Ανίατη νόσος η διαιτησία…

Η διαιτησία είναι μια ανίατη νόσος που βασανίζει εδώ και χρόνια το κυπριακό ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα είναι σοβαρό, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα. Όταν προκύπτει θέμα για τον ορισμό διαιτητή σε φιλικό αγώνα σκεφτείτε τι έχει να γίνει με το που θα αρχίσει το πρωτάθλημα…

Είναι κοινό μυστικό για όλους όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο πως η κυπριακή διαιτησία βρίσκεται μονίμως και δικαίως στην… μπούκα του κανονιού. Διότι πολλοί διαιτητές μας έχουν δώσει δικαιώματα με τον τρόπο που ασκούν τη δουλειά τους σχεδόν σε όλες τις ομάδες και φυσικά στους φιλάθλους να τους καταλογίζουν πολλά και διάφορα.

Από χοντρά διαιτητικά λάθη κρίθηκαν τα τελευταία χρόνια τίτλοι, προνομιούχες θέσεις, υποβιβασμοί. Αλλοιώθηκαν αποτελέσματα κρίσιμων αγώνων και κατ’ επέκταση βαθμολογίες, ενώ η διαιτησία εξελίχθηκε σε πρωταγωνίστρια των τοπικών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων. Σε αυτό συνέβαλαν τα μέγιστα συγκεκριμένοι διαιτητές, οι οποίοι κυριολεκτικά «εφκάλαν νάμιν» με την αλά καρτ εφαρμογή των κανονισμών. Ως φυσιολογικό επακόλουθο οι πλείστοι διαιτητές αποτελούν «κόκκινο πανί» για όλες σχεδόν τις ομάδες. Και κάθε μια έχει τους ενδοιασμούς της για συγκεκριμένα ονόματα, λόγω πικρής πείρας… Δεν θα ήταν, μάλιστα, υπερβολή εάν λέγαμε ότι οι καθολικά αποδεκτοί Κύπριοι διαιτητές μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού!

Το χειρότερο σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι ουδείς από τους εμπλεκόμενους ενδιαφέρεται για να διορθωθούν τα κακώς έχοντα στον χώρο. Τουναντίον η ανοχή των περισσότερων εξελίχθηκε σε ενοχή για την κατάντια της κυπριακής διαιτησίας. Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι: Οι παράγοντες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ακολουθούν την τακτική του «κρύψετε να περάσουμεν», προκειμένου να έχουν όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες από διαιτητικά λάθη. Όταν, δε, τύχει να αδικηθούν το ρίχνουν στην κλάψα για να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση στην πορεία.

Η Ομοσπονδία στηρίζει με… χίλια τη διαιτησία, παρά τις κατά καιρούς παραδοχές αξιωματούχων της για σοβαρότατα λάθη που είχαν ως επακόλουθο την αλλοίωση αποτελεσμάτων. Συν τοις άλλοις σπανίως έχει επιβάλει παραδειγματικές ποινές σε διαιτητές οι οποίοι σφύριξαν… κλέφτικα, ενώ συχνά-πυκνά είδαμε πολλούς από λόγου τους να παίρνουν παράσημα στην καριέρα τους, ή να εξελίσσονται σε εκπαιδευτές, παρατηρητές και να ορίζονται σε καίρια πόστα.

Εξίσου τραγική είναι και η στάση του Συνδέσμου Διαιτητών όπως και πολλών μελών του, με την αυτοκριτική να μην περιλαμβάνεται στο λεξικό τους. Ενώ δέχονται πυρά από όλες τις κατευθύνσεις αρνούνται να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για τα όσα τους καταλογίζονται και το παίζουν αθώες περιστερές.

Κοντολογίς, λοιπόν, άλλος λίγο άλλος πολύ όλοι αυτοί έβαλαν το… χεράκι τους για το χάλι της διαιτησίας. Κατά συνέπεια ο μόνος τρόπος για να επέλθει κάθαρση του χώρου είναι να αναγνωρίσει ο καθένας τα λάθη του ούτως ώστε να προχωρήσει στο… παρασύνθημα. Με απαραίτητη προϋπόθεση να είναι κοινή η βούληση ΟΛΩΝ των εμπλεκομένων προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αλλιώς θα συνεχιστεί το ίδιο τροπάρι με τους αρεστούς, τους ανεπιθύμητους και τα ρεζιλίκια. Διότι, αγαπητοί, είναι ξεφτίλα να έχουμε καβγάδες επειδή ο τάδε αρέσει στην άλφα ομάδα, αλλά είναι ανεπιθύμητος για τη βήτα και πάει λέγοντας σε ένα φαύλο κύκλο…

Γιώργος Χατζηαντώνης