Εκλέχθηκε πάλι με άνεση ένας δηλωμένος νοσταλγός της χούντας, ένας ακροδεξιός. Στη Βραζιλία, όχι (μόνο) στη λευκή Ευρώπη. Χάνει τις εκλογές και η Μέρκελ στη Γερμανία όπου σιγά σιγά θα παίζει καθοριστικό ρόλο και το ακροδεξιό AfD.
Στην Ευρώπη τα ακροδεξιά κόμματα δεν αποτελούν πλέον κάτι περιθωριακούς τύπους, αλλά μέλη κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων. Καθορίζουν πολιτικές της ΕΕ, παζαρεύουν προϋπολογισμούς, συνεργάζονται μεταξύ τους, έχουν λαϊκό έρεισμα. Και οι πολιτικές ελίτ συνεχίζουν να δηλώνουν “ανησυχία”.
Εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια η Ευρώπη παρακολουθεί την άνοδό τους, ενώ τα σημάδια της προοπτικής τους έχουν φανεί ήδη από το 1970 (και τις πρώτες μεταπολεμικές κρίσεις). Οι ελίτ “ανησυχούσαν” όλα αυτά τα χρόνια. Τι έκαναν για αυτή την “ανησυχία” τους δεν γνωρίζω.
Έχω όμως ακούσει πολλές φορές για την “ανησυχία” τους. Ρητορική της ανησυχίας και πρακτική της λιτότητας. Ανησυχούν για τη δημοκρατία και αποφασίζουν χωρίς το λαό. Αγωνιούν για τις μειονοτικές ομάδες και σπρώχνουν ολόκληρες μάζες στο περιθώριο. Τόση αγωνία θα τους φάει το άγχος στις Ευρωεκλογές.
Παλμ
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
