Η ανοχή στην ακροδεξιά τρέφει την τρομοκρατική δράση

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Δεν χρειαζόταν να εκφραστούν υπόνοιες για το ότι πίσω από τις κουκούλες των τρομοκρατών που επέδραμαν στο ΤΕΠΑΚ στη διάρκεια εκδήλωσης της Φοιτητικής Ένωσης και της οργάνωσης ACCEPT- ΛΟΑΤΚΙ βρίσκονται οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες, στις οποίες μετέχουν δυστυχώς και νεαρά άτομα.

Αυτό ήταν βέβαιο από την αρχή, με δεδομένο ότι η καλλιέργεια της ομοφοβίας και του ρατσισμού αποτελεί ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των φασιστικών ιδεών και αξιών που εκπροσωπούν αυτά τα ακροδεξιά στοιχεία, τα οποία, εκτός όλων των άλλων κακών που δημιουργεί η ύπαρξή τους, είναι στρατευμένα για να δρουν όπως έδρασαν, με λυσσασμένη βία, διά πυρός και ροπάλου.

Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που τα τελευταία χρόνια οι φασιστικές αυτές ομάδες μάς έχουν συνηθίσει σε τέτοιου είδους τρομοκρατικές δράσεις, βρίσκοντας δυστυχώς πολύ πρόσφορο έδαφος ανοχής ακόμα και από τους κυβερνώντες, αλλά και με δεδομένη τη χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση κάποιων πολιτικών φορέων (για λόγους κομματικών συμφερόντων) αλλά και της κοινωνίας. Βέβαια, η απάθεια των απλών πολιτών μπορεί να έχει την εξήγησή της και στο φόβο που κατάφεραν να διασπείρουν σε όλα τα επίπεδα οι νεοφασίστες της Κύπρου, με πρόσχημα τον πατριωτισμό.

Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, άπειρες ήταν οι φορές που είδαμε τους γνωστούς-άγνωστους μαυροντυμένους και κουκουλοφόρους να επιτίθενται οργανωμένα σε ανοικτές συγκεντρώσεις πολιτών και σε χώρους εκδηλώσεων, εκφράζοντας με ξυλοδαρμούς και άλλες βίαιες ενέργειες τη διαφωνία τους με το αντικείμενο και το περιεχόμενο τέτοιων κοινωνικών δραστηριοτήτων.

Για να περιοριστούμε μόνο σε τρομοκρατικές δράσεις στη Λεμεσό και ειδικότερα στους χώρους του Πανεπιστημίου, είναι αρκετό να θυμίσουμε την επίθεση που έγινε το 2017 σε εκδήλωση-συζήτηση που αφορούσε τη λύση του Κυπριακού και την επανένωση του τόπου, αλλά και την πρόσφατη (τον περασμένο Σεπτέμβριο) επιδρομή σε αίθουσα του ΤΕΠΑΚ, όπου και πάλι γινόταν συζήτηση με συμμετοχή της οργάνωσης ACCEPT- ΛΟΑΤΚΙ. Και θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι τέτοιους είδους τρομοκρατικές συμπεριφορές θα έχουν και συνέχεια, κάτι που δικαιολογημένα εντείνει τους φόβους και την ανησυχία όχι μόνο της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά του συνόλου της κοινωνίας.

Αυτή η βεβαιότητα, εκτός των άλλων, πηγάζει και μέσα από το αποτέλεσμα των πρόσφατων προεδρικών εκλογών, από το οποίο όχι μόνο διαφάνηκε η αυξητική τάση των ποσοστών της ακροδεξιάς, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι θα έχει το μερίδιό της στον τρόπο διακυβέρνησης, σαν αντάλλαγμα του σημαντικού ρόλου της στην τελική διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.

Έχει να λαμβάνει η ακροδεξιά από τη νέα κυβέρνηση και δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν θα βρει τον τρόπο να ανταποκριθεί σε αυτή την οφειλή του. Ένα πάρε δώσε για το οποίο οι πραγματικά δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου και γενικότερα η κοινωνία θα πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση.