Κάθετα/ Ορίζοντας

Αλλαγή σε αναχρονιστικές πρακτικές διδασκαλίας της Ιστορίας

Σήμερα ο γιος μου επέστρεψε στο σπίτι εξαιρετικά αναστατωμένος από εκπαιδευτική εκδρομή στο Μουσείο Αγώνος. Μου είπε ότι πολλά παιδιά έκλαψαν και άλλα αναστατώθηκαν πάρα πολύ και είχαν τάσεις για εμετό γιατί τους έδειξαν εικόνες με σώματα αγωνιστών μετά από βασανιστήρια, καλυμμένα με αίμα, με ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα, καθώς και το καμένο πόδι του Γρηγόρη Αυξεντίου και μία αγχόνη.

Η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού σε απάντηση στο άρθρο με τίτλο «Παιδιά στα Φυλακισμένα Μνήματα» το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αλήθεια στις 18/09/2012 γράφει: «Κρίνω ότι, υπό τις περιστάσεις, η επίσκεψη των παιδιών νηπιακής και δημοτικής ηλικίας στο χώρο των φυλακισμένων μνημάτων και της αγχόνης δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε απαραίτητη προϋπόθεση, προκειμένου το σχολείο να επιτύχει στο στόχο του να καλλιεργήσει το σεβασμό στις εθνικές αξίες, την ιστορία και την παράδοσή μας. Το σχολείο έχει ποικιλία άλλων εργαλείων για να πετύχει το στόχο αυτό. Από την άλλη, αντλώντας και από τις ίδιες τις αντιδράσεις των παιδιών (αισθήματα δυσφορίας απέναντι στη σκληρότητα με την οποία έρχονται σε επαφή), γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο συγκεκριμένος χώρος φιλοξενεί εικόνες και ενδεχομένως δημιουργεί παραστάσεις τις οποίες, ανεξάρτητα από το νόημα με το οποίο τις επενδύει η ευρύτερη κοινωνία, θα ήταν προς το συμφέρον των παιδιών να αποφύγουν.

Ως εκ τούτου, έχω την άποψη ότι τα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία θα πρέπει να επανεξετάσουν την πρακτική των επισκέψεων των παιδιών στα Φυλακισμένα Μνήματα. Σε ότι αφορά τα παιδιά του Γυμνασίου και Λυκείου οι επισκέψεις αυτές θα μπορούσαν να γίνονται, αφού προηγηθεί διάλογος μαζί τους, όπως θα πρέπει να γίνεται σε κάθε άλλη περίπτωση εκπαιδευτικής ή/και ψυχαγωγικής επίσκεψης.» Επίσης, σε άρθρο του Κώστα Α. Κωνσταντίνου στον Διάλογο στις 6 Νοεμβρίου του 2016 παρατίθεται η άποψη του κοινωνικού ψυχολόγου Χάρη Ψάλτη ο οποίος τονίζει ότι: στο ζήτημα των επισκέψεων αυτών προκύπτουν δύο θέματα, η ατομική θυματοποίηση του παιδιού, αλλά και η ευρύτερη συλλογική θυματοποίηση… αυτές οι επισκέψεις ‘εντάσσονται σε μια προσπάθεια δημιουργίας μιας επίσημης αφήγησης της Ιστορίας, κάτι που οδηγεί σε μονόπλευρη θυματοποίηση.»

Ο καθηγητής Χάρης Ψάλτης άντλησε και μαρτυρίες από τα παιδιά τις οποίες χαρακτήρισε σαν άκρως ανησυχητικές: «Ο ένας έλεγε ότι η εμπειρία του έφερε εμετό, μία κοπέλα είπε ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί για μήνες, μία άλλη έβλεπε στο ερμάρι απαγχονισμένους αγωνιστές και μία άλλη ξεπέρασε τους εφιάλτες όταν έγινε φοιτήτρια». Σαν γονιός, αρνούμαι να δεχτώ ότι αυτή η αναστάτωση είναι ωφέλιμο μέρος της παιδείας των παιδιών μας. Εκ μέρους όλων των παιδιών των Κυπριακών σχολείων σας ζητώ να μας βοηθήσετε να αλλάξουν αυτές οι αναχρονιστικές πρακτικές που παίρνουν άλλες φορές την μορφή εκδρομής, μαθήματος ή σχολικής γιορτής και που αντί να διδάσκουν την Ιστορία σαν ένα πολύπλευρο αφήγημα της ανθρώπινης εμπειρίας την υπεραπλουστεύουν σε εικόνες και σε αφηγήματα που σκοπό έχουν να προκαλέσουν σοκ, να αναστατώσουν, να θλίψουν και να προκαλέσουν οργή. Αυτή δεν είναι παιδεία είναι φτηνή προπαγάνδα.

Νάντια Κλέανθους

Από δημόσια ανάρτηση σε Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης. Για το θέμα διεξάγεται συλλογή υπογραφών στο https://www.change.org  υπό το τίτλο «Αλλαγή στις αναχρονιστικές πρακτικές διδασκαλίας της Ιστορίας σε παιδιά και νέους
Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy