Ανεξέλεγκτοι ή ελεγχόμενοι

Της Ελένης Μαύρου

Τις τελευταίες μέρες, είδαμε να οξύνεται η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο θεσμών στους οποίους το κράτος εναποθέτει τη θωράκιση της χρηστής διοίκησης και την αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Αφορμή, η ανακοίνωση του Γενικού Ελεγκτή ότι διαβίβασε στην Αρχή Κατά της Διαφθοράς καταγγελίες και ευρήματα της υπηρεσίας του που αναφέρονται συγκεκριμένα στην εμπλοκή του Γενικού Εισαγγελέα, Γιώργου Σαββίδη και του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, Σάββα Αγγελίδη, στα «χρυσά» διαβατήρια κατά την περίοδο συμμετοχής τους στην κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη. Για τον δεύτερο, μάλιστα, οι καταγγελίες αφορούν ακόμα αναστολές ποινικών διώξεων πελατών του πρώην δικηγορικού του γραφείου, χειρισμούς που έχουν σχέση με το μαύρο κατασκοπευτικό βαν κ.ά.

Ο κ. Σαββίδης κατηγόρησε τον Γενικό Ελεγκτή για λασπολογία και για δολοφονία χαρακτήρων και συνειδήσεων. Βαριές κουβέντες…

Ίσως, προτού προβεί σε μια τέτοια επίθεση ο κ. Σαββίδης, να ήταν καλύτερα να διερωτηθεί γιατί οι ισχυρισμοί του Γενικού Ελεγκτή έγιναν τόσο εύκολα αποδεκτοί από την κοινή γνώμη. Θα ήταν καλύτερα να διερωτηθεί γιατί τα θέματα αυτά αιωρούνται εδώ και καιρό πάνω από τους επικεφαλής της Νομικής Υπηρεσίας. Και θα συνεχίσουν να αιωρούνται ενόσω δεν δίνονται πειστικές απαντήσεις.

Δεν έχει δοθεί, για παράδειγμα, μέχρι σήμερα πειστική απάντηση γιατί ο Γενικός Εισαγγελέας επιμένει να κρατά «μαυρισμένα» τα πορίσματα ερευνών συγκαλύπτοντας ονόματα και καταστάσεις. Δεν έχουν δοθεί πειστικές απαντήσεις για την καταχρηστική και χωρίς αιτιολογία αναστολή ποινικής δίωξης σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Δεν έχει δοθεί πειστική απάντηση για την «αστοχία» της Νομικής Υπηρεσίας στην πρόσφατη απόφαση του δικαστηρίου που μονιμοποιεί στη Δημόσια Υπηρεσία τις τέσσερις συνεργάτιδες του Ν. Αναστασιάδη.

Δεν είμαι σίγουρη ότι στα θέματα αυτά μπορεί να δοθεί λύση μέσω της Αρχής Κατά της Διαφθοράς. Άλλωστε, ακόμα και αν η Αρχή εντοπίσει παράβαση, η οποία «δυνατόν να συνιστά ποινικό αδίκημα», την έκθεσή της θα την υποβάλει στον Γενικό Εισαγγελέα για τα περαιτέρω!

Ούτε είμαι σίγουρη ότι η οδός που επέλεξε ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης είναι η πιο κατάλληλη. Είναι όμως καλύτερα να κάνεις κάτι παρά να μην κάνεις τίποτα.

Και δεν δέχομαι την άποψη του Γενικού Εισαγγελέα ότι η δημόσια συζήτηση για τη διαφθορά πλήττει τον τόπο. Είναι η ίδια η διαφθορά που υπονομεύει τους θεσμούς, τη δημοκρατία, την ισονομία.

Φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς, μικρότερα ή μεγαλύτερα, ταλανίζουν αυτόν τον τόπο εδώ και δεκαετίες. Την τελευταία, μάλιστα, δεκαετία ζήσαμε και το φαινόμενο η διαφθορά να πηγάζει από τα ψηλά δώματα της εξουσίας, να αγγίζει τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Όμως, κοινωνία η οποία ανέχεται τέτοια φαινόμενα δεν είναι υγιής. Έχουμε ανάγκη την ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου και πρόληψης, λογοδοσίας, πάταξης και τιμωρίας. Έχουμε ανάγκη μέτρα όπως ο θεσμικός περιορισμός θητειών σε πολιτειακά αξιώματα και η εναλλαξιμότητα σε νευραλγικές θέσεις της Δημόσιας Υπηρεσίας. Έχουμε ανάγκη από θεσμοθετημένες διαδικασίες για δημοκρατικό-κοινωνικό έλεγχο των αποφάσεων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα από τους πολίτες. Και πολλά άλλα…

Τέλος, θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, και πρωτίστως τα δημόσια πρόσωπα, ότι μόνο με την αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς μπορεί σιγά-σιγά να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς.