Ακάµας: Άφησαν εκτός της εξίσωσης τον άνθρωπο

Του Γιάγκου Τσίβικου*

Εδώ και τρεις δεκαετίες παρακολουθούµε κυβερνήσεις, που έρχονται και παρέρχονται, να παίρνουν ερήµην µας αποφάσεις για τις περιουσίες µας, να ορίζουν προστατευτικές ζώνες, να διαβουλεύονται για να φτιάξουν τον Ακάµα που ονειρεύονται οι ίδιοι και οι περιβαλλοντιστές. Oι κάτοικοι της περιοχής σε δεύτερη και τρίτη µοίρα, καταδικασµένοι να παρακολουθούν τα χωριά τους να σβήνουν και να αποδεκατίζονται χρόνο µε το χρόνο. Στην εξίσωση του Ακάµα που φτιάχνουν οι «ειδήµονες», άφησαν εκτός µια πολύ σηµαντική παράµετρο: τον άνθρωπο.

Επτά τουλάχιστον κοινότητες που ζουν στις παρυφές της χερσονήσου του Ακάµα φυτοζωούν, αναµένοντας από το κράτος να δώσει κίνητρα για µια περιφερειακή ανάπτυξη προς όφελος του ντόπιου πληθυσµού, που θα σέβεται παράλληλα το περιβάλλον. Εµείς, οι κάτοικοι της περιοχής, προστατεύσαµε τον Ακάµα και θα συνεχίσουµε να τον προστατεύουµε. Είναι ο τόπος όπου γεννηθήκαµε και µεγαλώσαµε τα παιδιά µας και τον νοιαζόµαστε περισσότερο από κάθε «ξένο» που έρχεται για να δείξει την «αγάπη» του περιστασιακά ή µε κάθε ευκαιρία µάς υποδεικνύει πώς πρέπει να ζούµε από τη ζώνη της άνεσής του.

Το περιβάλλον είναι κύριο µέληµα όλων των Τοπικών Αρχών, όπως κύριο µέληµά µας είναι και η διατήρηση της ζωής στα χωριά µας. Εδώ και 30 χρόνια, ωστόσο, έχουµε στερηθεί την πρόσβαση στα µέσα εκείνα που θα µπορούσαν να δώσουν αναπτυξιακή ώθηση στην περιοχή. Με την επιβολή των µηδενικών συντελεστών της ∆ήλωσης Πολιτικής του 1989, στάθηκε αδύνατη η παραµικρή ανάπτυξη εντός των ιδιωτικών περιουσιών δυτικά των κοινοτήτων, µε αποτέλεσµα οι κοινότητες να πέσουν σε µαρασµό και η πλειοψηφία των νέων της περιοχής να εγκαταλείψει τα χωριά, αναζητώντας εργασία σε αστικά κέντρα. Ειδικά στην περίπτωση της Ίνειας, όλη η περιουσία των κατοίκων της επηρεάστηκε από το διάταγµα του 1989. Από τότε µέχρι σήµερα, οι ιδιωτικές περιουσίες παραµένουν εγκλωβισµένες.

Πάγιο αίτηµα των κοινοτήτων είναι η βιώσιµη διαχείριση ολόκληρης της περιοχής της χερσονήσου του Ακάµα, έχοντας υπόψιν το µοναδικό φυσικό περιβάλλον της περιοχής και δίνοντας παράλληλα δυνατότητα για ήπια ανάπτυξη εντός των ιδιωτικών περιουσιών, µέρος των οποίων καταλαµβάνει το 25% της χερσαίας επικράτειας του Ευρωπαϊκού ∆ικτύου Natura 2000. Η ανάπτυξη επιβάλλεται, ασφαλώς, να είναι βασισµένη σε προβλεπόµενες διαδικασίες και µελέτες, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η προστασία της φυσικής οµορφιάς της περιοχής. Natura 2000 δεν σηµαίνει µηδενική ανάπτυξη, ούτε ναρκοπέδιο. Οι οικονοµικές δραστηριότητες εντός των περιοχών Natura επιτρέπονται, φτάνει να είναι αειφόρες και σε αρµονία µε το φυσικό περιβάλλον.

Όσοι προτάσσουν τις ασπίδες τους στο όνοµα του περιβάλλοντος, την ίδια στιγµή αγνοούν και αποµονώνουν ολοένα και περισσότερο τους ανθρώπους που καλούνται να ζήσουν και να ευηµερήσουν σ’ εκείνη την περιοχή. Ή µήπως η ευηµερία δεν είναι το ζητούµενο για όλους µας;
Αλήθεια, τι µας αντιπροτείνουν; Πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι αν είχαν περιουσίες που δεν µπορούν να εκµεταλλευτούν; Μήπως πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα;

*Κοινοτάρχης Ίνειας

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy