Ανέβασε το ύψος των πύργων στη Λεμεσό αντί να λύσει το Κυπριακό

Του Παναγιώτη Πενταλιώτη

Αυτές τις μέρες το κυβερνητικό στρατόπεδο προσπαθεί να περάσει το αίσθημα ότι όποιος διαφωνεί με τον Αναστασιάδη, είναι εχθρός των Ελληνοκυπρίων, της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ελληνισμού γενικότερα.

Πρώτα-πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάτι: ο Αναστασιάδης δεν είναι το κράτος. Όποιος ασκεί κριτική στον Νίκο Αναστασιάδη δεν συνεπάγεται ότι στοχεύει την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά ούτε και την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ασκεί κριτική στον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη και τους χειρισμούς του. Να θυμηθεί ο κ. Αναστασιάδης τι έκανε το 2004, όταν κατήγγειλε την Κυπριακή Δημοκρατία, όχι τον τότε Πρόεδρο.

ΕπιβάλλεταΙ αυτή την ώρα, λένε, να υπάρχει ενότητα. Ενότητα σε τι όμως; Συμφωνήσαμε με κάποιον να υπάρξει ενότητα στον κατήφορο ή ενότητα με αυτόν που θέλει να μας οδηγήσει, με αργά σταθερά βήματα, προς τη διχοτόμηση;

Εδώ και μια εβδομάδα εφημερίδα στην Κύπρο «αποκαλύπτει» πρακτικά του ΟΗΕ. Κατά πόσο είναι σωστή η μετάφραση ή και τα συμπεράσματα που εξάγονται από την υποτιθέμενη μετάφραση, είναι θέμα αντίληψης και οπτικής. Ευτυχώς όμως που ανεβάζουν και αυτούσια τα έγγραφα και μπορεί κάποιος να τα διαβάσει από το αρχικό κείμενο.

Ύποπτη η χρονική συγκυρία πάντως. Τρεις μέρες αφότου ο Μακάριος Δρουσιώτης ανέφερε ότι θα συζητήσει σε podcast το νέο του βιβλίο, «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά», βγήκε η εφημερίδα με «έρευνα» (επαναλαμβάνω: τρεις μέρες μετά) για τα πρακτικά του ΟΗΕ.

Το πλέον ύποπτο είναι ότι όταν ζητήθηκε από τον Αναστασιάδη να κάνει σχόλιο, απάντησε ότι θα μιλήσει τελευταίος, επειδή «εξ όσων αντιλαμβάνεται, θα υπάρξουν κι άλλα έγγραφα». Ποιο είναι το μεμπτό, θα διερωτάται κάποιος. Απλούστατα, το ότι η εφημερίδα που αποκάλυψε το πρώτο έγγραφο (κατόπιν έρευνας τριών ημερών, ας μην το ξεχνάμε) δεν είχε γράψει κάπου ότι θα υπάρξουν κι άλλα έγγραφα. Μας ενημέρωσε ο Αναστασιάδης γι’ αυτό.

Όλα αυτά για να προλάβει να «κάψει» ένα βιβλίο, ελπίζοντας, με τις σπασμωδικές του κινήσεις, ότι θα αποδείξει την αθωότητά του… για το «έγκλημα στο Κραν Μοντανά». Αντί να το «κάψει» βέβαια, έχει δημιουργήσει την ανάγκη σε όλους να το αγοράσουν για να διαβάσουν τι άλλο γράφει μέσα.

Οτιδήποτε και να λέει ο Αναστασιάδης στο ακροατήριό του -όσο έμεινε- για τους χειρισμούς του, το 2017 κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Οι περαιτέρω χειρισμοί του κρίνονται εκ του αποτελέσματος σήμερα. Ολέθριοι, τραγικοί, καταστρεπτικοί -το λιγότερο- για τη δική μας πλευρά και αναπάντεχα ευεργετικοί για τις επιδιώξεις της Τουρκίας.

Έλεγαν τόσον καιρό ότι φτάσαμε μια ανάσα πριν τη λύση, ενώ τις τελευταίες μέρες προσπαθούν με τις σπασμωδικές κινήσεις τους να πείσουν ότι η Τουρκία ουδέποτε δέχτηκε να συζητήσει το θέμα της Συνθήκης Εγγύησης και το θέμα της απομάκρυνσης των στρατευμάτων.

Τι κατάφεραν; Να δείξουν ότι το 2017 υπήρχε μια Τουρκία «εποικοδομητικά συνεργάσιμη» για τον ΟΗΕ. Και είναι απορίας άξιο, γιατί από το 2017 χρειάστηκε 4 χρόνια να το θυμηθεί ο Νίκος Αναστασιάδης για να κρατήσει μούτρα στον Γκουτέρες για «προκλητική ουδετερότητα».

Αυτό που θα μείνει για την Ιστορία είναι ότι ο Αναστασιάδης το 2017, αντί να λύσει το Κυπριακό, προτίμησε να ανεβάζει το ύψος των πύργων στη Λεμεσό.