Αναγνώστης ετών 9

Αναγνώστης ετών 9

Ο Μιλτιάδης Χαραλάμπους, 9 χρονών ήταν ο μικρότερος αναγνώστης της εκδήλωσης και φυσιολογικά έκλεψε την παράσταση, όχι μόνο λόγω του νεαρού της ηλικίας του, αλλά και της άνεσης που είχε και της αμεσότητας της ανάγνωσής του. Κυρίως όμως γιατί ήταν μια παρουσία που γέμισε όλους με χαρά και αισιοδοξία για το μέλλον της ανάγνωσης και της λογοτεχνίας.

Ζητήσαμε από τον Μιλτιάδη δυο λόγια για τον Ορίζοντα:

«Επιλέγω τα βιβλία που διαβάζω από το οπισθόφυλλο και από το εξώφυλλο. Μερικά από τα βιβλία που διάβασα είναι Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα, Τομ Γκέιτς και Το μπλοκάκι ενός UFO. Αυτό το διάστημα διαβάζω Το μπλοκάκι ενός UFO. Επίσης έχω φίλους, όπως τον Ανδρέα και τον Δημήτρη, που με αυτούς μιλάμε για Το Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα. Ακόμα, στην αρχή δεν ήθελα να έρθω στην εκδήλωση, γιατί ντρεπόμουν πολύ να διαβάσω σε τόσο πολύ κόσμο. Μα είπα μέσα μου: “Εγώ θα νικήσω τον φόβο μου”. Και το έκανα. Επίσης ο λόγος που ήρθα στην εκδήλωση είναι επειδή μου αρέσουν τα βιβλία και δεν είχα την ευκαιρία να πάω ξανά σε τέτοια εκδήλωση».

Τζεφ Κίνι

Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 2 (Ο Ρόντρικ δεν παίζεται)
Μετάφραση: Χαρά Γιαννακοπούλου

Εκδόσεις Ψυχογιός, 2009

Τώρα λοιπόν που βγήκε στη φόρα το μυστικό μου, θέλω να σας πω τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ συνέβη, και όχι τη διεστραμμένη εκδοχή του Ρόντρικ.

Έχουμε και λέμε:

Το καλοκαίρι, εγώ και ο Ρόντρικ πήγαμε μερικές μέρες να μείνουμε στον παππού, στο διαμέρισμά του στον Οίκο Ευγηρίας. Όμως δεν είχα ΤΙΠΟΤΑ να κάνω και κόντευε να μου στρίψει. Βαριόμουν τόσο πολύ, που έβγαλα το παλιό μου ημερολόγιο και άρχισα να γράφω. Έλα όμως που το να βγάλεις ένα τετράδιο με τίτλο «ημερολόγιο» μπροστά στον Ρόντρικ ήταν τεράστιο λάθος.

Ο Ρόντρικ μού βούτηξε το τετράδιο και το ‘βαλε στα πόδια. Και μπορεί να κατάφερνε να πάει να κλειδωθεί στο μπάνιο να το διαβάσει, αν δεν είχε σκοντάψει σε ένα παρατημένο επιτραπέζιο παιχνίδι στο πάτωμα. Άρπαξα το τετράδιο απ’ το πάτωμα και βγήκα βολίδα στο διάδρομο. Κατέβηκα τις σκάλες και πήγα να χωθώ στις κοινές τουαλέτες του κάτω ορόφου. Κάτω από την κάθε πόρτα υπήρχε κενό, οπότε κόλλησα στον τοίχο για να μη δει τα πόδια μου ο Ρόντρικ και καταλάβει πως ήμουν μέσα.

Ήξερα πως, αν ο Ρόντρικ διάβαζε το ημερολόγιό μου, η ζωή μου θα γινόταν εφιάλτης. Έτσι, αποφάσισα να το κάνω κομματάκια, να τα πετάξω στη λεκάνη και να τραβήξω το καζανάκι. Καλύτερα να το καταστρέψω, παρά να το βρει εκείνος. Αλλά με το που άρχισα να σκίζω τις σελίδες, άκουσα την έξω πόρτα να ανοίγει. Νόμιζα ήταν ο Ρόντρικ, κι έμεινα τελείως ακίνητος. Δεν άκουγα κανένα θόρυβο πια, οπότε έβγαλα το κεφάλι πάνω από την πόρτα να δω τι συνέβαινε. Τότε είδα μια γυναίκα μπροστά στον καθρέφτη να βάζει κραγιόν.

Σκέφτηκα πως μάλλον είχε μπει κατά λάθος στις αντρικές τουαλέτες, γιατί οι γέροι όλο τέτοια λάθη κάνουν. Πάνω που πήγα να ανοίξω το στόμα μου και να πω στην κυρία πως είχε πάει στο λάθος μπάνιο, άνοιξε ξανά η πόρτα και μπήκε ΑΛΛΗ μια γυναίκα.

Τότε κατάλαβα πως το λάθος το είχα κάνει εγώ και αντί να πάω στις αντρικές τουαλέτες, είχα πάει στις ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ. Προσευχόμουν με όλη μου τη δύναμη να τελειώσουν ό,τι έκαναν στο μπάνιο αυτές οι γυναίκες και να φύγουν, για να μπορώ να το σκάσω κι εγώ. Έλα όμως που μπήκαν στις διπλανές τουαλέτες και μέχρι να βγουν, όλο και κάποια άλλη είχε μπει στο μπάνιο. Είχα παγιδευτεί για τα καλά. Αν ο Ράουλι φρίκαρε που εκείνα τα παιδιά τον έβαλαν τότε να φάει το τυρί, πού να έμενε κλειδωμένος στις γυναικείες τουαλέτες του γηροκομείου για μιάμιση ώρα!

Μάλλον κάποιος με άκουσε κάποια στιγμή και με ανέφεραν στη γραμματεία. Και μέσα σε λίγα λεπτά, τα νέα κυκλοφόρησαν και όλοι έμαθαν πως υπήρχε ματάκιας στις γυναικείες τουαλέτες. Με το που ήρθε η Ασφάλεια να με βγάλει, όλοι οι ένοικοι είχαν μαζευτεί στην είσοδο. Και ο Ρόντρικ είδε όλη τη φάση από την τηλεόραση του παππού.

Τώρα που βγήκε στη φόρα η ιστορία, ήξερα πως δεν μπορούσα να παρουσιαστώ πια στο σχολείο. Πρότεινα, λοιπόν στη μαμά να με πάει σε άλλο. Μάλιστα, της είπα και το λόγο. Η μαμά απάντησε να μην ανησυχώ τι λένε οι άλλοι. Με καθησύχασε πως οι συμμαθητές μου θα καταλάβαιναν πως είχα κάνει ένα «τίμιο λάθος». Που αποδεικνύει γι’ άλλη μια φορά πως η μαμά δεν καταλαβαίνει ΤΙΠΟΤΑ για τα παιδιά της ηλικίας μου.

Τώρα κτυπιέμαι που δεν κράτησα τον Μαμαντού για αλληλογράφο. Γιατί αν είχαμε κρατήσει επαφή, θα μπορούσα να πάω στη Γαλλία, σε ανταλλαγή μαθητών, και να κρυφτώ ΕΚΕΙ για κάμποσα χρόνια. Το μόνο μέρος που ΔΕ θέλω να βρεθώ αύριο είναι το σχολείο. Και απ’ ό,τι όλα δείχνουν είναι το μόνο μέρος όπου θα πάω.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Καλά, συνέβη το ΠΙΟ ΤΡΕΛΟ σήμερα. Όταν άνοιξα την πόρτα του σχολείου, κάμποσοι τύποι με στρίμωξαν και ετοιμάστηκα για ένα γερό δούλεμα. Όμως αντί για δούλεμα, άρχισαν να μου δίνουν ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

(Επιλογή: Μιλτιάδης Χαραλάμπους)

Διαβάστε: Λογοτεχνία: Από την πολή στον Ορίζοντα

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy