Αγαπούσε το χωστό από παιδί ο Χριστοδουλίδης

Του Παναγιώτη Πενταλιώτη

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης την περασμένη εβδομάδα αποφάσισε (και διέταξε κατά κάποιον τρόπο) ότι τον Σεπτέμβρη δεν θα συμμετέχει σε κανένα debate.

«Μωρό μου μ’ έκαψε το debate και ζεσταίνομαι πολύ, τον Σεπτέμβρη καλύτερα να μην πατήσω πόδι στο ΡΙΚ», φαίνεται να σκέφτηκε, γιατί με ττόκκα σε πλατείες και χαμόγελα στις φωτογραφίες τα καταφέρνει καλύτερα από το να παραθέτει τις θέσεις του μαζί τους ανθυποψηφίους του σε μια… πολιτική συζήτηση. «Πολιτική; Τι είναι αυτό;» θα σκέφτεται και ο ίδιος.

Έχει μάθει σε προσωπικούς φωτογράφους από τις επισκέψεις του στο εξωτερικό. Έχει μάθει να τρέχει από πίσω τον Τσαβούσογλου για «συμφωνία» σε λύση ΔΔΟ, όταν κατάλαβε ότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας δεν είναι επικοινωνιακά παιχνίδια. Θυμάστε τους τίτλους σε κάποια κανάλια: «Έτσι έπεισα τους εταίρους για κυρώσεις στην Τουρκία». Τις ποιες; Σε ποιαν; Διερωτόμαστε εδώ και τρία χρόνια. Της Τουρκίας, που μπλόφαρε με πυροτεχνήματα για την Αμμόχωστο και που δεν θα έβρισκε γεωτρύπανα (κατά τον Χριστοδουλίδη πάντα).

Ο ζωντανός διάλογος είναι πρόβλημα για τον Χριστοδουλίδη. Ο άνθρωπος έμαθε με τους μονολόγους (κλεμμένους) χωρίς αντίλογο και προπάντων χωρίς πολιτικά επιχειρήματα. Άστε που μιλώντας για επιχειρήματα, θα πρέπει να βάλει στο μίξερ τις θέσεις της ΕΔΕΚ, του ΔΗΚΟ και της εκκλησίας για να μας πει τη θέση του. Καμιά δηλαδή, γι’ αυτό η σιωπή είναι επιλογή – η καλύτερη αν σκεφτείς όλους τους πιο πάνω.

Οι δημοσκοπήσεις από την άλλη τον φέρνουν από τη μια να βγαίνει με ποσοστά Μακαρίου και από την άλλη να επιπλέει στα τάρταρα (αναλόγως του Μέσου που κάνει το μαγείρεμα -συγγνώμη, τη δημοσκόπηση). Κάποτε θα πρέπει να το σκεφτούν πολύ σοβαρά οι εταιρείες δημοσκοπήσεων αυτό που αφήνουν να τους μαγειρεύει ο καθένας τα αποτελέσματα. Στο τέλος, είναι οι ίδιοι που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση καλούνται να δικαιολογηθούν για το πόσο έξω έπεσαν.

Να επανέλθουμε στο θέμα μας όμως, το αγαπημένο παιχνίδι του Χριστοδουλίδη από παιδί: το χωστό.

Σεπτέμβρη, θα οργώνει την Κύπρο, λέει, και θα ενημερώνει για το προεκλογικό του πρόγραμμα. Το ότι τον Σεπτέμβριο διοργανώνονται κάμποσα Φεστιβάλ και θα έχει την ευκαιρία να κάνει tour και να φωτογραφηθεί με κόσμο χωρίς να κουνήσει δαχτυλάκι και χωρίς βέβαια να ανοίξει πολιτική συζήτηση, παρά μόνο το instagram, είναι κακεντρέχειες και δεν τα κάνουμε εμείς αυτά.

Ίσως να κρύβεται γιατί δεν έχει πλέον προσωπικό φωτογράφο όπως τότε που ήταν Υπουργός Εξωτερικών και από τα λεφτά της διαφώτισης για το Κυπριακό πληρωνόταν προσωπικός φωτογράφος για να τον απαθανατίζει στις επισκέψεις του και να στέλνει πλάνα στα κανάλια.

Νομίζω ότι εκείνο που οδήγησε, τελικά, στο «χωστό» ήταν το πρώτο debate. Έμεινε με τις σημειώσεις στο χέρι και άλαλος μπροστά στις αποκαλύψεις που έγιναν στο πλατό του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος (όποιος και να το ονόμασε Ίδρυμα θα νήστευε 40 μέρες) όταν αποκαλύφθηκε ότι προτιμούσε την πολιτική του καριέρα, αντί να σπαταλήσει «πολιτικό κεφάλαιο» για την, όχι και τόσο δημοφιλή, πολιτική της λύσης του Κυπριακού.

Μέσα σε όλα αυτά τα γελοία προστέθηκαν και οι πρώην συνάδελφοι του υπουργοί που μπήκαν άτσαλα στον προεκλογικό και θυμηθήκαν ότι δεν κάμνει ο άνθρωπος. Αλήθεια, όσα χρόνια ήταν στο Υπουργικό Συμβούλιο δεν ήταν … «κωλοτούμπας»;