Για κάποιον λόγο που πραγματικά αδυνατώ να κατανοήσω ο κόσμος αυτές τις μέρες εύχεται ευχές ό ένας στον άλλον . Στο μυαλό μου έρχεται συνεχώς η φράση από το τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη “με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις”. Έχουμε το εξής παράδοξο στην Κύπρο του 2018.
Να εύχεσαι ευτυχία αλλά να φθονείς τον γείτονα σου για το καινούργιο του αμάξι ή την συνάδελφο σου για την προαγωγή που πήρε. Να κρούζεις από μέσα σου για την ευτυχία των άλλων.
Να εύχεσαι υγεία μια μέρα του χρόνου και τις υπόλοιπες να βρίζεις και να λες καρκίνο να φκάλεις να πας στα ανάθεμα. Σαν και αυτοί που βρίζουν το παιδάκι επειδή ο πατέρας του είναι έποικος. Να μην έχεις δώσει ποτέ σου αίμα ή 5 ευρώ σε έρανο.
Να εύχεσαι αγάπη στους ανθρώπους και την ίδια ώρα να φωνάζεις για τους πρόσφυγες που κατάφεραν και έφυγαν από την κόλαση της Συρίας. Όπως φώναζαν και για τους δικούς σου γονείς στην Κύπρο το 1974 που ήρθαν πρόσφυγες από την Κερύνεια ή στην Αθήνα το 1922 στους πρόσφυγες από την Μικρή Ασία. Να κτυπάς παιδιά και να καταστρέφεις το βράδυ τους προσφυγικούς κατακλυσμούς για να μην χάσει αξία η γη που είναι κτισμένο το σπίτι σου.
Να εύχεσαι ειρήνη στον τόπο μας αλλά την ίδια ώρα να χειροκροτάς τον λόγο του κάθε πολεμοχαρή αρχιεπίσκοπου και να βλέπεις με υπερηφάνεια τα λεφτά που σκορπάμε σε άχρηστα οπλικά συστήματα για να παίρνει ο κάθε επαγγελματίας πολιτικός πατριώτης τις μίζες του, αλλά να μην έχεις πάει ποτέ σου σε μια εκδήλωση για επαναπροσέγγιση να σφίξεις το χέρι του Τουρκοκύπριου πρόσφυγα που έχασε και αυτός συγγενείς στον πόλεμο και να του πεις Barris.
Να εύχεσαι την δύναμη της χριστιανικής πίστης αλλά να έχεις χάσει το νόημα της διδασκαλίας του Κυρίου από καιρό, και κάθε Κυριακή να απομακρύνεσαι περισσότερο από τον Κύριο ακόμη και όταν είσαι μέσα στην εκκλησία. Οι εδώ εκπρόσωποι του Κυρίου έχουν μετατρέψει ολάκερο το οικοδόμημα της εκκλησίας σε όμιλο εταιρειών μετατρέποντας τα κηρύγματα αγάπης σε ρητορικές μίσους. Οι έμποροι που έδιωξε ο Ιησούς Χριστός από τον ναό στα Ιεροσόλυμα με το μαστίγιο ήταν απλοί ψιλικατζήδες μπροστά στον αρχιεπίσκοπο μας.
Σκέψεις σαν και αυτές θα ώθησαν τον στιχουργό Γιώργο Ανδρέου να γράψει το “Να πέθαινα για κάτι δυνατό” – 2006, που τραγούδησε ο Χρήστος Θηβαίος και παραθέτω ποιο κάτω.
Αντί για κάλπικες ανούσιες ευχές…μην πεις τίποτα. Μην ευχηθείς τίποτα. Γίνε εσύ η ευχή. Άλλαξε τον κόσμο ξεκινώντας με τον εαυτό σου.
Μην ευχηθείς αγάπη. Δώσε αγάπη!
Μην ευχηθείς επιτυχία. Δούλεψε για την επιτυχία!
