Αλλη μια απογοήτευση…

Γράφει: Μαρία Φράγκου

Ωστε έτσι, λοιπόν. Η γεώτρηση της ENI/KOGAS στο τεμάχιο 9 της κυπριακής ΑΟΖ, που ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες, έφθασε στο προβλεπόμενο βάθος των 5.485 μέτρων, χωρίς να εντοπιστεί εκμεταλλεύσιμη συγκέντρωση υδρογονανθράκων… Ως εκ τούτου, μία επαναξιολόγηση, ενδεχομένως να φέρει στην επιφάνεια άλλους στόχους που δεν ήταν εγκεκριμένοι για γεώτρηση αυτή τη στιγμή. Αλλά μην κακομελετάτε και μην απογοητεύεστε γιατί, όπως λέει ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός, όλα τούτα δεν σημαίνουν ότι δεν έχουμε υδρογονάνθρακες…

Πρώτα ήταν τα λειψά κοιτάσματα στο οικόπεδο «Ονασαγόρας»… Μετά ήρθε ως κεραμίδα επί της κεφαλής μας η αποχώρηση της ΤΟΤΑΛ. «Και ποιος ξέρει τι άλλο δυσάρεστο ακολουθεί», γράφαμε τον Γενάρη από τούτη εδώ τη στήλη. Χωρίς ίχνος χαιρεκακίας αλλά με ανησυχία. Και να που «τρίτωσε» το κακό. «Δεν εντοπίστηκε εκμεταλλεύσιμη συγκέντρωση υδρογονανθράκων στην ερευνητική γεώτρηση “Αμαθούσα”» μάθαμε επισήμως, χθες.

Πού καταλήγουμε; Η επικοινωνιακή υπερεκμετάλλευση της προοπτικής οικονομικής αξιοποίησης του φυσικού πλούτου της χώρας μας -αυτού που νομίζαμε, τουλάχιστον, ότι υπάρχει- έφερε και τη μεγαλύτερη δυνατή απογοήτευση τόσο στους ίδιους τους κυβερνώντες που καλλιέργησαν τις υπεραισιόδοξες προσδοκίες όσο και στην ευρύτερη κοινή γνώμη που παραπλανήθηκε με ευσεβοποθισμούς.

Συμφωνούμε με τον κύριο υπουργό πως η χθεσινή εξέλιξη δεν συνεπάγεται αυτόματα και παντελής έλλειψη υδρογονανθράκων. Ομως, ο αυθορμητισμός, ο παρορμητισμός, ο ενθουσιασμός, είναι κατανοητό να χαρακτηρίζει ένα άτομο, μια ομάδα ανθρώπων, μια κοινωνία τελοσπάντων. Οταν όμως μια κυβέρνηση υπεύθυνη κι εκλεγμένη λειτουργεί μ’ αυτά τα συναισθήματα, τότε υπάρχει πρόβλημα. Μια κυβέρνηση υπεύθυνη και εκλεγμένη, δεν δικαιούται και δεν νομιμοποιείται να ενεργεί αυθόρμητα, παρορμητικά και με ενθουσιασμό.

Οι κυβερνήσεις οφείλουν να σχεδιάζουν, να προγραμματίζουν και να μεθοδεύουν τις εκάστοτε ενέργειες και αποφάσεις τους με βάση μακρόπνοες και πολυσύνθετες στρατηγικές, με διορατικότητα και οραματισμό.

Λυπούμαστε να παρατηρήσουμε πως οι εξελίξεις στα ενεργειακά μας, ένα επιβεβαιώνουν: Εξελάβαμε τους υδρογονάνθρακες ως τον από μηχανής θεό που θα έφερνε ως διά μαγείας τις σωτήριες λύσεις για όλα τα προβλήματα που μας ταλανίζουν. Και πέσαμε έξω. Ηταν υπέρμετρο το ζύγι των υπεραισιόδοξων και υπερβολικών προσδοκιών μας. Και ο πρώτος διδάξας στην καλλιέργεια υπέρμετρων αισιοδοξιών είναι ο κ. Λακκοτρύπης.

Ο φυσικός πλούτος στην ΑΟΖ μας, όσο μεγάλος, μέτριος ή μικρός κι αν είναι, αποτελεί απλώς ένα συστατικό και ενισχυτικό στοιχείο στην όλη σύνθεση του συνολικού πλέγματος που θα μας βοηθήσει στη σωστή και αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων μας.

Αν δεν βλέπαμε το φυσικό αέριο ως μαγικό ραβδί, σήμερα δεν θα απογοητευόμασταν τόσο.
Το κυριότερο αρνητικό δεδομένο που τείνει να διαμορφωθεί από τη διαφαινόμενη πενιχρότητα των ευρημάτων στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι η αρνητική προοπτική, αυτός ο φυσικός πλούτος να μην μπορεί να δώσει νέα ώθηση, νέα δυναμική και νέα ισχυρά κίνητρα στη διαπραγματευτική διαδικασία και στις προσπάθειες επανένωσης της πατρίδας μας.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy