Ανοιχτή επιστολή προς τον Δήμαρχο Στροβόλου

 

Ανοιχτή επιστολή προς τον δήµαρχο Στροβόλου

Κύριε Ανδρέα Παπαχαραλάµπους,

Στη ραδιοφωνική παρέµβασή σας στις 10/8/21 στο Ράδιο Πρώτο, οι διαπιστώσεις σας «στο πόσο άναρχα κτίστηκαν οι πόλεις µας», «στο ότι ναι µεν µπορεί οι πυρκαγιές να είναι κακόβουλες, αλλά η κλιµατική αλλαγή δεν παύει να είναι ο πιο σηµαντικός παράγοντας που επιδεινώνει αυτήν την κατάσταση» και ότι «η φύση µάς εκδικείται», περιέχουν µεγάλες αλήθειες.

Προτρέψατε δε όλους µας, τον κάθε πολίτη, να «κάνουµε ό,τι πρέπει για να µειώσουµε το αποτύπωµά µας σ’ αυτή τη γη, την αύξηση της θερµοκρασίας, τους ρύπους, να σταµατήσουµε λοιπόν όλες τις επιπτώσεις, που ξέρουµε ποιες είναι, που επιφέρει η δραστηριότητά µας στον πλανήτη, να κάνουµε δηλαδή αυτά που πρέπει για να µπορέσουµε να έχουµε ένα καλύτερο περιβάλλον». Και ολοκληρώσατε µε το «άρα, λοιπόν, συναγερµός για το περιβάλλον».

Στην παρέµβασή σας επίσης στις 16/9/21, στον ίδιο ραδιοσταθµό, αναφερθήκατε  στο «Πράσινο Λίφτινγκ του Πεδιαίου», ενός ενιαίου έργου τριών δήµων (Λευκωσίας, Λακατάµιας και Στροβόλου) και επισηµάνατε ότι ο Πεδιαίος είναι ένας «φυσικός πλούτος στην πόλη µας» και ότι «είναι ό,τι πιο όµορφο έχουµε στη Λευκωσία».

Ωραίες οι διαπιστώσεις σας, αλλά η δική µου διαπίστωση είναι ότι πόρρω απέχουν, ακόµη και τα δικά σας έργα, των λόγων! Την ίδια µέρα που χαρακτηρίζατε τον Πεδιαίο όπως πιο πάνω, δηµοσιεύτηκε η θετική απόφαση του ∆ηµοτικού Συµβουλίου Στροβόλου για τον 4πλης κατεύθυνσης δρόµο που θα περνά διαµέσου του Γραµµικού Πάρκου του Πεδιαίου (Φιλελ. 16/9), που θα αφήσει αναµφισβήτητα ακόµη ένα «καταστροφικό ανθρώπινο αποτύπωµα στο περιβάλλον».

Είναι άκρως αντιφατικό από τη µια να αναφέρεστε στην αναγκαιότητα µείωσης των ρύπων, του πλέον σηµαντικού παράγοντα για αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής, και από την άλλη να υιοθετείτε στην πράξη τις παρωχηµένες αντιλήψεις «των νέων δρόµων για όλο και πιο πολλά αυτοκίνητα» που συµβάλλουν στην αύξηση των ρύπων.

Όταν πρωτοστατήσατε για υιοθέτηση ενός εναλλακτικού σχεδίου για τη Λεωφόρο Τσερίου, ώστε να γίνει δηλαδή ένας δρόµος πρότυπο που θα αναβαθµίσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων και καταστηµαταρχών, σχηµατίσαµε την εντύπωση ότι θα συνεχίζατε βάσει αυτού του σκεπτικού, µιας εναλλακτικής δηλαδή προσέγγισης για την ανάπτυξη τής πόλης. ∆υστυχώς διαψευστήκαµε.

Ακόµη µια φορά τα λίγα δάση µας, καθώς και οι λίγες περιπατητικές ανάσες µας στις ασφυκτιούσες από µπετόν και άσφαλτο πόλεις µας, αποτελούν την εύκολη λύση για τη δήθεν επίλυση χρόνιων προβληµάτων όπως το κυκλοφοριακό, µια απαράδεκτη πρακτική ειδικά τώρα µε την κλιµατική κρίση.

Λία Ιωάννου