Ανδρούλλα Βασιλείου: Αναμμένο το κερί μπορεί να γίνει λαμπάδα

Συνέντευξη στη Μαρία Φράγκου

Πώς αξιολογείτε τις εξελίξεις στο Κυπριακό; Ιδιαίτερα μετά το Κραν Μοντανά και την ελπίδα που, για κάποιους, αργοσβήνει;

Όταν υπάρχει στασιμότητα, δεν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος. Και υπήρξε για πολλά χρόνια τούτη η στασιμότητα. Αν με το καλό στην ηγεσία των Τ/κ παραμείνει ο κ. Ακιντζί, θα υπάρξει μία μεγάλη πίεση, από όλες τις πλευρές, προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να επανεκκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Η απόσταση που έμεινε δεν είναι απαγορευτική για να μπορέσει να υπάρξει συμφωνία. Υπήρξαν συγκλίσεις κατά καιρούς και αυτές είναι εκεί. Στο τραπέζι. Δεν χάνονται. Χρειάζεται, πιστεύω, μία πιο δυναμική εμπλοκή και από τα Ηνωμένα Έθνη. Και τότε, στο Κραν Μοντανά, ίσως να μην έπρεπε ο ΓΓ να αφήσει τους δύο ηγέτες να φύγουν…

“Αλίμονο αν καλλιεργηθεί η απάθεια ανάμεσα στον λαό. Και δυστυχώς, βλέπω να συμβαίνει αυτό. Από τη μια είναι διάχυτη μία απάθεια και από την άλλη μία απελπισία. Και αυτό αφορά και τις δύο κοινότητες”

Τις αιχμές του τις άφησε όμως…

Ναι, και φαίνονται πολύ καθαρά στις εκθέσεις του οι αιχμές αυτές, αλλά πρακτικά πώς εξαργυρώνονται; Διαπραγματεύσεις χρειάζεται να γίνουν και αυτή πρέπει να είναι η έγνοια όλων. Και η ΕΕ, επίσης, πρέπει να διαδραματίσει ενεργότερο ρόλο.

Δεν είστε αισιόδοξη, πάντως. Βλέπετε το ποτήρι μισοάδειο παρά μισογεμάτο…

Το κερί μπορεί να τρεμοσβήνει, αλλά άμα το κρατάμε αναμμένο, θα γίνει λαμπάδα. Χρειάζεται ελπίδα, λοιπόν. Και αυτή την ελπίδα πρέπει να τη μεταφέρουμε, να τη μεταδώσουμε στον λαό μας. Αλίμονο αν καλλιεργηθεί η απάθεια ανάμεσα στον λαό. Και δυστυχώς, βλέπω να συμβαίνει αυτό. Από τη μια είναι διάχυτη μία απάθεια και από την άλλη μία απελπισία. Και αυτό αφορά και τις δύο κοινότητες. Πρέπει αυτό να το ανατρέψουμε, γιατί αν δεν υπάρξει ελπίδα, αν δεν υπάρξει ενεργός δράση, πώς θα προχωρήσουμε; Και πρέπει να κινητοποιηθεί ο λαός μας. Δυστυχώς εμείς εδώ είμαστε της πολυθρόνας. Πρέπει να υπάρξει κινητοποίηση. Και να αντιληφθούμε πως τα οφέλη από τη λύση είναι πολύ περισσότερα από τα οφέλη της μη λύσης. Το κόστος της μη λύσης είναι μεγαλύτερο από το κόστος της λύσης. Κι αυτό το λέει και η μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πρέπει να προετοιμάσουμε και να ενημερώσουμε τον λαό για τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Οι συμπατριώτες μας Τ/κ επιλέγουν τον Απρίλιο τον ηγέτη τους. Πώς διαμορφώνονται τα πράγματα στην τ/κ κοινότητα;

οινότητα; Ο κ. Ακιντζί έχει προοπτική και ελπίδα, αν κατορθώσει να ενώσει όλες εκείνες τις δυνάμεις που θέλουν να ζουν ανεξάρτητα. Και να μην καταστεί η τ/κ κοινότητα φερέφωνο της Άγκυρας, υποχείριο της Τουρκίας. Αδελφικές σχέσεις βεβαίως και θα έχουν με την Τουρκία, όπως κι εμείς με την Ελλάδα. Ο κ. Ακιντζί μπορεί να ενώσει τις δυνάμεις που θέλουν λύση. Αυτό θα δώσει προοπτική και ελπίδα

“Για να φτάσεις μέχρι τη λύση και για να μπορέσει η λύση να δουλέψει και να είναι διαρκείας, τότε χρειάζεται μεγάλη προεργασία. Και σε αυτή την προεργασία μπορεί να προσφέρει πάρα πολύ ο πολιτισμός”

Η τέχνη και ο πολιτισμός μπορούν να συμβάλουν στις προσπάθειες για επίτευξη ειρήνης και συμφιλίωσης, κα Βασιλείου;

