Ανοίξτε ένα κουρείο, κε διευθυντά

Του Κυριάκου Λοΐζου

 

Το Νομοθετικό Διάταγμα 4000/1958, γνωστό ευρέως ως Νόμος 4000, θεσπίστηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1958 και ήταν το διάταγμα που καθόριζε την αντιμετώπιση των νεαρών που ήταν γνωστοί ως τεντιμπόις. Οι «τεντιμπόηδες» θεωρούνταν επικίνδυνοι λόγω της συμπεριφοράς τους, που χαρακτηριζόταν αναιδής και προκλητική από την τότε κυβέρνηση. Με βάση το νόμο, τιμωρούνταν όσοι προέβαιναν σε πράξεις εξύβρισης. Η Αστυνομία συνελάμβανε όσους νεαρούς θεωρούσε ότι διέπρατταν εξύβριση και τους οδηγούσε στο κρατητήριο, όπου γινόταν σε αυτούς κούρεμα με την ψιλή, τους έσκιζαν τα παντελόνια και εν συνεχεία τους περιέφεραν στο δρόμο εξευτελίζοντάς τους. Ο νόμος δέχτηκε έντονη κριτική, γιατί προήγαγε τη διαπόμπευση. Aυτά, πριν από 64 χρόνια!

Την περασμένη Τετάρτη ο διευθυντής του Γυμνασίου στη Λάρνακα απέβαλε πολλούς μαθητές εξαιτίας της… κόμης τους, η οποία αισθητικά δεν του «έκανε», ενώ υπήρξε τεράστια αναστάτωση μεταξύ των γονέων των μαθητών, οι οποίοι ζήτησαν εξηγήσεις. Μάταια όμως.

Πέρα από καθαυτό το γεγονός της αποβολής, τίθεται και το σοβαρότατο ζήτημα της διαπόμπευσης των μαθητών, αφού, σύμφωνα με συμμαθητές τους, αλλά και οργανώσεις μαθητών, έζησαν την απαξίωση, τα προσβλητικά σχόλια, την «ντροπή». Και η λέξη ντροπή μπαίνει σε εισαγωγικά, διότι τα παιδιά δεν έχουν λόγο να ντρέπονται για κάτι. Απόλυτη ντροπή είναι μόνο για τον συγκεκριμένο «εκπαιδευτικό», αλλά κυρίως για το Υπουργείο Παιδείας.

Ο υπουργός, κ. Προδρόμου, ανερυθρίαστα επιχείρησε να καλύψει την αθλιότητα του διευθυντή, προβαίνοντας μάλιστα σε ψευδείς ισχυρισμούς, οι οποίοι καταρρίφθηκαν πανηγυρικά. Ένας υπουργός κατά τον οποίο η διαπόμπευση και οι μεσαιωνικές πρακτικές αρμόζουν στο σχολείο του 21ου αιώνα.

Πάντως, είναι προφανές πως ο συγκεκριμένος διευθυντής είναι ακατάλληλος για τη θέση που κατέχει, ενώ αν πάμε και στα υψηλότερα κλιμάκια… μας κατακλύζει η κατάθλιψη.

Η δουλειά του κυρίου αυτού δεν είναι να κρίνει στιλιστικές επιλογές με γνώμονα τις προσωπικές του πεποιθήσεις για την κοινωνία και την πολιτική, που όπως φαίνεται έχουν άμεσο αντίκτυπο στα παιδιά, στους μαθητές και τις μαθήτριες. Ο εθνικισμός, η απαξίωση και η μισαλλοδοξία στα σχολεία είναι η απαρχή όσων βλέπουμε να παίρνουν σάρκα και οστά, τόσο στην πολιτική όσο και στην κοινωνία.

Οι ευθύνες του υπουργείου, και ιδίως του υπουργού, είναι πραγματικά ασήκωτες, ωστόσο ας είμαστε ειλικρινείς: Η ηγεσία του υπουργείου αυτό πρεσβεύει, γι’ αυτά «αγωνίζεται» νυχθημερόν, σε αυτά πιστεύει και αυτά την εκφράζουν. Το ζήτημα είναι εμείς ως κοινωνία πώς αντιδρούμε πολιτικά.

Και μία προσωπική πρόταση προς τον διευθυντή του Σχολείου: Για να μπορεί να ξεδιπλώσει το στιλιστικό του ταλέντο στην κομμωτική, να πάει να ανοίξει ένα κουρείο για να το κάνει όπως θέλει. Το μόνο βέβαιο είναι πως πρέπει να μείνει χιλιόμετρα μακριά από την πύλη του σχολείου.