Αναγκαιότητα οι βελτιώσεις στις αποζημιώσεις λόγω πλεονασμού

Του Άθου Ελευθερίου*

 

Μια από τις βασικές εργατικές νομοθεσίες αφορά τον τερματισμό απασχόλησης. Είναι ο νόμος 24/1967 που ψηφίστηκε στις 27/05/1967 και τέθηκε σε εφαρμογή την 01/02/1968. Βασικοί σκοποί του είναι η προστασία των εργαζομένων από αδικαιολόγητες απολύσεις. Η ελάχιστη περίοδος προειδοποίησης σε περίπτωση τερματισμού της απασχόλησης. Η ίδρυση Ταμείου με εισφορές από τους εργοδότες για να αποζημιώνεται το πλεονάζον προσωπικό. Αφορμή οι θέσεις της ΟΕΒ και του ΚΕΒΕ που πληθαίνουν τελευταία, για μείωση του ποσοστού που πληρώνουν οι εργοδότες στο Ταμείο πλεονασμού, που σήμερα είναι 1,2%.

Διαφωνώ με αυτές τις θέσεις και θα αναπτύξω στη συνέχεια επιχειρηματολογία για τις βελτιώσεις που έφθασε η ώρα να γίνουν στον τρόπο υπολογισμού και στο μάξιμουμ ύψος της αποζημίωσης. Πληροφοριακά παραθέτω τις βασικές αναφορές της νομοθεσίας γι’ αυτά τα ζητήματα. Δικαίωμα για πληρωμή από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού έχει εργαζόμενος που απολύεται για λόγους πλεονασμού και έχει υπηρεσία στον ίδιο εργοδότη τουλάχιστον για 104 εβδομάδες.

Το ύψος της πληρωμής υπολογίζεται με βάση την υπηρεσία εργαζόμενου στον ίδιο εργοδότη με την ακόλουθη φόρμουλα. Για τα πρώτα 4 χρόνια, 2 εβδομάδων ημερομίσθια για κάθε χρόνο (4Χ2=8). Πάνω από 4 χρόνια και μέχρι 10 χρόνια, 2,5 εβδομάδες για κάθε χρόνο (6Χ2,5=15). Πάνω από 10 χρόνια και μέχρι 15 χρόνια, 3 εβδομάδες για κάθε χρόνο (5Χ3=15). Πάνω από 15 χρόνια και μέχρι 20 χρόνια, 3,5 εβδομάδες για κάθε χρόνο (5Χ3,5=17,5). Πάνω από 20 χρόνια και μέχρι 25 χρόνια, 4 εβδομάδες για κάθε χρόνο (5Χ4=20). Σύνολο 75,5 εβδομάδες για 25 χρόνια και πάνω και αυτό είναι το μάξιμουμ που πληρώνει το Ταμείο.

Το ποσό που λαμβάνεται υπόψη για το ύψος του πλεονασμού καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη το τετραπλάσιο ποσό των εκάστοτε εβδομαδιαίων βασικών ασφαλιστέων αποδοχών, το οποίο καθορίζεται στη νομοθεσία των Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Για το 2021 είναι €183,95Χ4=€735,80.

Δηλαδή στις περιπτώσεις οποιουδήποτε εργαζόμενου που έχει πάνω από 25 χρόνια συνεχή υπηρεσία και ο μισθός του είναι πάνω από €735,80 την εβδομάδα, η μάξιμουμ αποζημίωση που θα πάρει είναι €55.553.

Οι αποζημιώσεις που έχουν δοθεί τα τελευταία χρόνια στο δημόσιο, ημιδημόσιο τομέα και άλλες εταιρείες και οργανισμούς για εθελούσιες αποχωρήσεις, ήταν μέχρι €200.000, ή και περισσότερα.

Με αυτά τα δεδομένα ο καθένας αντιλαμβάνεται πως επιβάλλεται τάχιστα η προώθηση βελτιώσεων στη νομοθεσία. Αυτές πρέπει να αυξάνουν τόσο τα μάξιμουμ χρόνια συνεχούς υπηρεσίας στον ίδιο εργοδότη που δεν μπορεί να παραμείνουν στα 25 και κυρίως τη φόρμουλα υπολογισμού της αποζημίωσης. Ενδιαφέρει ιδιαίτερα η αύξηση των εβδομάδων αποζημίωσης όσων έχουν λιγότερη υπηρεσία από 25 χρόνια. Η αποζημίωση θα μπορούσε να ξεκινά π.χ. από τις 3 εβδομάδες αντί τις 2 και να ανεβαίνει στη φόρμουλα με μια, αντί μισή εβδομάδα σε κάθε κλίμακα. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός πως αναφερόμαστε σε πλεονασμούς για τους οποίους τον πρώτο λόγο τον έχει ο εργοδότης. Για να γίνει περισσότερο αντιληπτή η πιο πάνω αναφορά παρατίθεται και ένα παράδειγμα εργαζόμενου που αμείβεται με €1.000 και έχει 10 χρόνια συνεχούς υπηρεσίας. Εάν απολυθεί με πλεονασμό σήμερα θα πάρει αποζημίωση 23 εβδομάδες από το Ταμείο Πλεονασμού. Το ίδιο παράδειγμα με υπολογισμό τις τρεις εβδομάδες και μια εβδομάδα αντί μισή η βελτίωση σε κάθε κλίμακα, η αποζημίωση θα είναι 36 εβδομάδες (4Χ3=12 και 6Χ4=24 σύνολο 36 εβδομάδες). Σε ποσά η αποζημίωση σήμερα είναι €5.750, ενώ με τις βελτιώσεις θα είναι €9.000.

Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να συζητηθούν όταν ανοίξει θέμα για το Ταμείο Πλεονασμού και όχι οι μειώσεις των εισφορών των εργοδοτών. Το αποθεματικό του Ταμείου να αξιοποιηθεί για τους αδύνατους που είναι οι εργαζόμενοι και λόγω της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας φτωχοποιούνται.

• Άθως Ελευθερίου, Γενικός Γραμματέας ΣΕΓΔΑΜΕΛΙΝ-ΠΕΟ