Μέσω της τέχνης δεν μπορείς να λύσεις το Κυπριακό. Η λύση του Κυπριακού είναι ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών, των διαπραγματευτών, του ΟΗΕ κ.λπ. Για να φτάσεις μέχρι τη λύση, όμως, και για να μπορέσει η λύση να δουλέψει και να είναι διαρκείας, τότε χρειάζεται μεγάλη προεργασία. Και σε αυτή την προεργασία μπορεί να προσφέρει πάρα πολύ ο πολιτισμός. Και οι επαφές πολιτιστικού περιεχομένου μεταξύ των καλλιτεχνών, αλλά και οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή των πολιτών. Η τέχνη, ο πολιτισμός, η πολιτιστική κληρονομιά γενικά είναι η γόμα που ενώνει τους λαούς της Ευρώπης. Μέσω του πολιτισμού ενώνεται ο λαός. Και το βλέπω να γίνεται στην πράξη στην Κύπρο. Η δικοινοτική τεχνική επιτροπή για τον πολιτισμό, της οποίας είστε συμπρόεδρος, έκανε ένα μεγάλο άλμα αυτό το διάστημα στην υπόθεση της εμπέδωσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στον λαό μας… Η δική μας επιτροπή ιδρύθηκε το 2015 από τους κ.κ. Αναστασιάδη και Ακιντζί. Ιδιαίτερα ο κ. Ακιντζί πιστεύει πολύ στον πολιτισμό και το ρόλο που αυτός μπορεί να διαδραματίσει. Ξεκινήσαμε με πάρα πολύ καλή διάθεση όλα τα μέλη και στη διάρκεια των πέντε, περίπου, χρόνων της ύπαρξης της επιτροπής μας οι σχέσεις μας έγιναν, και είναι, εξαιρετικές και δημιουργήθηκε μεταξύ μας μία φιλία, μία εμπιστοσύνη, μία αδελφοσύνη. Αυτή η σχέση οδήγησε και στην επιστροφή των έργων τέχνης Ε/κ και Ελλήνων καλλιτεχνών και του οπτικοακουστικού υλικού που αφορά σε δραστηριότητες των Τ/κ της περιόδου ’55-’63.

Ήταν και η συγκυρία της παράδοσης τέτοια που δημιούργησε μία ευφορία ανάμεσα στον λαό μας.

Τα έργα είχαν από καιρό ανευρεθεί, αλλά οι φίλοι μας περίμεναν τον κατάλληλο χρόνο και τις κατάλληλες συνθήκες για να προχωρήσουν στην επιστροφή τους. Όταν ο φίλος και συμπρόεδρος της επιτροπής για τον πολιτισμό, Κανί Κανόλ, μου ζήτησε να συναντηθούμε για να μου μεταφέρει κάτι σημαντικό, μάθαμε ότι σε μία αποθήκη -που όπως το δικό μας υπουργείο έχει για να φυλάει έργα τέχνης και όχι μόνο- βρήκαν έναν σημαντικό αριθμό έργων τέχνης. Ενημερώθηκε ο κ. Ακιντζί και η εισήγηση ήταν η επιστροφή στους δικαιούχους τους. Έδωσε οδηγίες να πάρουν τα έργα από την αποθήκη, να καταγραφούν, να φωτογραφηθούν και να προστατευθούν. Τα πακέταραν όλα και τα κατέγραψαν ένα προς ένα.

Οι φωτογραφίες και άλλα περιουσιακά αντικείμενα των Τ/κ ήταν επίσης πολιτισμός

Η συνέχεια είναι γνωστή και σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον ενός θησαυρού που κάνει τον πολιτισμό μας ακόμα πλουσιότερο.

Τα έργα αυτά έρχονται να συμπληρώσουν την πολιτιστική μας κληρονομιά. Είναι ένας μεγάλος πλούτος. Και πρέπει να υπομνήσουμε και να εξάρουμε τη συνεισφορά των Τ/κ συμπατριωτών μας, οι οποίοι κατάφεραν και προστάτευσαν αυτόν το θησαυρό. Άλλοι θυμόμαστε και άλλοι ξέρουμε τι είχε συμβεί όταν οι Τ/κ έφευγαν από την Πάφο, από τον Μούτταλο και αλλού. Και τι λεηλασίες έγιναν. Μπορεί κάποιος να πει «δεν λεηλάτησαν έργα τέχνης». Οι φωτογραφίες και άλλα περιουσιακά αντικείμενα των Τ/κ τι ήταν; Δεν ήταν πολιτισμός; Εμείς δεν βρήκαμε τέτοια να δώσουμε πίσω, δίνουμε όμως οπτικοακουστικό υλικό, το οποίο, όντως, αποτελεί θησαυρό. Πολύ σημαντικά αυτά, εντούτοις δεν είναι η λύση, όπως είπατε κι εσείς πριν. Μήπως, όμως, λειτουργεί και ως άλλοθι για κάποιους, για να διατείνονται ότι γίνονται πράγματα στο Κυπριακό και δεν επικρατεί στασιμότητα; Αυτό που γίνεται, όσο σημαντικό κι αν είναι -και είναι -δεν είναι δρόμος για να βρεις λύση. Είναι τρόπος για να προλειάνεις το έδαφος, έτσι ώστε όταν θα βρεθεί η λύση, να μπορεί να λειτουργήσει.