
Όλες οι ομιλήτριες υπογράμμισαν την ανάγκη για άμεση πάταξη της έμφυλης βίας και της γυναικοκτονίας.
Aκολουθήστε μας στο Google News
