Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου
Τα πιο σημαντικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις είναι, η κακή φήμη την οποία έχει αποκτήσει η χώρα λόγω των σκανδάλων διαφθοράς και διαπλοκής, η γραφειοκρατία, το κόστος της ενέργειας και τα ψηλά επιτόκια. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι παράγοντες, όπως το κλίμα το οποίο δημιουργήθηκε στον ευρύτερο χώρο της ευρωζώνης λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, του Brexit, του κορονοϊού, των προβλημάτων στην εφοδιαστική αλυσίδα και το εμπόριο κ.τ.λ. Για αυτά δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, αφού δεν είναι στο χέρι της Κύπρου. Ωστόσο για τα τέσσερα σημαντικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν οι κυπριακές επιχειρήσεις, υπάρχουν επιλογές. Μπορούν να προωθηθούν μέτρα για αποκατάσταση της φήμης της Κύπρου, ώστε να είναι σε θέση να προσελκύσει σοβαρές ξένες επενδύσεις και όχι λαμόγια της αρπακτής. Μπορεί να περιοριστεί η γραφειοκρατία. Άλλωστε βρισκόμαστε στο 2023 και όχι στην εποχή που ήταν σπάνιο φαινόμενο οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το διαδίκτυο. Μπορεί να μειωθεί το κόστος της ενέργειας. Εξάλλου για τον σκοπό αυτό έχουν κατατεθεί πολλές προτάσεις, ιδιαίτερα από το ΑΚΕΛ, όπως οι μειοδοτικοί διαγωνισμοί, η στήριξη της ΑΗΚ για επέκταση στις ΑΠΕ, η στήριξη των νοικοκυριών για τοποθέτηση φωτοβολταϊκών, η προώθηση των ζητημάτων του φυσικού αερίου. Η κυβέρνηση παρέλαβε ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό για το φυσικό αέριο, αλλά δέκα χρόνια μετά είμαστε στον ίδιο παρονομαστή, ίσως πήγαμε και λίγο πιο πίσω. Επίσης, μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με τα ψηλά επιτόκια. Υπάρχουν μοντέλα τα οποία εφαρμόστηκαν με επιτυχία σε άλλες χώρες που αντιμετώπισαν το ίδιο πρόβλημα. Εξάλλου η Πολιτεία επιδοτεί με εκατομμύρια κάθε μήνα τις τράπεζες, είτε με τις εγγυήσεις οι οποίες δόθηκαν για τον Συνεργατισμό, είτε με τις αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις, είτε με τις επιδοτήσεις των επιτοκίων, είτε με τις νομοθεσίες για τις εκποιήσεις κ.τ.λ.
Ωστόσο η κυβέρνηση, αντί να δώσει λύσεις στα πιο πάνω, επικεντρώνεται στο να πετσοκόψει και άλλο τους μισθούς των εργαζομένων. Το Υπουργείο Εργασίας, αντί να απαιτήσει την εφαρμογή της συμφωνίας του 2017, η οποία φέρει και τη δική του υπογραφή και η οποία προνοεί ότι με τη λήξη της (2022) πρέπει να γίνει διάλογος για ρύθμιση της απόδοσης της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής στη βάση της φιλοσοφίας της, που δεν είναι άλλη από την αναπλήρωση της αξίας των μισθών λόγω της διάβρωσής τους από τον πληθωρισμό, ρίχνει νερό στον μύλο των εργοδοτών οι οποίοι θέλουν κατάργηση της ΑΤΑ.
Με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο λειτουργούν και οι εργοδοτικές οργανώσεις. Αντί να πιέσουν την κυβέρνηση να δώσει λύσεις στα τέσσερα πιο σημαντικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, επικεντρώνεται στη μείωση των μισθών.
Ποιο είναι πιο σημαντικό για μια επιχείρηση; Να εξοικονομεί κάθε μήνα εκατοντάδες ή/και χιλιάδες ευρώ από τη μείωση του κόστους της ενέργειας και των επιτοκίων και να μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά της λόγω μείωσης της γραφειοκρατίας, ή να εξοικονομεί μερικές πενταροδεκάρες από τη μείωση των μισθών; Ας ρωτήσει η ΟΕΒ τις επιχειρήσεις τι προτιμούν: Να απαλλαγούν από τους λογαριασμούς του ρεύματος των εκατοντάδων ευρώ το μήνα, ή να γλιτώσουν 50-100 ευρώ από τη μη απόδοση της ΑΤΑ στον κάθε εργαζόμενο; Τι εξυπηρετούν οι θέσεις της κυβέρνησης και της ΟΕΒ; Την οικονομία ή τις εμμονές τους;
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
