Aνοιχτός ορίζοντας: Γιατί αρχαίο δράμα;

Γιατί αρχαίο δράμα;

Συμμετέχοντες στο 4ο Μικρό Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος απαντούν στο ερώτημα του φεστιβάλ «Γιατί αρχαίο δράμα;».

Στις 9 Μαΐου και ώρα 18:00, στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα διεξαχθεί στο Παλιό Ξυδάδικο στη Λεμεσό ανοικτή συζήτηση με το ίδιο θέμα: «Γιατί αρχαίο δράμα;»

I. Γιατί το δράμα δεν είναι αρχαίο, είναι αιώνιο. Το είδος του αρχαίου δράματος πραγματεύεται τις πιο διαχρονικές αξίες και τα ανθρώπινα πάθη, προβάλλει ήρωες και αντιήρωες σαν εμάς. Και με αυτό τον τρόπο μονίμως μας αφορά και ως άτομα που παθαίνουν και (δεν;) μαθαίνουν, αλλά και ως κοινωνία, που παρακολουθεί, σκέφτεται, αισθάνεται, κρίνει, αντιδρά ή δεν αντιδρά. Από την άλλη, η σταθερή ή και αυστηρή του δραματουργική δομή καθώς και οι θεατρικές και σκηνογραφικές του, με την ευρύτερη έννοια, συμβάσεις αποτελούν έναν πολύ καλό και δημιουργικά ελκυστικό λόγο για αποδόμηση ή αναδόμησή του. Αυτή η“ ανανέωση” τροφοδοτείται φυσικά από τις δικές μας κοινωνικές και αισθητικές συμβάσεις και προσδοκίες και ταυτοχρόνως αντιπαρατίθεται σε αυτές, ειδικότερα μέσα σε ένα συναρπαστικό και ανεξάντλητο διακειμενικό περιβάλλον.

Αννα Φωτιάδου (ιδέα, σκηνοθεσία, σκηνικά-video art), Αυγή Λίλλη (ιδέα, επιλογή κειμένων-δραματουργία): Η παράσταση «Κλυταιμνήστρα, αυτοβιογραφούμενη» θα παρουσιαστεί στις 10 Μαΐου στο Παλιό Ξυδάδικο. Ερμηνεύει η Ιωάννα Κορδάτου.

II. Αρχαίο δράμα γιατί αποτελεί ένα κοινόχρηστο υλικό με το οποίο μπορούμε να πειραματιστούμε, να παίξουμε, να αφηγηθούμε. Αρχαίο δράμα γιατί επιτρέπει την επαναφήγηση και την αναδιαπραγμάτευση των θέσεων των ηρώων, των αποφάσεων, των σχέσεων. Αρχαίο δράμα γιατί πάντα θα δημιουργεί καινούρια ερωτήματα στις απαντήσεις μας, γιατί πάντα θα αμφισβητεί την ταυτότητά μας -όσο κι αν αντιθέτως θα θέλαμε να μας την καθορίζει. Αρχαίο δράμα γιατί πάντα θα γίνεται μια πυξίδα ανάλυσης της χαρακτηρολογίας και μέσα από το αρχέτυπο του μύθου θα εντοπίζουμε τον σύγχρονο άνθρωπο με τα πάθη και τα λάθη του. Το δεδομένο είναι πως το κοινό έχει αλλάξει αλλά το σημαντικό είναι πως έχει αλλάξει και το κέντρο του τραγικού βάρους. Κάποτε κέρδιζε την συμπάθειά μας η Αντιγόνη απέναντι στον Κρέοντα, ενώ τώρα ο ίδιος ο Κρέοντας γίνεται επίσης πηγή της τραγωδίας, το ίδιο και η Ισμήνη.

Συντελεστές της παράστασης «30΄ Ορέστης-Ισμήνη» Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 10 Μαΐου,  στο Παλιό Ξυδάδικο και στις 11-12 Μαΐου στο Θέατρο Δέντρο, Λευκωσία. Σύλληψη: Ελένη Αναστασίου, Ροδιά Βόμβολου, Σκηνοθετική Επιμέλεια: Ελένη Αναστασίου, Ηθοποιοί: Μαρίνα Αργυρίδου, Εκτορας Λιάτσος

III. To πνεύμα του αρχαίου δράματος, και η ανυπέρβλητη παρακαταθήκη του είναι το πνεύμα της αμφισβήτησης: το αττικό δράμα φύτεψε την αμφιβολία στην καρδιά του θριαμβευτικού οικοδομήματος της αρχαίας Αθήνας. Χωρίς αυτή την αμφισβήτηση εκείνος ο πολιτισμός δεν θα ήταν τόσο μεγάλος. Το αθηναϊκό δημοκρατικό σύστημα επέτρεψε σε μια μορφή τέχνης όπως η τραγωδία, που επίμονα ρίχνει φως στα αδιέξοδα, τις ρωγμές και τις αδικίες στην ιδεολογική βάση του ίδιου του συστήματος, να έχει μια κεντρική θέση στην πολιτική ζωή: να αμφισβητεί, να αμφιβάλλει, να προκαλεί μπροστά σε όλο το λαό που ήταν μαζεμένος στο μεγαλύτερο φεστιβάλ επίδειξης της κρατικής ισχύος. Στο σύγχρονο κόσμο, από την εποχή των μεγάλων επαναστάσεων του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, οι καλλιτέχνες που βλέπουν την τέχνη ως πολιτική πράξη, που θέλουν να ρίξουν φως στις ρωγμές του οικοδομήματος, έλκονται από το αρχαίο δράμα. Γιατί κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να παραμείνει υγιές χωρίς την αμφισβήτηση.

Μαγδαλένα Ζήρα «Η Ιφιγένεια στην Αυλίδα: Ιστορική Μνήμη και Αμνησία»: Στις 8 Μαΐου, στις 19:00, στο Παλιό Ξυδάδικο, η Μαγδαλένα Ζήρα θα παρουσιάσει υπό μορφή διάλεξης την επόμενη παραγωγή του Φανταστικού Θεάτρου.