Αντί για κράτος δικαίου, μη μιλάς μη γελάς

Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

 

Η αναφορά – προειδοποίηση του Γενικού Εισαγγελέα Γιώργου Σαββίδη προς τον Γενικό Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη ότι αν δεν αποδειχθούν οι καταγγελίες τις οποίες διαβίβασε στην Αρχή Κατά της Διαφοράς, «πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες», δεν αφορά μόνο τον Γενικό Ελεγκτή. Αφορά πρώτα και κύρια την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας.

Όταν ο Γενικός Ελεγκτής δέχεται τόσο ακραίες προειδοποιήσεις για «συνέπειες» επειδή τόλμησε να διαβιβάσει στην Αρχή Κατά της Διαφοράς μια καταγγελία την οποία πήρε από κάποια πηγή, τι μήνυμα στέλνεται στους πολίτες οι οποίοι θέλουν να κάνουν την οποιαδήποτε καταγγελία είτε στην Αρχή Κατά της Διαφοράς είτε στις διωκτικές Αρχές; Τι μήνυμα στέλνεται σε όσους έχουν στοιχεία για υποθέσεις ενδεχόμενης διαφθοράς;

Και το χειρότερο είναι ότι ο Γενικός Εισαγγελέας κατηγόρησε την Ελεγκτική Υπηρεσία ότι «έχει παρεξηγήσει το όριο της ελευθερίας του λόγου»! Ναι, ο Γενικός Εισαγγελέας έγινε και «τροχονόμος» στο όριο της ελευθερίας του λόγου. Και όχι για κάποιον πολίτη, αλλά για την Ελεγκτική Υπηρεσία. Μας τρομάζει η σκέψη πώς θα αντιδράσει αν τολμήσει να κάνει παρόμοια καταγγελία κάποιος πολίτης!

Και το ακόμη χειρότερο είναι ότι πριν εξεταστεί η καταγγελία από την Αρχή Κατά της Διαφοράς, ο Γενικός Εισαγγελέας έβγαλε γνωμάτευση κάνοντας λόγο για «ανυπόστατους ισχυρισμούς», καθώς και ότι η Ελεγκτική Υπηρεσία «λασπολογεί και δημιουργεί μέχρι και δολοφονία χαρακτήρων και συνειδήσεων». Δηλαδή δεν ακύρωσε μόνο την Ελεγκτική Υπηρεσία, αλλά και την Αρχή Κατά της Διαφοράς, η οποία προφανώς καλείται πλέον να εξετάσει την καταγγελία η οποία της διαβιβάστηκε από την Ελεγκτική Υπηρεσία κάτω από τη σκιά των αναφορών του Γενικού Εισαγγελέα.

Η καταγγελία της Ελεγκτικής Υπηρεσίας στην Αρχή Κατά της Διαφθοράς αφορά ισχυρισμούς για τη συμπεριφορά του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, Σάββα Αγγελίδη, στην υπόθεση με το μαύρο βαν των παρακολουθήσεων, καθώς και σε υπόθεση η οποία συνδέεται με τα «χρυσά» διαβατήρια. Δύο πολύ σοβαρές υποθέσεις, αφού για την πρώτη υπάρχει πόρισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το οποίο είναι καταπέλτης για την Κύπρο, ενώ για τη δεύτερη υπάρχει πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής με ονομαστική αναφορά στον Σάββα Αγγελίδη, αλλά και διαδικασία επί παραβάσει την οποία έχει κινήσει η Κομισιόν εναντίον της χώρας. Είναι ίσως τα δύο μεγαλύτερα σκάνδαλα που έχουν στιγματίσει την Κύπρο, αφού η έκτασή τους και οι προεκτάσεις τους ξεπέρασαν κατά πολύ τα γεωγραφικά όρια της χώρας. Γίναμε ρεζίλι ανά το παγκόσμιο.

Ωστόσο τα πιο πάνω ωχριούν μπροστά στα όσα διακυβεύονται μετά τις πιο πάνω αναφορές του Γενικού Εισαγγελέα. Και λίγη σημασία έχει πλέον το κατά πόσο ευσταθούν ή όχι οι καταγγελίες οι οποίες διαβιβάστηκαν από την Ελεγκτική Υπηρεσία στην Αρχή κατά της Διαφθοράς. Αντί για κράτος δικαίου, πλέον ισχύει ο κανόνας μη μιλάς μη γελάς. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία. Ούτε η σιωπή της κυβέρνησης μπορεί να γίνει αποδεκτή, αφού έχει και αυτή ευθύνη για την εφαρμογή του κράτους δικαίου.