Μην ευχηθείς υγεία. Φρόντισε για την υγεία!
Μην ευχηθείς ειρήνη. Πάλεψε για την ειρήνη!
Να πέθαινα για κάτι δυνατό – 2006
Στίχοι: Γιώργου Ανδρέου
Μουσική και τραγούδι : Γιώργος Ανδρέου και Χρήστος Θηβαίος
Σε τι κόσμο ζούμε σε τι κόσμο ζούμε.
Κοιτάζω γύρω μου μέσα απ’ τ’ αμάξι,
σκυμμένα βλέμματα, σκυμμένα σώματα,
κοιτάζω τα παιδιά στα φανάρια,
κοιτάζω τους ξένους μας, φυλακισμένοι στους δρόμους
μ’ ένα βιολί, ένα ακορντεόν
και μια φωτογραφία των γονιών τους
κρεμασμένη στο λαιμό σαν σταυρό.
Εφημερίδα ψυχή, μολυσμένες ειδήσεις,
η τιμή του πετρελαίου, η τιμή των μετοχών,
η τιμή της πατρίδας, η τιμή της ζωής μου.
Να πέθαινα για κάτι δυνατό,
όχι για δόξα, ούτε χρήμα.
Ούτε στην εθνική οδό
βράδυ Σαββάτου μετωπική με φορτηγό.
Να πέθαινα για κάτι δυνατό.
Έτσι που ζω σαν να μη ζω,
είναι μεγάλο άδικο και κρίμα.
Σε τι κόσμο ζούμε σε τι κόσμο ζούμε θεέ μου.
Κοιτάζω στις οθόνες τα κομμένα κεφάλια.
Μιλούν για πολέμους, μιλούν για ιδέες,
μιλούν κι η φωνή τους βογγάει απ’ το ψέμα.
Τα κτίρια τρέμουν, σωριάζονται άδεια.
Δεν έχουμε σπίτια, δεν έχουμε χέρια,
δεν έχουμε μάτια, παιδιά να γελάνε.
Έχουμε αίμα και σάρκα που καίει,
που κλαίει για το φόνο, το μάταιο ψέμα.
Σαν νάρκη στο χώμα θαμμένη η αλήθεια,
στο χώμα που όλους θα κρύψει μια μέρα.
Να πέθαινα για κάτι δυνατό,
όχι για δόξα, ούτε χρήμα.
Ούτε στην εθνική οδό
βράδυ Σαββάτου μετωπική με φορτηγό.
Να πέθαινα για κάτι δυνατό.
Έτσι που ζω σαν να μη ζω,
είναι μεγάλο άδικο και κρίμα.
Συγγνώμη, συγγνώμη, να μη σας τρομάζω.
Ξυπνάτε, κοιμάστε, κοιτάτε με τρόμο
τον φίλο που φεύγει για ξένα λιμάνια,
την άδεια καρδιά σας που λέει φοβάμαι
χτυπάει το τηλέφωνο, ουρλιάζει σαν σφαίρα
έχετε μήνυμα, μήνυμα πάλι το μήνυμα γράφει:
“Είμαι καλά, είμαι καλά”
Εσείς ευλαβικά στέλνετε το μήνυμα πάντα στο ίδιο νούμερο
στο δικό σας το νούμερο, κάθε μέρα κάθε μέρα
ξανά και ξανά, ξανά και ξανά.
Εσείς ευλαβικά στέλνετε το μήνυμα πάντα στο ίδιο νούμερο
στο δικό σας το νούμερο, κάθε μέρα κάθε μέρα
ξανά και ξανά, ξανά και ξανά.
Να πέθαινα για κάτι δυνατό,
όχι για δόξα, ούτε χρήμα.
Ούτε στην εθνική οδό
βράδυ Σαββάτου μετωπική με φορτηγό.
Να πέθαινα για κάτι δυνατό.
Έτσι που ζω σαν να μη ζω,
είναι μεγάλο άδικο και κρίμα.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
